Deze documentaire werpt een licht op de listigheid van de farmaceutische industrie, met sterke feiten, bewijskrachtige bronnen, maar ook een verschrikkelijke lijdensgeschiedenis. Klokkenluiders nemen daarin geen blad voor de mond! Deel deze video met je familie, bekenden, kennissen, en de wereld.
“Soms voel ik me als een verrader, maar aan de andere kant is er deze ongelooflijke druk in mij om u alles wat ik de laatste jaren heb meegemaakt, mee te delen…”
[Volledig transcript voor als u het wilt vertalen]
Hoi, ik ben Loisa.
Ik hou van mijn leven.
Op een warme juli-zomerdag word ik door artsen en chef-artsen in groep gevraagd om mijn linkeroog te laten verwijderen. Deze oproep is de reactie van de gezamenlijke artsen op wat er kort daarvoor gebeurde…
Mijn afspraak voor de verwijdering van mijn oog | Hoe farmacie en geneeskunde werken HD
[Vóór het telefoontje]
Bij elke trede van de trap wordt het me bijna zwart voor de ogen: “Kunt u alstublieft wat langzamer lopen?” vraag ik de dokter, die zich voor mij naar de onderzoekskamer haast. “Zoals u weet, mocht ik vandaag niets eten of drinken,” maar de dokter hoort me niet en is al door een deur verdwenen. Mijn tong kleeft aan mijn gehemelte. Ik kom net uit een overvolle wachtkamer voor een operatie, waarvoor ik ongevraagd door artsen werd aangemeld. Ik moest ’s morgens vroeg met een nuchtere maag, drie uur van huis verwijderd, verschijnen voor deze spoedoperatie, waarbij de artsen een donor-hoornhuid op mijn linkeroog willen transplanteren. Niemand vroeg me ernaar, of ik het eigenlijk wel wilde. Zonder deze operatie zou ik mijn linkeroog binnen de kortste tijd op zeer pijnlijke wijze kwijtraken. Toen ik, tot absolute verrassing van de professor en de aanwezige arts, “Nee” zei tegen deze operatie, wordt mijn beslissing helemaal niet serieus genomen – de operatie moet worden uitgevoerd. Terwijl de hoofdarts opstaat en de kamer verlaat, vraag ik haar: “Beveelt u het me?” Terwijl ze naar de deur gaat, zegt ze glimlachend: “Ja, ik beveel het je.” “Dank u, ik gehoorzaam niet,” antwoord ik met een vriendelijke stem. Daarna wendt de professor zich nogmaals kort tot haar assistent-arts, en wijst op het formulier van de goedkeuring van de operatie. Hij moet ervoor zorgen dat ik dit formulier onderteken. Dat ik tijdens deze operatie eventueel blind zou kunnen worden aan mijn linkeroog, dat de pupil zou kunnen bevriezen, dat ik deze transplantatieoperatie minstens één tot twee keer zou moeten herhalen, daarvan staat niets op dit formulier! Dat ik na de operatie, voor onafzienbare tijd, druppels en medicijnen tegen afstoting moet innemen, staat ook niet op het formulier, evenals dat het risico van afstoting van het gedoneerde hoornvlies met mijn ernstig ontstoken oog een zeer groot risico is. Dat bij de operatie een bloeding zou kunnen ontstaan, die niet meer gestopt kan worden, of dat er tijdens de operatie spontaan besloten kan worden me ook nog andere zaken, zoals iris of glasvocht, uit mijn oog te verwijderen, staat daarvan ook niets op het papiertje. Dat is hier overigens het glasachtig lichaam. Over al deze complicaties had ik mezelf tijdens het weekend geïnformeerd, en heb dit de professor verteld. Ze moest alles bevestigen of zelfs gedeeltelijk versterken. De jonge assistent-arts praat op me in en probeert me met alle macht en woordvirtuositeit tot deze operatie over te halen. ‘God wil dat ik deze operatie moet doen’ – dat zei de professor een paar minuten geleden ook al. Toen al zijn overtuigingskunsten me niet tot een ondertekening konden overhalen, zegt hij, dat mijn oog anders zal wegrotten, en dat men het in een operatie moeizaam zal moeten uitkrabben. Ik word duizelig…
“De meeste mensen is het echter helemaal niet duidelijk, dat ons huidige medische systeem volledig op angst is gebouwd… Als ik er vandaag over nadenk, hoe weinig ik echt wist en hoe vaak ik met bangmakerij patiënten ertoe bracht dat te doen, wat ik dacht dat goed was – ik mag daar niet eens aan denken – dat angst en geld een tweeling zijn.”
[5 maanden eerder]
Ik was aan het winkelen, en mijn huisarts zag dat mijn oog rood was. Uit volle bezorgdheid om mij, zei ze echter, met een gevoel van medische verantwoordelijkheid, en bijna verwijtend, waarom ik me niet vanaf het begin tot haar had gewend. Ze kocht daarna in een apotheek oogdruppels, die men alleen met een dokterspaspoort kan verkrijgen. Ik zei tegen de apotheker en de dokter: “Wat, als de bijwerkingen bij mij toeslaan?” De apotheker lachte slechts: “Maakt u zich daarover in het geheel geen zorgen; u heeft een dokter bij u!” Maar mijn ongemakkelijke gevoel werd versterkt, toen ik ook nog het opschrift “Novartis” op het medicament zag staan.
[Terugblik naar mijn kindertijd]
Elke dag hoorden we op de radio het nieuws, welke winsten Novartis had gemaakt, zodat ik mijn vader vroeg: “Wat is Novartis?” Mijn vader legde in eenvoudige woorden uit, dat de farmaceutische industrie eigenlijk in het geheel niet aan de ziekten mocht verdienen. Want ze willen altijd nog meer medicijnen verkopen om nog rijker te worden. Maar eigenlijk zouden de artsen en de farmaceutische industrie pas geld mogen verdienen, als de mensen gezond zijn geworden, zoals in het oude China! Of zoals onder Khadafi in het bloeiende Libië, toen de medische behandeling gratis was.
