Vitamine C, een wonder vitamine (reposted)

De waanzinnige kracht van vitamine C, een leven-brengende stof, die dusdanig belangrijk voor ons lichaam en lichamelijk functioneren is, dat gebrek eraan een zeer ernstige inbreuk doet op ons welzijn. Wetenschappelijk is bewezen dat Vitamine C een kernrol speelt en noodzakelijk is voor meer dan driehonderd vitale lichaamsprocessen.

Is vitamine C wellicht meer dan een vitamine?
Artsen beweren al jaren, dat een spuit vitamine C iedere virusinfectie in de kiem smoort. En dat de ADH (aanbevolen dagelijkse hoeveelheid) fors omhoog moet. Uitspraken van kwakzalvers?

Dr. Frederick Klenner, voorvechter van injecties met Vitamine C

Om tien over acht in de avond van 23 januari 1948 buigt Frederick Klenner, plattelandsarts uit Reidsville, North Carolina, zich over het ziekbed van een vierjarig jongetje. Hij ziet de typische verschijnselen van een virale hersenvliesontsteking. Het kind is een week flink verkouden en hangerig geweest. Die middag klaagde hij over hoofdpijn, ontwikkelde plotseling hoge koorts en werd doodziek.
Het jongetje heeft het bewustzijn verloren en verkeert in shock. Klenner aarzelt geen moment en haalt een injectiespuit uit zijn tas. Dan trekt hij de spuit vol met een oplossing van 3000 milligram natriumascorbaat: vitamine C in een vorm, die je kunt injecteren.

Zo snel als het hart van het mannetje het toelaat, jast hij de oplossing in zijn bloedbaan. Het resultaat is onmiddellijk en verbluffend! De hartslag zakt van 180 naar 100. De koorts daalt… Om tien voor half negen reageert de kleine patiënt op zijn ouders. Een uur later kan hij zitten en drinkt hij. Klenner geeft hem nog een injectie, nu in het spierweefsel. Hij instrueert de ouders het kind elke twee uur een gram ascorbinezuur te geven, opgelost in limonade. Vier dagen later is de peuter volledig hersteld.

Klenner wist wat hij deed!

Zo blijkt uit een artikel, dat hij in 1949 publiceerde in het weinig prestigieuze vakblad Southern Medicine & Surgery. Op het moment dat hij dit jongetje ‘terughaalde’, had hij al succes geboekt in honderden soortgelijke gevallen! Tijdens een polio-epidemie had hij zelfs alle zestig patiënten, die onder zijn hoede kwamen, binnen drie dagen zonder restverlammingen op de been geholpen.

Op een congres van de American Medical Association in 1953 drukte hij zijn sprakeloze collega’s op het hart: “Als je niet meteen weet wat het is, en het niet vertrouwt, onmiddellijk intraveneus natriumascorbaat toedienen, en dan pas verdergaan met diagnosticeren.” Klenner werd echter volkomen genegeerd, want alle hoop en aandacht waren gericht op een vaccin, dat elk moment werd verwacht. Klenner publiceerde driftig door, maar uitsluitend onbeduidende tijdschriften als Southern Medicine & Surgery en het Journal of Preventive Medicine wilden zijn artikelen plaatsen. Zijn verzoeken om een grote studie op te zetten, werden consequent afgewezen.

 

Wat is Vitamine C eigenlijk? 

Vitamine C is een bijzondere molecule. Hoewel de Schotse scheepsarts James Lind al in 1747 overtuigend aantoonde, dat een substantie in citrusfruit scheurbuik (scorbut) voorkomt en geneest, werd de stof ascorbinezuur (komt van ‘anti-scheurbuik-zuur’) pas in 1928 geïsoleerd door de Hongaars-Amerikaanse biochemicus Albert von Szent-Gyorgyi. Zijn ontdekking werd zelfs zó belangrijk beschouwd, dat hij er in 1937 de Nobelprijs voor kreeg.

Al snel werd duidelijk dat de mens zelf geen ascorbinezuur kan maken. Vitamine C is noodzakelijk voor meer dan driehonderd vitale lichaamsprocessen! Feit is dat wij mensen het dagelijks met de voeding tot ons moeten nemen om gezond te blijven.

Het verhaal van de inmiddels overleden dokter Frederick Klenner ongeloofwaardig?