Maar de dokter leek zeker te zijn van haar zaak. Ondanks mijn sceptische vragen en onbehaaglijk gevoel, had ik korte tijd later de druppel in mijn oog…
Al kort na het eerste gebruik werd ik dag en nacht gekweld door pijn. Dat ik alles alleen nog mat wit zag, “daar hoef ik me geen zorgen over te maken”, meende een arts. Kort daarop werd ik echter als noodgeval bij de oogkliniek aangemeld. Daarna begon de reis door de hel pas echt, en slechts een week na mijn eerste bezoek aan de oogarts had ik een zeer grote en pijnlijke wond op mijn hoornvlies. Nu was mijn toestand daadwerkelijk alarmerend!
Negen maanden later begon ik een onderzoek, beginnend bij mijn eerste medicatie.
[9 maanden later]
Ik ga naar de medicatie-informatiepagina Compendium.ch en klik op “Risico’s” bij het medicament – maar deze functie is niet beschikbaar voor patiënten. Dus print ik de vakinformatie uit. Interessant, dat is toch een bos aan informatie! Mijn hoofd barst! Na weken in klinieken en dokterspraktijken heb ik eerst een verandering van omgeving nodig. In zijn totaliteit vult de informatie over dit medicijn tien A4-pagina’s, en op – zeg en schrijf – 8 van de 10 pagina’s wordt een ongelofelijk aantal bijwerkingen beschreven. Ik lees een gedeelte op pagina 7 door:
“Aanvullend werden, na de introductie op de markt, de volgende bijwerkingen gemeld. De frequentie van optreden kan niet worden bepaald met de beschikbare gegevens: Oogziekten: Ulceratieve keratitis, wazig zicht, fotofobie, mydriasis, ptosis, oogpijn, oogzwelling, vreemd lichaamsgevoel in het oog, ooghyperemie, verhoogde traanvorming.”
Oké, allereerst denk ik bij mezelf: “Goed, daar zitten een paar Duitse woorden bij – wazig zicht, zwelling van de ogen, oogpijn, vreemd lichaamsgevoel in het oog… Ja, dat kan men zeker op de koop toenemen, nietwaar? De andere zijn nu eenmaal een paar begrippen.” Maar ik voer het woord ulceratieve keratitis in Wikipedia in. Ook geen resultaat! Oké, dan zoek ik het woord op in het vreemde woordenboek. Ook geen resultaten! Ik ga naar een pagina voor medische vragen van patiënten – DocCheckFlexikon. Merkwaardigerwijs geen exacte treffers voor Ulceratieve Keratitis, net als ook op de MSD handleiding! Op dit punt zou je waarschijnlijk niet eens meer verder zoeken, want het kan niet echt iets zijn dat het vermelden waard is, iets dat valt in de categorie van oogpijn of iets dergelijks. Maar na mijn lijdensverhaal stop ik hier op dit punt niet, en voer ik het woord in bij Google.
Door het onderzoek van een specialist verkrijg ik de volgende definitie: “Het is een ernstige oogziekte met ontsteking en zweervorming van het hoornvlies”. Mydriasis: “De pupil bevriest. Ptosis: “Afhangen van een ooglid”, Ooghyperaemie: “een te sterke bloedcirculatie in het oog, die zich manifesteert in de vorm van een rood oog”. Dit waren nu nog maar drie regels. Een paar regels verder lees ik opnieuw “Andere bijwerkingen”, maar mij interesseren de “hoofdpijn”, het “droog oog” en de “jeuk” niet, maar de woorden “conjunctivitis” en “erosie van het cornea”, dat betekent “schaafwond van de hoornhuid” en “infectieuze bindvliesontsteking”, en dan zijn er nog “zichtbare gebreken” opgenoemd.
“Decennia lang hebben de handlangers van de farmaceutische bedrijven ons verteld, dat hoe meer bijwerkingen een medicijn heeft, des te beter het ook werkt. Vanuit het oogpunt van vandaag kan ik alleen maar zeggen: Hoe blind zijn we eigenlijk intussen geworden dat we zo’n onzin ook nog geloven?”
Bijwerkingen zijn geen noodzakelijk kwaad van een therapie, maar stellen de eigenlijke hoofdwerkingen voor. Trouwens dienen ze er ook nog toe, dat u, ofwel nog meer medicatie nodig hebt, ofwel niet zo snel gezond wordt. Een perfect geïnstalleerde perpetuum mobile, waarmee men echt geld kan verdienen.”
Er komen verdere bijwerkingen ter sprake: keratitis – ontsteking van het hoornvlies, glaucoom – groene staar, wat leidt tot verlies van zicht, exophthalmos – uitsteken van de oogbol uit de oogholte, hoornvliesperforatie, d.w.z. het hoornvlies is reeds zo afgeschaafd dat het tot een perforatie – dus tot een gat in het hoornvlies komt, wat resulteert in het verlies van het oog, tenzij men een donor- hoornvliestransplantatie krijgt. “Vorming van een posteriore subcapsulaire cataract.” Dit betekent: de vertroebeling van de ooglens, die het verlies van het gezichtsvermogen veroorzaakt, d.w.z. grauwe staar.
Men kon nog eens acht van de tien pagina’s voorlezen met louter mogelijke gevolgen, zoals bijvoorbeeld het Stevens-Johnson-syndroom, dat, na de marktintroductie van dit geneesmiddel, als bijwerking werd gemeld. Dit staat zelfs openlijk op de bijsluiter!
Ik kon het me niet voorstellen dat zulke medicijnen, met dusdanige huiveringwekkende effecten, zomaar op de markt konden komen. Daarom interviewde ik een persoon, die al meer dan 18 jaar werkzaam is in het kankeronderzoek, en veel klinische studies heeft uitgevoerd. Ik heb deze insider vragen gesteld over het proces van hoe een geneesmiddel op de markt komt:
Opdat een arts een geneesmiddel mag verstrekken, moet het een vergunning van de betreffende bevoegde macht krijgen. Daarvoor doorloopt een medicijn klinische onderzoeken. Wat de bevolking echter niet weet, is dat het farmaceutische bedrijf, dewelke het geneesmiddel heeft uitgevonden, ook de klinische onderzoeken daarbij zelf uitvoert. Met andere woorden, het farmaceutische bedrijf bepaalt in welke landen de studie wordt uitgevoerd, in welke klinieken en artsenpraktijken, welke artsen bij de studies betrokken zijn en het bepaalt de meetpunten van de studie. Uiteindelijk kan het farmaceutisch bedrijf de studiegegevens ook nog zelf evalueren.
Zo kan iedereen de vraag voor zichzelf beantwoorden, hoe objectief of betrouwbaar de gegevens van dergelijke klinische studies wel zijn, als men daarbij bedenkt, dat farmaceutische bedrijven louter op winst gerichte ondernemingen zijn. Loisa: Dan zegt u eigenlijk als insider, dat de farmaceutische bedrijven alleen maar geïnteresseerd zijn in winst?
Ja!
Op pagina acht lees ik, dat het medicijn het genezingsproces vertraagt, en het lichaamseigen afweermechanisme tegen infecties remt. Ook op pagina drie staat, dat de wondgenezing van de cornea – d.w.z. het hoornvlies – vertraagd en de stoornissen bij wondgenezing verscherpt kunnen worden. Precies dit is er namelijk bij mij ook gebeurd.
Hier ziet u ook het probleem van de huidige geneeskunde: bijna alle therapieën blokkeren deze herstelmechanismen, in plaats van ze te ondersteunen. Ongeacht of het nu gaat om antibiotica, cortisone, pijn- en slaapmiddelen, kalmeringsmiddelen of chemotherapie.”
[9 maanden eerder]
Nadat ik deze negen A4-pagina’s(!) met bijwerkingen heb gelezen, verwondert het mij helemaal niet meer, dat ik al kort na het eerste gebruik dag en nacht gekweld werd door pijn. Dat ik alles enkel nog mat wit zag en dat de helse reis in de oogkliniek, met alle extra medicatie, toen pas echt begon. Het is voor mij ook niet meer zo verwonderlijk, dat ik slechts één week na mijn eerste bezoek aan de oogarts een zeer grote en pijnlijke wond op mijn hoornvlies had.
De radioloog Dr. Gerd Reuther betuigt, citaat:
“Aan het einde van mijn 30 beroepsjaren is de overtuiging eigenlijk zo, dat ik moest zeggen: 90% van de medicijnen benadelen meer dan ze nuttig zijn, en als men dat ziet, moet men op een gegeven moment van kant veranderen”.
Volgens officiële studies sterven in Duitsland jaarlijks ongeveer 300.000 mensen als gevolg van medicijnen, ziekenhuisinfecties en operaties, zoals Dr. Gerd Reuther betuigt:
“De meest voorkomende doodsoorzaak is de geneeskunde”.
Aldus de specialist met bevoegdheid om les te geven in radiologie. De Verenigde Staten tekenen, in de afgelopen 27 jaar, drie miljoen doden op, als gevolg van geneesmiddelen met verplicht voorschrift. In Duitsland sterven jaarlijks 240.000 mensen aan de gevolgen van chemo, per dag zijn dat er ongeveer 700. Volgens informatie van de AOK sterven ieder jaar ongeveer vijf maal meer mensen door behandelingsfouten dan in het wegverkeer. (Stand 2014) Volgens de ziekenfondsen ligt het aantal behandelingsfouten nog hoger: namelijk om en bij de 720.000 per jaar. En 700 sterfgevallen per jaar in Duitsland, omdat artsen bij operaties hun spullen in de buiken van mensen vergeten! Elke zevende Duitser ziet zichzelf als slachtoffer van medische behandelingsfouten.
De ellende, de pijn en het leed van de komende maanden zijn onbegrijpelijk. In totaal werden 21 verschillende geneesmiddelen gebruikt. Het ging nog steeds meer bergafwaarts met mij, totdat ik dag en nacht in het ziekenhuis werd opgenomen en met tussenpozen van 15 minuten een scherpe druppel in mijn oog kreeg. Dag en nacht leed ik helse pijn en kon ik me niet meer bewegen, omdat de geringste beweging van mijn ogen me oneindig veel pijn deed. Zo restte me enkel nog roerloos in bed te liggen.
Dr. Karsten Lindner Biochemicus:
“De miljardenvermogende farmaceutische industrie wil, dat u ziek bent en ziek blijft, om u als lucratieve klant niet te verliezen, die in het beste geval (voor de farmaceutische bedrijven en niet voor u!) een levenslang ‘contract’ aangaat. En zo worden altijd slechts de ziektesymptomen met medicijnen verdoofd, in plaats van de werkelijke kern van het probleem aan te pakken. Het gevolg: de mensen worden altijd maar zieker, en de schatkisten van de farmaceutische ondernemers alsmaar voller.”