Toch zetten artsen ook anno 2005 intraveneus toegediende megadoses vitamine C in bij virale crisissituaties. Noodgedwongen, zonder dat er veel ruchtbaarheid aan wordt gegeven. Maar ze rapporteren wel dezelfde dramatische effecten als Klenner. De ingreep werkt nog steeds; hoe kan dat nou?

Klenner en vele anderen hebben extreme resultaten geboekt bij alle denkbare virusinfecties, van polio en griep tot hepatitis. Die resultaten zijn gedocumenteerd, maar niet in de ‘juiste’ tijdschriften. Het is bovendien aangetoond dat ascorbinezuur in de reageerbuis de meeste virussen blokkeert.

De kiwi, een vitamine-C-bom

Een gemene griep à la 1918-1919 roeide in zo’n tijdsbestek ook anno 2005 miljoenen mensen uit. In 2005 adviseerde de Gezondheidsraad minister Hoogervorst Nederland op een epidemie voor te bereiden door voldoende virusremmers in te slaan. Kosten: € 50 miljoen. De effectiviteit van deze medicijnen wordt door kritische deskundigen als matig aangemerkt.

Het brandje blussen

De Britse biochemicus Dr. Steve Hickey, auteur van het boek ‘Ascorbate, the Science of Vitamin C’, zei:

“Als een simpel en spotgoedkoop infuus met ascorbinezuur het brandje blijkt te blussen, stel ik voor dat we alle financiële belangen even vergeten en het inzetten.” 

Dr. Thomas Levy, internist, cardioloog en auteur van het boek ‘Vitamin C, Infectious Diseases & Toxins’, legt het duidelijk uit:

“In de eerste plaats is goed aangetoond dat vitamine C in therapeutische doses antibiotische en antivirale capaciteiten bezit. Hoge concentraties blokkeren zelfs HIV, in de zelfde mate als farmacologische aidsremmers. Verder is het immuunsysteem volkomen afhankelijk van het spul. Maar de rappe levensreddende werking bij acute infectieziekten berust op het vermogen van ascorbinezuur om elektronen te doneren aan zogenoemde vrije radicalen. 

Elke infectieziekte gaat gepaard met een gigantisch oxidatieproces. Het is dat proces, die brand zo je wilt, die het organisme uiteindelijk de das omdoet. Ascorbinezuur doet in feite weinig anders dan het stabiel maken van die vrije radicalen. Als er voldoende elektronen worden aangeboden, in de vorm van massa’s ascorbinezuur, dooft de infectie, en krijgt het immuunsysteem een faire kans om af te rekenen met de ziekmaker. Is de infectie mild, dan heb je betrekkelijk weinig ascorbinezuur nodig. Is de infectie heftig, dan moet je veel meer gebruiken. 

Infuusflessen tegelijk. Je kunt het uitstekend vergelijken met een uit de hand lopend houtvuur. Niemand bestrijdt een flinke fik met een waterpistooltje. Je gooit er een paar emmers water op, of roept de brandweer erbij, en dan pas dooft het. Dit is brugklas-scheikunde, geen ingewikkelde geneeskunde. Het is weinig sexy, je kunt er geen stoere referaten over houden en je verdient er geen Mercedes mee. Misschien dat collega-artsen er daarom zo moeilijk over doen.”

Wat een verbluffende onzin is de unanieme reactie van Nederlandse ‘deskundigen’:

Dr. Cees Renckens, oud-voorzitter van de Nederlandse Vereniging tegen de Kwakzalverij, vraagt:

“Heeft u wat meer reclame-uitingen over deze onzinnige therapie? Er zijn vast enkele artsen in Nederland die gek genoeg zijn om vitamine C intraveneus te geven, maar in de ziekenhuizen zal het niet voorkomen. Daarvoor hebben we in Nederland gelukkig te veel sociale controle en collegiale toetsing.”

Zijn collega Prof. Dr. Rob Koene, nierspecialist in ruste, mist ‘ook maar het geringste bewijs’:

“Er zijn geen gecontroleerde, klinische studies. Dat hoeft ook niet, want de zogenaamde observaties van deze artsen zijn pertinente nonsens. Het is ze niet gelukt om er in respectabele tijdschriften over te publiceren. Dat betekent dat er iets niet deugt. Pas als een waarneming door de collega’s serieus wordt genomen, als er een zekere logica aan ten grondslag ligt, verdient hij aandacht. Dit is kwakzalverij. Gepropageerd door goed bedoelende individuen, maar toch, onzin. Veronderstel dat we alle evident waanzinnige observaties in grote onderzoeken zouden gaan toetsen! Dan zou het eind zoek zijn.”