Die ochtend, toen ik mijn oogdruppelmarteling in het ziekenhuis met korte tussenpozen ontving, vermeldde de radio, dat het farmaceutische bedrijf Alcon – de dochteronderneming van Novartis – alleen op het einde van dit eerste kwartaal, een omzet van om en bij de 1,8 miljard heeft gegenereerd en dat in slechts 3 maanden. Hoeveel ogen moeten dan ziek worden, zodat men daaraan 1.800 miljoen verdienen kan? En ook de koers van het Alcon aandeel is een maand geleden een goede 12% gestegen. Zelfs wie mijn verhaal niet kent, moet zich afvragen, of zich in dit Novartis en tegenwoordig Alcon, preparaten, zelfs diverse indicatoren bevinden, die tot kettingreacties van oogproblemen leiden. Trouwens, een hoofd-oogarts verdient 800.000 tot 1 miljoen Zwitserse Franken per jaar. Mijn oogziekte alleen al heeft in totaal 15.000 Franken gekost. Maar daarvan heeft de ziekenbond slechts 5.800 Franken betaald. Maar de ziekenfondpremies stijgen jaarlijks! 100 jaar geleden betaalde iedere Zwitser een maandpremie van 2 à 6 Franken – en het volk was gezond. Tegenwoordig betaalt die meer dan 400 Franken per maand en het volk is zieker als nooit tevoren. Dat betekent een stijging van de kosten van 11.000% sinds 1919. Volgens de Lancet-studie is echter 95% van de wereldbevolking ziek. Iedere tweede Duitser wordt in de loop van zijn leven ziek door kanker. Het aantal mensen die meer dan 10 ziektes met zich meedragen, steeg van 1990 tot 2013 met 52 procent. Elke 19de wereldburger had in 2013 een gezondheidsprobleem. De onderzoekers van de Lancet-studie, die 35.000 bronnen uit 188 landen analyseerden, zagen bovendien een significante toename van – door medicijnen veroorzaakte – ziekten.
Terug naar mijn eigen kettingreacties: de toestand van mijn oog ging er meer en meer op achteruit, zodat ik op een dag de artsen smeekte, te stoppen m et deze middelen, omdat ik leed onder de effecten van deze medicijnen. Zij waren als rotsblokken, vertrokken geen spier en reageerden niet op mij, omdat ze onwrikbaar vasthielden aan de nieuwe diagnose “parasieten in het oog”, waarvoor er – na zelfs zeer pijnlijke testen – geen bewijs was. De medicatie werd gewoon verder in mijn oog gegoten, tot mijn vanbinnen sneeuwwit en vanbuiten vuurrood was en ik – behalve zwarte vlekken – niets meer kon zien. In deze fase werd zelfs een – in Zwitserland – verboden middel gebruikt, dat na twee dagen onmiddellijk stopgezet moest worden, als er geen zichtbare verbetering zou optreden, zoals ik later uitzocht. Bij mij werden precies deze druppels vier weken lang ritmisch in het oog gegoten, met een zichtbare verslechtering. In totaal viel ik tijdens de pijnlijke behandelingen en onderzoeken van de oogwonden vier keer flauw.
“Merkt u, dat in dit systeem de moderne geneeskunde nooit kan verliezen? Wanneer we vandaag medicijnen innemen en terug gezond worden, dan waren het de medicijnen, die ons geholpen hebben. Als we ondanks de medicamenten ziek blijven, dan is nu eenmaal de ziekte sterker.”
Ongeacht of u beter wordt of ziek blijft: iedere keer treft u – en nooit de medicijnen – de schuld.”
“De werkelijk machtigen houden er in principe van systemen te creëren, waarin ze altijd winnen, wat er ook gebeurt.”
Voor het eerst in mijn leven voelde ik mij als gevangene in een sekte, waaruit ik niet ontsnappen kon. Mijn eerste aanwijzing van ontevredenheid veranderde de artsen zoals in steen. Ik voelde me alsof ik voor een grote rotsklif stond en ik kon die geen millimeter bewegen. Het gestaag toenemende aantal medicijnen en oogdruppels dat ze me gaven, bezorgde me oneindig veel pijn, lijden en slapeloosheid. En in deze toestand moest ik dan 2,5 uur van mijn woonplaats verwijderd, met nuchtere maag bij de orgaantransplantatieoperatie verschijnen.
Mijn besluit staat vast, als God zou willen, dat mijn oog in levende lijve wegrot, zoals de arts zojuist heeft voorspeld, dan zou ik in Gods handen willen vallen, en het kwade, alsook het goede uit zijn handen nemen. Maar ik wil niet meer in de handen van de geneeskunde en de farmaceutische industrie vallen. Als de arts opmerkt dat mijn besluit onverzettelijk vaststaat, begint hij opgejaagd rond te telefoneren. Daarna verlaat hij de kamer. Ik verneem, dat hij me juist op dit moment als psychisch niet helemaal gezond heeft gedefinieerd – daarna verlaat ik meteen het ziekenhuis. Thuis aangekomen stopte ik met het innemen van alle druppels en medicijnen en een paar dagen later las mijn moeder op de bijsluiter van de medicatie, die ik al enige tijd dagelijks moest innemen, dat precies dit medicijn, samen met de geplande algehele verdoving, tot onherstelbare schade kan leiden. In mijn toestand van enorme lichamelijke verzwakking, zou ik dit waarschijnlijk niet eens hebben overleefd.
“Wat niet alleen politici niet begrepen, is het feit dat geneeskunde helemaal geen wetenschap is.”
Lois: U werkt sinds 2001 in de gezondheidszorg en staat al 15 jaar in een OP-zaal. Wat heeft u zoal meegemaakt?
Begin van het jaar 2000 heeft men de patiëntenadministratie in het ziekenhuis veranderd. Sindsdien is er geen chef-arts meer, wiens positie niet gebonden is aan aantallen van verleende therapie. Dit betekent praktisch: als niet zo en zovele OP aantallen gehaald worden per jaar, dan wordt de chef-arts ontslagen. Ook is het gebruikelijk, om betere stimulansen te bieden, poolsalarissen uit te betalen.
Dat betekent, als men de OP aantallen zou kunnen verhogen, dan worden er bonussen uitbetaald. In de praktijk komt het erop neer, dat het veel interessanter is, de diagnose op een dergelijke manier uit te leggen, dat er een OP indicatie is. Nog nooit werd er zoveel geopereerd als nu.
Toen Olivier in de operatiemachinerie terecht kwam, was hij nog te jong, om zelf beslissingen te nemen … Hij is met een visuele beperking geboren. Talrijke narcoses, ondraaglijke onderzoeken en operaties voerden tot de verwoesting van zijn linkeroog, en een zielig restzichtgehalte van nog maar 5% op het rechteroog sinds zijn jeugd. Na deze mislukking wilden de artsen hun volgende experimenten aan het rechteroog uitvoeren, doch zijn moeder weigerde een verdere behandeling. Olivier laat tot op heden geen arts meer aan zijn ogen komen.
Een oogarts vond naar verluidt een grauwe staar aan het linker oog van de 1-jarige David en verwijderde zijn lens met toestemming van zijn ouders. Echter na de verwijdering plaatste de arts geen nieuwe lens, omdat zijn oogspieren nog niet sterk genoeg zouden zijn. Nu is David al 5 jaar en heeft hij een verschrikkelijk slecht zicht – dus Amblyopie – op het linkeroog. De oogspieren zijn nog altijd te zwak – hoe zou hij deze trouwens kunnen trainen zonder lens? Deze mevrouw werd blind tijdens een operatie. Een professor dokter drukte het zo uit:
“Natuurlijk zijn artsen geen slechte mensen, enkel omdat ze geen genezers zijn. Maar ze begrijpen alleen niet, dat ze gevangenen en misbruikten van een systeem zijn, waarvan de meesten niet eens weten, dat zo’n systeem bestaat.”
Hoe ging het nu bij mij verder, nadat ik voor een uitrottend oog had gekozen en het ziekenhuis verliet? Enige dagen nadat ik alle medicatie stopzette, kan ik mijn oog weer moeiteloos openen. Enkele dagen geleden moesten 2 assistent-artsen nog mijn ooglid open houden met wattenstaafjes om een foto te kunnen maken. De ontsteking in het oog is verdwenen, de uiterst pijnlijke lichtgevoeligheid is weg. Enige dagen geleden verblindde me nog het licht van een kaars zoals een dolksteek in mijn oog. De zwelling van het ooglid is weg en ook de ontsteking is over. In de plaats daarvan, dat mijn oog eruit rot, is het nu rondom eindelijk weer wit zoals vroeger, de zwarte vlekken in het zicht zijn verdwenen evenals de middelste ster die overal volgde – waar ik ook naar keek.
Het gezichtsvermogen wordt voortdurend beter. De pijn is eindelijk over, zelfs de eetlust, die ik al lang niet meer had, is weer terug. Ook de glans in mijn oog is teruggekeerd. Mijn oog wordt weer normaal vanuit het ooglid vochtig gemaakt, zonder hulpmiddelen en het traant ook niet meer onophoudelijk.
Waarvan ik echter het meeste geniet: ik ben een vrij mens!!!
En net nu – ongeveer anderhalve week nadat ik de operatie heb geannuleerd, en alle medicatie heb stopgezet – net nu word ik door het gehele artsenteam ertoe opgeroepen, in de oogkliniek te verschijnen, om mijn linkeroog te laten verwijderen… Anders zouden de parasieten niet alleen mijn linkeroog opvreten, maar ook nog mijn rechteroog. Ik krijg een zenuwinzinking… Door bovennatuurlijke wonderen heel ik hiervan in korte tijd.
Enkele maanden na mijn grote leed ontmoet ik mensen, die bijna hetzelfde met Big Pharma hebben beleefd, en ik moet hierover berichten! Zowel mijn verhaal alsook het hunne moet niet tot navolging, doch tot overdenken van het systeem oproepen – over de touwtjestrekkers aan de top van de Pharma industrie – het moet stimuleren om over de geldstromen na te denken. Ja, we zijn toch allemaal ongelooflijk dankbaar, bijvoorbeeld voor de traumachirurgie en voor de grote prestaties van de huidige techniek. Hoe dankbaar zijn we ook dat er ook nog zulke liefdevolle artsen bestaan, die zich ontfermen over ons, als we in nood verkeren. Toch moeten we dieper kijken, wat er werkelijk achter het Pharma medicijn systeem zit. Ik benadruk het nog maar eens: ieder mens is origineel en moet zijn eigen beslissingen zelfstandig nemen.
De artsen zeiden: Martin kon zijn oog wel vergeten. Echter, hij stopte, na maandenlang uitzichtloos lijden, enkele operaties, en 4 weken universiteitsziekenhuis opname met alle medicijnen. En tot verwondering van alle artsen heelde het oog daarop binnen één enkele week. Martin ziet nu beter dan ooit tevoren. De artsen gaven Victoria op; men kon haar oog niet meer redden. Het zag eruit als een grote vleeswond. Echter, zij geloofde de artsen niet. Vervolgens heelde alles en zij ziet nu heel goed. Toen Martina weigerde om aan een infuus met chemotherapeutische medicijnen gehangen te worden, voorspelde de leidinggevende chef-arts van de huidkliniek dat ze de komende 40 jaar met een levensgevaarlijke auto-immuunziekte zou moeten leven.
Dat betekent meerdere honderden verschrikkelijk jeukende en telkens maar weer openspringende blaren – van erwten- tot mandarijnengrootte – over het hele lichaam verdeeld tot aan de voetzolen. Martina werd, helemaal zonder medicijnen van deze vruchtbare en over het gehele lichaam verspreidde uitslag, binnen enkele maanden genezen en is nu sinds vele jaren geheel gezond.
Daarbuiten wordt een oorlog gevoerd om elke patiënt, want medicijnen zijn wereldwijd de grootste bron van inkomsten, die er zijn, en, in vergelijking hiermee is de auto- en de computerindustrie hoogtes, een kleine onderafdeling. En als het kanker betreft, hebben behandelingen, die weinig of zelfs helemaal niets kosten, geen enkele kans.
In Christine haar borsten werden door middel van geluidgolven meerdere knobbels ontdekt. De arts wilde haar direct aanmelden om deze operatief te verwijderen. Zij koos er echter voor een weg te vinden om zelf stap voor stap uit te vinden wat voor heling er voor haar mogelijk was. Na 3 jaar werd, middels geluidsgolven, geen enkele knobbel meer gevonden. Waltraud is al 12 jaar kankervrij, zonder medische hulp. Zij volgde een op natuurwetten gebaseerde leer die van de Big Pharma, medische wetenschap en media op een achterbakse manier slecht gemaakt en vervolgd wordt.