Vitamin C through microscope

Vitamine C, zoals het wordt waargenomen door een microscoop… een bonte verzameling energie

 

Biochemicus Hickey:

“Koenes standpunt getuigt niet van wetenschappelijk denken. Het is waar dat er alleen observaties van dokters zijn. Maar het is veel te gemakkelijk om die observaties eenvoudig weg te wuiven, of af te doen als placebo-effect. Bewusteloze, ten dode opgeschreven peuters met hersenvliesontsteking komen bij en genezen. Niet één keer, niet twee keer, maar telkens als een dokter op tijd voldoende ascorbinezuur inspuit. 

De zestig poliopatiënten, die Klenner binnen 72 uur weer op de been hielp, hebben zonder restverlammingen verder geleefd. Kon Klenner geen diagnoses stellen en mankeerde die mensen niks? Zijn al zijn ‘opvolgers’ geschifte fantasten? De enige wetenschappelijk correcte reactie op dit soort observaties is ‘onderzoek het grondig’.”

Vast staat dat dat onderzoek 60 jaar lang niet is gehouden!

En waarom niet? Nu, aan het spul dat ziekten geneest, valt verschrikkelijk veel te verdienen. Aan ascorbinezuur… niets! Het is nauwelijks voor te stellen dat een eenvoudige, goedkope behandeling met zulke spectaculaire resultaten, en vrij van bijwerkingen, al die tijd over het hoofd kan worden gezien door intelligente, bonafide artsen en onderzoekers. De angst voor kwakzalver te worden versleten, wordt er vanaf het eerste medische college ingeramd. Dokter Semmelweis was ‘de kwakzalver’ van zijn tijd, omdat hij zijn collega’s wees op het belang van handen wassen tussen lijkschouwing en verlossing.

Ook bij chronische aandoeningen speelt vitamine C, of een gebrek er aan, volgens sommige wetenschappers een sleutelrol.

 

Het verhaal van vitamine C nobelprijswinnaar Linus Pauling

In de jaren ’90 oogste Nobelprijswinnaar Linus Pauling, een van de grootste scheikundigen die de vorige eeuw heeft voortgebracht, de hoon van de medische stand, toen hij verkondigde dat hart- en vaatziekten niets anders zijn dan een uiting van milde scheurbuik. Hij stelde dat het probleem volledig zou worden uitgebannen, als iedereen van kindsbeen af dagelijks enkele grammen vitamine C zou nemen.

Linus Pauling - book on health, vitamin C

Vitamine C was zijn ‘geheime recept’

Nobelprijswinnaar Linus Pauling was zelf het toonbeeld van een blakende gezondheid. In 1994 stierf hij op 93-jarige leeftijd.
Ook meende hij zeker te weten dat angina pectoris – pijn op de borst als gevolg van vernauwde kransslagaderen – kan worden genezen met megadoses vitamine C en de aminozuren lysine, proline,  arginine en ornithine. Een verhandeling, waarin hij deze boude bewering staafde, werd aanvankelijk gretig geaccepteerd door het wetenschappelijke tijdschrift ‘Science’, maar het artikel werd op het laatste moment – zonder opgaaf van reden! – niet gepubliceerd.

In een radio-interview vertelde Pauling, hoe enkele van zijn bejaarde vrienden met hartproblemen, onder wie een Nobelprijs-natuurkundige, hun bypass-operaties hadden afgezegd, toen ze na een paar weken vitamine C-therapie van hun pijn en beperkingen bleken te zijn verlost. En over de weigering van die publicatie zei Linus Pauling:

“Ach, wie heeft er nog behoefte aan een dubbelblinde, gerandomiseerde, placebo-gecontroleerde studie als hij bewijs van dit kaliber ziet..?”