Ik vraag een arts met meer dan 15 jaar beroepservaring, waarom er eigenlijk geen natuurlijke manieren voor de heling van kanker onderzocht en toegepast worden:
“Het is een feit, dat kanker vandaag de dag, na hart- en vaatziekten, de tweede doodsoorzaak is. Veel mensen zijn door de media zo geprogrammeerd: Diagnose kanker – ik zou hieraan kunnen sterven. Zo gauw ze deze diagnose ontvangen, wenden ze zich angstig tot de arts, en zijn bereid om nagenoeg elke therapie, meestal chemo- of stralingstherapie, te ondergaan. Het probleem bij de behandelkeuze hierbij is het financiële gewin voor de arts, de behandelkliniek en ook de pharma industrie! Een chemokuur kan per infuus wel 20.000 euro bedragen. Bij 4 aangebrachte infusen betaalt het ziekenfonds dus in totaal 80.000 euro voor de behandeling van maar één enkele patiënt. Dat is in economisch opzicht zeer rendabel voor de arts, de kliniek en de pharma industrie.”
Loisa: Ik begrijp het al.
Er zijn verschillende natuurlijke methoden om kanker te genezen. Op grond van ontoereikend financieel gewin en de onmogelijkheid patenten voor planten te verkrijgen, wordt hier verder echter geen onderzoek naar gedaan, maar onderdrukt, ongeloofwaardig en deels belachelijk gemaakt.
Loisa: Treurig…
Precies hetzelfde antwoordt me ook die persoon, die al 18 jaar in het kankeronderzoek werkzaam is en aan ontelbare studies heeft deelgenomen:
Nemen we als voorbeeld de werkende stof: Ipilimumab tegen zwarte huidkanker. Al naar gelang de grootte en het gewicht van de patiënt kost een infuus ongeveer 10.000 euro.
Men ziet dat de strijd tegen kanker een zeer winstgevende zaak is. We hebben wereldwijd een gigantisch netwerk voor kankeronderzoek, te beginnen bij laboratoria tot en met klinisch onderzoek. Er verschenen de afgelopen 10 jaar meer dan 60 nieuwe werkende stoffen tegen kanker op de markt. Zou het erom gaan kanker te helen, dan zou er op hoog tempo aan efficiënte en prijsgunstige behandelingen worden gewerkt, die voor iedereen toegankelijk en betaalbaar zijn.
Loisa: Oké, en welke behandelingen bedoelen jullie dan bijvoorbeeld?
Ik heb deelgenomen aan de doorvoering van meer dan 80 klinische studies in dik 11 jaar. Echter in geen enkele studie werd bijvoorbeeld het nieuwe medicijn van de pharma firma getest ten opzichte van een natuurlijk geneesmiddel, ondanks dat op de natuur gebaseerde medicijnen meestal minder bijwerkingen hebben en goedkoper zijn. Zulke studies bestaan niet. Het wordt als onethisch beschouwd als men bijvoorbeeld een chemokuur tegen een op de natuur gebaseerde genezingsmethode zou testen. Daarin heeft logischerwijze geen enkele pharma firma interesse en zij zijn nu eenmaal overwegend de financierder van het klinisch onderzoek. Een klein voorbeeld daarbij: Een arts, die in Duitsland, in zijn praktijk, met succes, kankerpatiënten met een natuurlijk medicijn behandeld heeft, moest door een raam in zijn praktijk vluchten voor de politie, omdat hij opgesloten zou moeten worden in de gesloten psychiatrie. Zo kan men de ongewenste concurrentie ook uitschakelen…
Loisa: Ja…
De artsen zeiden tegen Sabine, dat ze direct met een chemokuur moest beginnen tegen de beginnende kanker in de baarmoeder. Haar echtgenoot en zijzelf weigerden deze behandeling in vertrouwen tot God. Tegen elke prognose van de artsen in, werd Sabine zwanger van de eerste van in totaal vier gezonde dochters en is tot op de dag van vandaag kerngezond. Een arts zei, dat Margot geen kinderen zou kunnen krijgen. Zij geloofde hem niet en heeft nu twee gezonde kinderen die nu reeds volwassen zijn. Een andere arts maakte haar vele jaren geleden kenbaar dat ze vermoedelijk doof zou worden. Margot geloofde ook dit niet en hoort tot op heden goed. Bij Danilo kon alleen nog maar een harttransplantatie redding brengen, zo meenden de artsen. Die van de schoolmedicijn voorgestelde weg werd uit overtuiging geweigerd door Danilo. Hij kwam zelf achter de oorzaak van zijn hartfalen en sindsdien wordt zijn gezondheidstoestand voortdurend en ongeremd beter.
Een insider die al 15 jaar in een operatiekamer werkzaam is, laat me nog dieper in de transplantatiemachinerie kijken:
Een hoog aanziende chef-arts, bekend van zijn autoritaire leiderschap, propageerde laatst zelfs preventieve behandelingen, dat wil zeggen dat het in bepaalde gevallen ook nodig zou zijn bijvoorbeeld een deel van de darm te verwijderen zelfs nog voordat er kanker werd vastgesteld – zoals bijvoorbeeld gebeurde bij de bekende actrice Angelina Jolie. Zij had zich uit voorzorg de borsten, eileiders en eierstokken laten amputeren, omdat ze zogenaamd in verband met haar genen een hoger risico zou hebben om kanker te krijgen. In verband met deze ingreep werd zij ook nog eens geprezen als een moedige vrouw en geldt des te meer als voorbeeld.
Franziska zou een dode baby in haar buik hebben, volgens de arts. Omdat ze zich onzeker voelde, verplaatste men de curettage afspraak. Een maand later liet de echografie zien dat de baby leefde en ze bracht een kerngezonde dochter ter wereld. Volgens de Engelse krant Daily Mail wordt alleen al in Engeland elk jaar aan honderden zwangere vrouwen na een echografie per ongeluk medegedeeld dat de baby dood zou zijn.
Volgens het verhaal van de artsen zou deze jonge vrouw Lydia waarschijnlijk met een open ruggetje of een Downsyndroom ter wereld komen indien geen abortus zou worden uitgevoerd. Hier is ze, kerngezond en 22 jaar oud.
Salome zou geaborteerd worden omdat ze, naar oordeel van de cardiologe, hoogstwaarschijnlijk met een geestelijke afwijking geboren zou worden en na de geboorte ook nog maar enkele uren zou leven. Salome werd echter zonder geestelijke afwijking geboren. Ze is een stabiele jonge vrouw en volgt op dit moment een opleiding.
Stefanie brak haar linkerenkel en haar knieschijf. Op grond van huiduitslag, bloeduitstortingen en constant flauwvallen, stelde Stefanie de trombosespuit en pijnstiller, welke de arts had voorgeschreven, uit. Daaropvolgend maakte de huisarts haar door akelige vreemde voorbeelden duidelijk dat haar besluit onverantwoordelijk was en bij vrouwen van haar leeftijd en gezondheidstoestand, dodelijk zou eindigen. Stefanie bleef echter bij haar besluit. Haar breuken heelden zonder enige complicatie. Ondanks het medisch advies, zou Stefanie na haar ongeluk levenslang lichamelijk beperkt blijven en aan fantoompijnen lijden, is ze nu na 4,5 maanden weer sportief bezig en dit geheel zonder napijnen van haar breuken.
De gehele pharma industrie welke telkens op de een of andere manier uitsluit dat je iets positiefs in jezelf zou kunnen bewerkstelligen. Dat je deze positieve cycli in jezelf zou kunnen beïnvloeden. Bij hun moet er altijd een medicijn in het spel komen, waarvoor je veel moet betalen, waarbij ze jou aan het lijntje hebben, waar je werkelijk, echt mogelijkst tot levenspatiënt wordt.
Loisa: U werkt al 44 in de gezondheidszorg. Welke ervaringen heeft u sindsdien opgedaan?
Vanaf de jaren ‘90 heeft er in de medische industrie een grote verandering plaatsgevonden. Toen ik met werken ben begonnen, stond het welzijn van de patiënt in het middelpunt. Vroeger had men nog tijd om met de patiënt te praten, echter vandaag is men bezig met het invullen van formulieren.
De patiënt is een zakelijk nummer, welk ervoor zorgt dat het ziekenhuis een bepaalde hoeveelheid geld binnenkrijgt. Vaak werden zieke mensen te vroeg ontslagen, omdat het ziekenhuis geen profijt meer aan hen had. Daardoor lijden de patiënten natuurlijk heel erg. De bevolking wordt steeds zieker en ontevredener, het aantal zieken steeds meer en het personeel steeds minder. Lobbyisten en politici aan een tafel oriënteren zich alleen maar op het gewin en het is een sluipende misdaad tegen de mensheid, terwijl er niemand ingrijpt! Oude Diaconessen en zusters van een bepaalde orde zouden zich heden ten dage in hun graf omdraaien.
Nadat ik op al deze verschrikkelijke feiten en verhalen gestoten ben, ga ik heel vaak de natuur in om deze indrukken te verwerken… en in het bijzonder geniet ik dan van mijn linkeroog. Soms sluit ik het rechteroog en kijk gewoon alleen maar met mijn linkeroog. Telkens maar weer verheug ik me op het gegeven dat ik mijn oogverwijderingsafspraak niet heb waargenomen en zodoende uit de neergaande spiraal van de pharma industrie kon uitbreken. Helaas kom ik echter in aanraking met het lot van ontelbare mensen welke niet meer uit deze spiraal kunnen uitbreken, omdat het voor hen al te laat is.
Marisa is sinds haar vaccinaties van de pharma industrie gehandicapt. Hiervóór was ze kerngezond, en bereikte in de zuigelingentest 10 van de 10 te behalen punten.
Hetzelfde gebeurde echter ook met Stefen en met Billy, ook met Michaela, Marc’s dochter, en met Temple.
Ook bij haar.
Zij had na de vaccinatie twee 5 minuten lange aanvallen. Zij kreeg een ernstige hersenbeschadiging door de vaccinatie, en had voor de rest van haar leven elke dag aanvallen, totdat ze op de leeftijd van 15 jaar in de armen van haar moeder stierf.
250.000 gelijksoortige gevallen werden gemeld en gedocumenteerd.
Vaccinaties zijn een 30 miljard dollar bedrijf voor de pharma industrie vaccinatie productiebedrijven.
Net zoals de sigaretten-, olie- en chemische industrie worden er strategieën aangewend om schijnwetenschap te publiceren en echte wetenschap te blokkeren, welke hun winstmarges beïnvloeden. Robert Francis Kennedy Jr., Amerikaans Jurist en derde kind van Robert F. Kennedy (Express-krant)
Meer dan ooit tevoren zie ik de spoed van mijn vrijwilligerswerk bij Kla.TV, de onafhankelijke nieuwszender, welke al deze achtergehouden informatie onder de aandacht van het volk brengt. De MSM volgt ons tot op het scherpst van de snede, en halen telkens maar weer de allerbelangrijkste medewerkers bij ons weg! Zodoende kreeg ik overigens ook mijn oogontsteking, omdat we ons gemiddeld drie keer per week de gehele nacht door tegen de ernstige media smeercampagnes moesten weren, en zodoende ook nog de meest waardevolle medewerkers hadden verloren.
Maar nu verheug ik me heel erg, dat ik weer met mijn werk als productieleider van Panorama-Film en Kla.TV kan beginnen. Mijn vader, Ivo Sasek, heeft deze TV zender opgericht, om achtergehouden informatie te publiceren, welke niet door de MSM gepubliceerd wordt. In het bijzonder leugens en foutieve informatie van de media, waardoor bijvoorbeeld ontelbare oorlogen zijn losgebarsten en miljoenen mensen zijn omgekomen. In slechts enkele jaren groeide de zender naar een miljoenenpubliek in 212 landen. Kla.TV verzorgt wereldwijd 170 studio’s in 53 talen. Er zijn al meer dan 15.000 onthullende uitzendingen geweest, welke door honderden vrijwilligerswerkers in teams geproduceerd worden.