Biochemius Steve Hickey:

“Ook deze spannende hypothese en waarnemingen van een man, die twee keer eerder onverwacht gelijk kreeg, zijn nooit eerlijk getoetst. Op het internet gonst het van de anekdotische gevallen van mensen met verstopte kransslagaderen en angina pectoris, die zonder chirurgisch ingrijpen beter worden, maar zolang er geen klinische studies zijn, zijn die getuigenissen niets waard.”

En Pauling was niet de eerste wetenschapper, die chronisch vitamine C-gebrek als voornaamste oorzaak van het hartinfarct zag. In 1940 toonde de Canadese patholoog Paterson aan, dat hartinfarctpatiënten, zonder uitzondering, veel lagere vitamine C spiegels hebben dan gezonde mensen. ‘De plaques in aangetaste slagaders worden gevoed door haarvaatjes’, schreef Paterson, een observatie die vijftig jaar later werd bevestigd. ‘Bij gebrek aan ascorbinezuur worden die vaatjes zwak, gaan kapot en veroorzaken een bloedprop. Maar is er voldoende vitamine C, dan blijven de vaatjes en de plaque stabiel en zullen ze geen infarct veroorzaken.’

Toen hij dat had vastgesteld, ging Willis, niet gehinderd door ethische commissies, experimenteren met zijn hartpatiënten. Eén groep gaf hij drie maal daags 500 milligram vitamine C (een dosis die Pauling overigens als ‘verwaarloosbaar laag’ zou hebben bestempeld), de andere groep kreeg alleen normale voeding. Het resultaat: in de vitamine C groep groeiden de bloedvaten niet verder dicht en namen de symptomen af, in de ‘onbehandelde groep’ schreed het ziekteproces onverminderd voort.

Hickey: “Het enige solide materiaal dat we nu hebben, zijn epidemiologische studies die hardnekkig suggereren dat mensen met veel vitamine C in hun bloed veel minder kans hebben om te overlijden aan een heel spectrum van kwalen.”

Leidt extra vitamine C slikken alleen tot een ‘dure ochtendplas’?

Mensen maken zelf geen ascorbinezuur, vitamine C, aan. Hierdoor is natuurlijk de exacte dosis niet bekend, die we dagelijks nodig hebben. Maar Linus Pauling (1901-1994) was ervan overtuigd, dat we tenminste drie gram (3000 milligram) per dag nodig hebben. Zelf was hij met 18 gram een echte grootverbruiker.

Het antwoord van de gezondheidsautoriteiten, die de macht in handen hebben: ‘Zodra we meer dan 60 milligram per dag binnenkrijgen, plassen we het uit. Het bloed en andere weefsels zijn dan verzadigd en nog meer slikken, levert slechts een dure plas op.’

Waarom pas vitamine C nemen als we ziek zijn?

Griep is niet bestand tegen deze krachtpatser. Maar Steve Hickey noemt het antwoord van Big Pharma ‘pseudowetenschappelijke prietpraat’. “Ten eerste plassen zoogdieren, die zelf ascorbinezuur aanmaken, grote hoeveelheden uit,” zegt hij. “Dat wil niet zeggen dat het spul geen werk heeft verricht. Ten tweede zijn bij de onderzoeken naar de verzadiging van weefsels fundamentele fouten gemaakt. Er is bijvoorbeeld geen rekening gehouden met de halfwaardetijd van vitamine C. Die bedraagt slechts dertig minuten. Elke dosis is na een uur verbruikt, wat impliceert dat mensen vanwege hun genetische defect regelmatig wat vitamine C moeten gebruiken.

Dr. Mark Levine, de onderzoeker van de National Institutes of Health, op wiens studies ook de Europese Aanbevolen Dagelijkse Hoeveelheid is gebaseerd, heeft plasmaconcentraties gemeten: 12 uur na de inname van een enkele dosis vitamine C. Natuurlijk krijg je dan de indruk, dat het geen zin heeft. Elke dosis is dan immers lang en breed verwerkt en uitgeplast.”

Hickey heeft zijn collega aangesproken op de onvolkomenheden in zijn werk en de mogelijke consequenties daarvan. Uit de e-mail correspondentie blijkt, dat de aanvankelijk communicatieve Levine niet meer reageert sinds Hickey hem confronteert met de evidente fouten in zijn onderzoek!

 

Vitamine C inname

Vitamine C of ascorbinezuur komt voor in talloze vruchten en gewassen, en het wordt synthetisch vervaardigd uit vooral maiszetmeel. Er is geen verschil tussen natuurlijke of synthetische vitamine C. Het gaat om exact hetzelfde molecule, met dezelfde opneembaarheid en dezelfde effecten. Pure ascorbinezuur laat zich uitstekend oplossen in allerlei koude dranken.

Vitamine C in tabletvorm is meestal deels gebonden aan een mineraal, zoals calcium, magnesium, kalium of natrium. Alleen die laatste vorm, natriumascorbaat, is geschikt voor intraveneuze toediening.

Intraveneus toedienen

Het blijkt dat zieken veel meer ascorbinezuur opnemen dan gezonde mensen, afhankelijk van de ernst van de kwaal, tot wel 100 gram per dag. Amerikaanse arts en vitamine C specialist Robert Cathcart zegt: “Ziekte vreet ascorbinezuur. Ik praat daarom wel over een 50-grams griep of een 100-grams longontsteking. Ik zet het met succes in bij ijzerstapeling, maar ook bij vergiftiging met zware metalen. Er is maar één risico, en dat is dat je te laag doseert.”

De gedachte dat hoge doses vitamine C, over een langere periode, nierstenen zouden veroorzaken, blijkt op bakerpraat te berusten. Wetenschappelijk onderzoek laat zien, dat een hoge inname de kans op nierstenen juist vermindert! Hoewel vitamine C de ijzeropname bevordert en dus potentieel gevaarlijk is voor mensen met ijzerstapeling, blijkt uit onderzoek, dat grote doses vitamine C overvloedig ijzer binden, en deze uit het lichaam helpen verwijderen.

 

Vitamine C en onze ogen!

Bloedvaatjes in het netvlies zijn met een retinoscoop goed zichtbaar en kunnen gemakkelijk worden gefotografeerd. De toestand van die vaatjes weerspiegelt de conditie van de rest van het bloedvatstelsel. Deze relatie is zo sterk, dat oogartsen en optometristen kunnen zien of iemand hoge bloeddruk heeft, of aan het ontwikkelen is. Ruim vóór de bloeddruk gaat stijgen, vertonen de vaatjes in het netvlies vernauwingen. Vernauwde vaatjes in het netvlies vormen ook een goede indicatie of iemand een hartinfarct zal krijgen.

Dr. Sydney Bush toonde de genezende invloed van vitamine C op de ooghaarvaatjes aan.

Volgens sommige oogartsen is een plaatje van het netvlies zelfs net zo’n betrouwbare graadmeter als een angiogram, een directe foto van de kransslagaderen. Oftalmoloog Dr. Sydney Bush uit het Britse Hull, ontdekte bij toeval, dat het gebruik van 2 tot 10 gram vitamine C per dag vaatvernauwing in het netvlies voorkomt en bestaande bloedvatafwijkingen herstelt.

“Ik merkte in mijn contactlenspraktijk dat mensen die mooie bloedvaten hebben, veel groenten en fruit zeggen te eten, terwijl mensen met atherosclerotische vaten vaker zeggen, dat knakworst hun favoriete groente is! Na een forse literatuurstudie kreeg ik de indruk, dat die slechte bloedvaatjes in de ogen een uiting zijn van latente scheurbuik, een chronisch gebrek aan vitamine C. Maar een langlopend experiment heeft die gedachte bevestigd: ‘Vaatafwijkingen in het netvlies herstellen binnen enkele maanden, wanneer patiënten per dag 2 tot 10 gram ascorbinezuur gaan slikken.’”

Vitamin C for good eye health

Dr. Sydney Bush beschikt over honderden voor- en na-foto’s van netvliezen, waarop duidelijk te zien is dat vernauwingen zijn verdwenen. Er was echter geen sprake van een placebo-gecontroleerde, dubbelblinde studie. Bush publiceerde over zijn experiment in het British Medical Journal. Maar een aanvraag voor een dure vervolgstudie werd niet gehonoreerd. Bush: “Het is om gek van te worden. Je ziet dat iets werkt, en je mag het niet eerlijk onderzoeken. Ik troost me met de wetenschap, dat ik een beperkte groep mensen kan helpen.”

 

Zie ook: Vitamin C Treatment for COVID-19 Being Silenced

 

Bron:

http://eindtijdnieuws.blogspot.com/

You may also like