Terwijl ik over dit pharma-systeem nadenk, krijg ik weer een herinnering aan de woorden van een klokkenluider, welke bekend maakte dat er bedrijven bestaan, die miljarden verdienen, om, in opdracht van de pharma industrie en regeringen, angst op te wekken bij de bevolking. Bijvoorbeeld om bang te zijn voor een ziekte, die helemaal niet bestaat, of die helemaal niet gevaarlijk is. Het salaris van een enkele medewerker van zo’n bang makende PR firma is meer dan een miljard! Ik denk hierbij aan Dr. Royal Rife, die met succes mensen met kanker genas, en ontdekte hoe nagenoeg alle bekende gebreken opgelost konden worden. Het pharma kartel ruïneerde Rife, en zijn testlaboratorium werd in brand gestoken. Ze kochten wetenschappers en artsen, welke bekend waren met de therapie van Rife. Degenen welke zich niet lieten omkopen, stierven allemaal onder mysterieuze omstandigheden. Hetzelfde ervoeren Rene Caisse, Harry Hoxsey en Max Gerson, nadat ze met natuurlijke geneesmiddelen velen hadden genezen. Ik denk aan de 15 onder mysterieuze omstandigheden omgekomen artsen, die allemaal tegenstanders waren van vaccinaties, en een nieuwe therapie bestudeerden ter genezing van kanker en ziektes, zoals Parkinson en Multiple Sclerose.
Honderden van onderzoekers en/of artsen werden en worden aangevallen, omdat ze mensen willen genezen. Gedeeltelijk betaalden ze er zelfs voor met hun leven. Hoe beter ze zijn, hoe harder er wordt aangevallen! En ook als u het niet zou willen geloven, hier worden zelfs moorden voor gepleegd. Ik heb zelf mee moeten maken, hoe ongemakkelijke wetenschappers zijn verongelukt.
Zoals ik nu wel weet, wordt dit alles gedaan uit politieke en financiële interesses en het systeem waarin we leven. Diegenen die het zouden kunnen veranderen, zijn net in verband met dit systeem precies die personen welke het nooit willen veranderen, omdat zij net het meeste ervan profiteren.
Zoals de opkomst van de zon het donker verdrijft, en onophoudelijk opkomt, zo zal de waarheid en gerechtigheid winnen! Deel deze video, deel het met vrienden en bekenden. Help mee bij Kla.TV al deze achtergehouden informatie onder de mensen te brengen! En schrijf je in bij Vetopedia, de vrije encyclopedie van de andersdenkenden, alsook jij, familie of bekenden, die op de een of andere manier slachtoffer zijn geworden van de farmaceutische en geneesmiddelenindustrie. Heb jij ook foutieve horrorprognoses van de conventionele geneeskunde ontvangen? Werd jij ook benadeeld door medicijnen? Werd je benadeeld door operaties? Of kreeg je tijdens een ziekenhuisopname infecties of andere problemen? Werd je door vaccinaties beschadigd? Schrijf je lijdensweg op bij Vetopedia.org
Hoe is de pharmaceutische industrie ontstaan?
In de 19de eeuw waren er bij de bevolking twee benaderingen bij ziektes bekend. De patiënten hadden de keuze tussen oftewel “Allopathen”, zogenaamde artsen of natuurlijke heelmeesters – “Empirics” genaamd te bezoeken. De “Allopathen” geloofden dat een arts een ziekte agressief uit het lichaam moest verdrijven. bijvoorbeeld middels enorme doses giftige mineralen, zoals kwik en lood.
In tegenstelling tot de “Allopathen” geloofden de “Empirics”, dat, door het stimuleren van de lichaamseigen afweersystemen, zelfheling werd bereikt. Ze gebruikten plantaardige producten. De beide groepen voerden een heftige filosofische discussie. Het evenwicht tussen de beide medische tegenstanders bleef tot de eeuwwisseling gelijk. Aan het begin van de 20ste eeuw doken nieuwe behandelingsmethoden op, welke zeer winstgevend bleken, en de geneeskunde werd in een industrie veranderd. Het vermogen van de rijkste Amerikaanse industriëlen en bankiers – bijvoorbeeld Carnegie, J.P. Morgan en Rockefeller – financierden de chirurgie, de bestraling en de farmaceutische medicijnen.
Vervolgens nam de farmaceutische industrie de medische opleiding over. In het bijzonder boden Rockefeller en Carnegie de universiteiten, welke met hen een samenwerking wilden aangaan, enorme geldbedragen aan. In ruil hiervoor namen de mensen van de geldschieters plaatsen in bij de directie van de universiteiten. Daardoor werd het geheel in de richting van de farmaceutische medicijnen geleid. Alle belangrijke opleidingsinstituten in de VS werden op deze manier door de farmaceutische interesses ingenomen. De medische sector veranderde de opleidingsvoorschriften, toelatingseisen en voorschriften, om de zogenaamde ‘Empirics’ uit te sluiten. Al gauw konden alleen nog maar erkende artsen een legale praktijk uitoefenen, en er werden campagnes gelanceerd met het doel deze “Empirical Doctors” als kwakzalvers neer te zetten. Zo werd het systeem van de conventionele geneeskunde opgericht, en werden alle natuurlijke medische genezingsmethoden heftig bestreden.
De natuur heeft in principe gelijk: iedereen die zich aan deze grondbeginselen houdt, kan elke ziekte bestrijden. Als u zich deze zin eigen hebt gemaakt, lukt het geen arts op deze wereld meer om u medicijnen of behandelingen voor te schrijven, die deze regel tegenspreken.
Bron:
