Visioen en bijna-doodervaring van Catherine Hughes, een wonderbaarlijk getuigenis. Op 17-jarige leeftijd bereikte haar depressie een dieptepunt. Nooit had zij echte liefde van een vader en moeder mogen ervaren.
Eindtijdnieuws.com
17 september 2025
Wat daarna volgde was werkelijk verbazingwekkend….
Jaren later zou Catherine nog een wonderbaarlijke ontmoeting hebben. Zij zag God op Zijn troon – niet Zijn gezicht – met Jezus aan Zijn rechterhand, en de vier bijzondere levende wezens rond de troon, evenals de 24 oudsten en miljoenen engelen rondom.
Dit spectaculaire, ongelooflijke verhaal zal u troosten en bemoedigen!
‘Ik wil graag het getuigenis met u delen van Catherine Hughes, een van onze studenten in Engeland, die momenteel in haar tweede jaar van onze driejarige Doulos Training School zit. Dit gaat over haar eerste ontmoeting in de hemel in 1971, op zeventienjarige leeftijd, toen ze zelfmoord pleegde en door de dokter 20 minuten lang klinisch dood werd verklaard.’ – Door Len Lacroix – ‘Schrijven voor de Meester’
Getuigenis van Catherine Hughes
‘Goedenavond, iedereen. Ik ben Catherine Hughes, en ik ben hier om jullie mijn getuigenis te geven van de wonderen, die Jezus heeft gedaan. Mijn verhaal begint toen ik twee jaar oud was, toen mijn ouders vanuit Manchester naar Southend reisden voor een vakantie. Er gebeurde een auto-ongeluk. Mijn ouders kwamen om, maar ik overleefde het. Ik werd toen in een kindertehuis geplaatst.
Toen ik vier was, kwamen er pleegouders met drie zoons, die mij opnamen.
Maar zij hadden helemaal geen liefde, en ik werd van mijn vierde tot mijn vijftiende veel misbruikt.
Toen ik zeven was, stuurde de buurman mij en de jongens naar de zondagsschool.
Op een dag vertelde de zondagsschoolleerkracht ons over de vele wonderen, die Jezus had verricht. Hij zei: “Steek je hand op als je Jezus in je hart wilt vragen.” Dus ik stak mijn hand op en iedereen deed dat ook. Op mijn zevende wist ik niet echt wat dat betekende, en ik geloofde gewoon dat ik op een dag misschien deze geweldige Jezus zou ontmoeten, die wonderen verricht. Dus dat was alles wat ik in het begin wist.
Het ging steeds slechter met mijn pleeggezin….
Toen ik veertien was, had ik een nachtmerrie, waarin ik verdronk en de leden van mijn pleeggezin ook verdronken. Ik dacht: ‘O, dit is het! Ik ga dood!’ Het was een heel gruwelijke nachtmerrie. Toen werd ik wakker. Het was middernacht, en de maan scheen door mijn raam. Ik ging rechtop in bed zitten en kneep mezelf om er zeker van te zijn dat ik nog leefde. Ik was blij dat dat zo was.
Toen zag ik een helder licht in mijn slaapkamer, en zag ik een gestalte.
Ik dacht: ‘O, is dit een engel? Er zijn geen vleugels, dus het is geen engel’. En toen zag ik deze vrouw. Ze droeg een sluier en een blauwwit gewaad. Toen realiseerde ik me, omdat ik naar de zondagsschool was geweest, dat het Maria was, de moeder van Jezus. En ze zei tegen me: “Je bent een kind van God.” En ik dacht: ‘Ik, een kind van God? Ik voel me niet goed genoeg om een kind van God te zijn’. Ik zei echter niets, maar glimlachte alleen.
Toen hoorde ik de stem van Jezus, en Hij zei:
“Wees niet bang. Ik ben altijd bij je.” Ik keek naar de andere kant van mijn slaapkamer, maar ik kon Jezus niet zien. Toen ik weer naar Maria keek, was ze verdwenen.
Ik zat de hele nacht rechtop in bed. Ik kon gewoon niet geloven wat ik had gezien – dat Maria naar me toe was gekomen en had gezegd: “Je bent een kind van God.” En dat Jezus had gezegd: “Wees niet bang. Ik ben altijd bij je.”
De reden voor het sturen van Jezus’ moeder
Jezus vertelde mij later dat Hij Zijn moeder naar mij toe had gestuurd, omdat ik op tweejarige leeftijd in een kindertehuis terecht was gekomen, en mijn vader en moeder had verloren. Ik heb nooit geweten hoe het was om een echte moeder en een liefhebbende moeder te hebben. En ik heb altijd veel pijn gehad. Dat is dus de enige reden waarom Jezus Zijn moeder in een visioen naar mij stuurde, en het had niets te maken met de Katholieke kerk! Jezus wilde Zijn liefde voor Zijn moeder tonen, en dat was zó belangrijk voor mij.
Dus ik bleef de hele nacht wakker om erover na te denken.
Om zes uur dacht ik: ‘Ik moet vanmorgen terug naar school, dus ik moet gaan slapen’. Ik ging weer slapen en kreeg weer die nachtmerrie.
Visioen van Jezus en Zijn moeder
Maar toen was er een soort flits, en toen was ik in de hemel met Jezus en Zijn moeder. Ik wist dat ik in de hemel was, omdat ik de wind kon voelen en de bloemen kon ruiken. Dus ik wist dat het anders was dan een droom.
Toen nam Maria, Zijn moeder, mij mee naar een tafel waar de discipelen zaten.
Jezus zat aan het hoofd, en er waren twee lege stoelen: één aan het hoofd en één aan het einde van de tafel. Ik ging aan het einde zitten, en zei: “Hier hoor ik thuis.” Maar Maria zei: “Oh nee, je hoort daar niet thuis.” Ze vertelde mij dat ik Jezus moest ontmoeten. En Jezus zei: “Dit is Mijn lichaam en dit is Mijn bloed, dat ik voor jullie geef als Mijn offer voor jullie. Ik wil dat je dit zo vaak mogelijk doet.” Toen werd ik wakker; ik was teruggekomen in mijn kamer.
Ik ging naar school….
Sandra, mijn beste vriendin, zat in dezelfde klas. Ik viel steeds in slaap, dus zei ze: “Wat is er met je aan de hand? Je valt steeds in slaap.” Ik zei: “Ik ben de hele nacht wakker geweest. Ik heb Maria gezien. Ik had een visioen, en ik ben naar de hemel geweest.” Ze zei: “Onzin! Je hebt vast gedroomd.” Ik zei: “Nee, het is echt waar. Oké, laten we morgen (zaterdag) naar de oude kerk gaan, dan vertel ik je het verhaal nog een keer.” Ze zei: “Oké dan.”
Dus liepen we rond de oude kerk, en ik vertelde dit verhaal opnieuw. Toen kwamen we deze ‘monnik’ tegen. Hij pakte onze handen vast, en zei: “Meisjes, jullie moeten elke dag het Onze Vader bidden. Dan komen jullie in de hemel. Beloven jullie dat?” We waren bang voor hem, dus zeiden we: “Ja.” Toen zagen we hem weglopen. Hij zei: “Dag, meisjes. Ik zie jullie in de hemel.” En Sandra zei: “Heb je dat gezien?” Ik antwoordde: “Ja! Hij liep door de muur van de kerk heen! Hij is een engel [in de gedaante van een monnik]!” Sandra zei: “Wel, nu geloof ik je.” Dus ik dacht: ‘Geweldig! Dat is fantastisch!’
Daarna verliet ik de school, en ging ik werken op het kantoor van een autobedrijf, waar de directrice me wilde uitproberen als haar partner.
Toen mijn eerste pleegmoeder dit hoorde, wilde ze daar niets van weten. Dus ze besloot: “Na onze vakantie stuur ik je naar een hostel voor werkende meisjes.”
Weer afgewezen….
Hoe dan ook, we gingen op vakantie naar Minehead, dat ligt in het zuiden. Er is een grote heuvel vlakbij. Het is een Butlins Holiday Camp. Op een dag zei ze dat haar zoon ging trouwen. Ze zei: “We willen je daar niet hebben. Dus hier heb je een groen pondbiljet voor vandaag, en we zien je vanavond rond vijf uur.” Ze sloten hun chalet af, en ik voelde me behoorlijk van streek – weer afgewezen.
Dus liep ik rechtstreeks naar die grote heuvel, die kilometers verwijderd was van het vakantiepark. Ik liep naar de top, en praatte de hele dag met God. Toen het donker werd, daalde ik de heuvel af. Toen ik beneden kwam, stonden er veel bomen, en ik dacht: ‘Ik kan het vakantiekamp niet zien, omdat alle bomen in de weg staan’. Dus ik dacht:
‘Waar moet ik heen? Ik ben verdwaald!’
Plotseling kwam er een Joods uitziende man met een baard naar me toe. Hij zei tegen me: “Je bent verdwaald, hè?” Ik antwoordde: “Ja. Ik weet niet hoe ik terug moet naar het chalet.” Hij zei: “Nu, ik heb een jeep, en ik breng je naar huis.”
Toen we in de jeep stapten, zei hij:
“Jezus heeft je een visioen van Zijn moeder gestuurd, om je te vertellen dat je een kind van God bent. En Jezus heeft je gezegd dat je niet bang hoeft te zijn, want Hij is altijd bij je.” Ik zei: “Ja! Hoe weet u dat? De enige persoon aan wie ik het verteld heb, is mijn schoolvriendin Sandra.” Hij zei: “Nu, ik weet alles over je eerste pleegouders, want ik kom uit de hemel.” Ik dacht: ‘Wauw! Dat moet een engel zijn!’ Hoe dan ook, hij bracht me naar huis, en ik wist niet eens het nummer van het chalet, maar hij wel.
Mijn pleegmoeder zei: “Weet je wel hoe laat het is?”
Ik zei: “Ik was verdwaald en je vriend Paul heeft me naar huis gebracht.” Ze zei: “We hebben geen vriend, die Paul heet!” Toen keek ik om mij heen om Paul gedag te zeggen, maar ik had de jeep niet horen wegrijden. Hij was verdwenen!
Ik ging naar mijn slaapkamer en las in de Bijbel, waar staat:
‘Je zult engelen ontvangen zonder het te weten.’ Dus ik dacht: ‘Dat was weer een engel! Wauw, dat is geweldig!’
Toen het tijd was om naar het hostel voor werkende meisjes te gaan, kreeg ik een baan bij een uitgeverij.
Er waren vier meisjes uit Barstool, die pestkoppen waren. Ze bleven me elke keer als ik betaald kreeg bedreigen, omdat ze mijn geld wilden hebben, en ze hielden altijd seances. Dus de sfeer op die werkplek was net als bij mijn pleegmoeder thuis, want daar deden ze hetzelfde.
Toen raakte ik bevriend met Linda, die net als ik uit een pleeggezin kwam.
Zij was niet zoals de anderen. Ze stelde voor om weg te lopen, omdat we erg ongelukkig waren in het hostel. Ik was het met haar eens, en dus deden we dat.
We slopen om zes uur ’s ochtends weg….
We plunderden de voorraadkast met koekjes, en namen toen de trein naar Londen. Nadat we de hele dag door Londen hadden gelopen, gingen we ’s avonds naar een pub, en ontmoetten daar een paar Ierse jongens, die Katholiek waren. We vertelden hen dat we waren weggelopen, en zij zeiden: “Oké, meisjes. Wij zullen voor jullie zorgen.” Ze hadden een heel chique huis. Ze zeiden ook tegen ons: “We zullen voor jullie bidden.” Dus ik bleef maar bidden: “Heer, bescherm ons,” want ik wist niet waar we waren in zo’n vreemde omgeving.
Om zeven uur ’s ochtends kwam de politie, en de Ierse jongens zeiden tegen ons:
“Sorry, meisjes. We kunnen niet voor jullie zorgen, want we moeten naar ons werk. Maar God zal voor jullie zorgen.” Dus gingen we terug naar het hostel, en de politie zei tegen ons: “Er had van alles met jullie kunnen gebeuren, meisjes! Het is een wonder dat jullie allebei in orde zijn.” Ik antwoordde: “Natuurlijk is het een wonder. Ik heb de hele nacht gebeden.”
Daarna hebben ze Linda weggestuurd.
Het jaar daarop was ik dus erg depressief, omdat de meisjes me bleven pesten om geld, en de pijn van wat mijn pleegouders mij hadden aangedaan gewoon verschrikkelijk was. Ik kon de pijn niet verdragen en ik had niemand om mee te praten!
In de zomer, op 21 juli 1971, besloot ik een einde aan mijn leven te maken.
Het was woensdag, zes uur ’s avonds, theetijd. Ze waren allemaal aan het theedrinken, behalve ik. Ik pakte een glas water en twee potjes pillen, ging naar mijn slaapkamer, en opende het raam. Ik ging in het raam zitten en zei tegen God: “Als U van me houdt, red me dan nu.” Nadat ik twee potjes pillen met water had ingenomen, voelde ik me duizelig worden en sprong ik uit het raam van de slaapkamer op de tweede verdieping.
Even later zag ik mijn geest bij een lamp aan het plafond van het ziekenhuis.
Toen ik naar beneden keek, zag ik dat ze mijn hart probeerden te reanimeren met elektrische elektroden. De monitor gaf al een rechte lijn weer, en ik riep: “Stop daar niet mee! Ik kan niet terug in mijn lichaam komen als jullie stoppen met reanimeren!”
Maar ze stopten wel met reanimeren en legden een laken over mijn gezicht.
Ik keek naar hen, en de dokter zei: “Het is jammer…. Een zeventienjarige heeft haar leven weggegooid. Ze moet geleden hebben.” Ik dacht: ‘O nee! Het spijt me, God! Ik wilde er niet een einde aan maken. Het was een schreeuw om hulp.’
Zodra ik dat zei, werd alles even zwart….
En toen merkte ik dat ik heel snel door een tunnel ging. Ik voelde me veilig. Aan het einde van de tunnel was een helder licht. Toen zag ik een prachtige tuin en paden van helder goud. En ik zag engelen rondvliegen. Ik dacht: ‘Dit moet de hemel zijn.’ Maar wauw, wat een prachtige tuin! De kleuren waren zo helder! En ik voelde de wind op mijn gezicht als een warme adem, en rook de geur van rozen. Het was een prachtige plek. Ik voelde Gods liefde als zachte golven doorkomen. Ik begon zoveel vreugde te voelen, dat ik zin kreeg om te dansen! Er was niets negatiefs meer in mij – geen pijn – alleen een zeer krachtige liefde en een sterk gevoel van verbondenheid. Ik voelde me alsof het mijn thuis was, alsof ik er altijd al was geweest. Ik voelde ook een zeer nauwe, intieme band, alsof God me de hele tijd omhelsde.
Toen kwam Jezus.
Ik wist dat het Jezus was, omdat ik op de zondagsschool had gezien hoe Hij eruitzag, en me ook herinnerde dat ik Zijn stem had gehoord, toen ik veertien was. Toen pakte Jezus mijn handen vast, en zei: “Het is nog niet jouw tijd. Ik heb werk voor je te doen, maar Ik kan je niet beloven dat je vrij van pijn zult zijn.” Toen ik de Heer zag, straalde Hij Zijn liefde uit als elektrische golven, en ik voelde me zo warm.
Toen Hij sprak, was Hij zeer gezaghebbend.
Ik voelde me alsof ik in de houding moest staan, maar tegelijkertijd was Hij ook als mijn beste vriend.
Ik dacht: ‘Ik wil niet terug. Ik heb zoveel geleden. Ik wil echt niet terug’.
Maar toen dacht ik: ‘We kunnen geen nee zeggen tegen Jezus’. Hij toonde zoveel liefde, zoals ik nog nooit eerder had meegemaakt. En er kwam zoveel licht en warmte van Hem af. Ik keek Hem in de ogen, en zei: “Ja, Heer. Wat U ook zegt, ik zal het doen.” Toen glimlachte de Heer naar mij.
Het volgende moment ging ik heel snel terug door deze tunnel, en kwam bij het licht.
Toen kwam ik weer bij bewustzijn. Het laken lag over mijn gezicht, en er zat een label aan mijn teen. Ik trok het laken weg en klom uit bed, maar ik viel op de grond, omdat ik niet wist dat ik mijn linkerhiel had gebroken.
De dokter en de verpleegsters keken alsof ze een spook hadden gezien!
“We hadden je al opgegeven!” zeiden ze tegen me. “Je bent twintig minuten dood geweest. Je ligt in het mortuarium!” Maar ik antwoordde: “Nu, Jezus heeft me net teruggebracht.” Ze konden het gewoon niet geloven. De dokter zei: “Nu, ik heb wel eens gelezen over bijna-doodervaringen, maar meestal zijn ze maar vijf of tien minuten dood en komen ze daarna weer bij.” Hij zei: “Jij bent twintig minuten dood geweest! Het is een wonder!” Ik antwoordde: “Ja, het is een wonder.” De verpleegster vroeg me: “Vind je het erg als ik je hersenen test? Want je zou hersendood moeten zijn.” Ik zei: “Oké.” Er werd me verteld:
“Er is absoluut niets mis met je, behalve dat je je voet hebt gebroken. Toch was je twintig minuten dood.”
Ik zei: “Ja, Jezus verricht wonderen.”
Daarna ging ik een paar weken terug naar het hostel, en spoorde ik mijn tante Hilda op.
Daarna ging ik naar de universiteit, en woonde ik bij haar en mijn oom Ted. Het waren liefdevolle en zorgzame Christenen, en ik ging daar naar de kerk.
Toen ging ik met een paar vrienden naar een conferentie, en de leider sprak over de doop met de Heilige Geest. Ik zei: “Nu, een vriend had al voor mij gebeden voor de doop met de Heilige Geest.” Maar hij zei tegen me: “Nu, de Heer wil je opnieuw vervullen.” Dus ik stemde toe, en hij bad voor mij om de doop met de Heilige Geest. Ik voelde een warmte en iets als elektriciteit door me heen gaan. Hij zei: “Prijs de Heer!” En toen ik de Heer prees, kwam deze tong (of taal). Ik dacht: ‘Wauw!’
Toen zei hij: “Nu wil ik dat je over mijn duim bidt.”
Ik vroeg: “Waarom? Wat is ermee aan de hand?” Hij zei: “Nou, ik was gisteren groenten aan het snijden en ik sneed mijn duim tot op het bot, en moest naar het ziekenhuis voor hechtingen.” Ik antwoordde: “Nu, ik weet niets over de genezingsbediening.” Maar hij zei tegen me: “Wel, het enige wat je hoeft te doen is de Heer gehoorzamen.” Dus ik zei: “Oké. Ik geloof dat Jezus wonderen verricht. Ik heb zoveel gelezen en gehoord over Jezus, die wonderen verricht.” Dus ik hield zijn duim vast en bad, en deze tongen(taal) kwam uit mijn mond. Terwijl ik bad, waren de warmte en het tintelen in mijn handen zo sterk!
Toen hij het verband eraf haalde, vielen de hechtingen eraf, en riep hij uit:
“Tjonge, er is zelfs geen litteken!” Ik zei: “Wel, Jezus geneest vandaag de dag nog steeds!”
Toen hoorde een vrouw wat er was gebeurd….
Ze was jong en had drie kinderen. Ze zei tegen me: “Ik heb maagkanker, en ik heb nog maar drie maanden te leven. Wilt u voor mij bidden?” Ik stemde daarmee in en zei: “Wel, Jezus geneest. Ik weet niets van genezing, maar ik weet dat Jezus genas.” Dus bad ik voor haar en bad ik weer in tongen. Na een tijdje zei ze tegen me: “Ik wist niet dat je Spaans sprak.” Ik zei: “Ik ken geen woord Spaans. Jezus sprak tegen je in het Spaans. Dus wat zei Hij?” Ze antwoordde: “Hij zei dat ik erover had nagedacht om gered te worden, en Jezus zei dat het nu tijd was om Hem in mijn hart te vragen.” Dus ik zei: “Oké, vraag Jezus om je zonden te vergeven, geloof dat Hij aan het kruis voor je zonden is gestorven, en vraag Hem nu in je hart te komen.” Ik leidde haar in dat gebed, en bad vervolgens opnieuw voor haar genezing, waarna de pijn in haar buik volledig verdween. Toen zei ze: “De pijn is weg!” Ze was volledig genezen.
Toen zei de leider tegen mij: “Ik wil dat je het podium opgaat.”
Ik dacht: ‘Ik, het podium opgaan?’ “Je maakt zeker een grapje.”
“Nee, ik maak geen grapje,” zei hij, “ik wil dat iedereen het weet.” Dus ging ik het podium op, en hij zwaaide met zijn duim, en vertelde hoe het genezen was. En ik vertelde hen over de jonge vrouw, die maagkanker had gehad. En er waren nog meer wonderen, die absoluut verbazingwekkend waren.
Toen ging ik met een paar vrienden naar Birmingham, omdat ze daar enkele Christelijke bijeenkomsten hadden.
Ze werkten voor het Birmingham Bible Institute. En ze zeiden tegen me: “Ga maar lekker naar etalages kijken terwijl wij een bijeenkomst hebben.” Dus ik zei: “Ja, oké.” En ze voegde eraan toe: “Praat trouwens niet met vreemden.” Ik zei: “Ja, oké.” Ik was toen negentien.
Dus ik liep over de weg, en toen ik op het punt stond over te steken, stopte er een chique auto….
De chauffeur zei tegen mij: “Vertel me eens over God.”
Ik dacht: ‘O, Heer, ik mag niet met vreemden praten’. Maar de Heer zei: “Je gaat hem een getuigenis geven.” Dus ik zei: “Heer, ben ik veilig?” Hij antwoordde: “O ja, vertrouw Me maar.” Dus ik zei: “Oké.”
We gingen naar zijn erg chique huis – hij was erg rijk.
Terwijl ik rondkeek, zei hij: “Je denkt dat ik alles heb, hè?” Ik antwoordde: “Ja, zo ziet het eruit. Echt waar.” Maar hij zei: “Dit alles betekent niets voor mij. Ik ben leeg. Ik ben op zoek naar wat jij hebt. Jij hebt God, en ik wil wat jij hebt.” Ik zei tegen hem: “Nu, ga even zitten, want het is een heel verhaal.”
Dus ik vertelde hem het hele verhaal….
En hij huilde op zijn knieën. Ik zei: “Ga niet op je knieën zitten. Ik ben net als jij een mens.” Hij vroeg me: “Wat moet ik doen om gered te worden?” Ik antwoordde: “Wel, geloof dat Jezus voor u, voor uw zonden, aan het kruis is gestorven. Hij is de Zoon van God, en als u in Hem gelooft, vraag Hem dan om u te vergeven. Vraag Hem in uw hart te komen. En leef voor Jezus en God de Vader, dan zult u gered worden.” Toen zei hij: “Hoe kan ik God bedanken? En hoe kan ik jou bedanken?” Maar ik zei: “Oh, bedank mij niet, bedank God. Ga naar de kerk, en vraag de leiders om u te helpen de Heer te dienen.” Dus zette hij me terug waar hij me gevonden had, en hij was zó blij.
Toen ik het aan mijn vriendin vertelde, zei ze: “Ik heb je gezegd dat je niet met vreemden moet praten.”
Maar ik zei: “Wel, de Heer had andere plannen.” Ze was verbaasd. En ze zei: “Nu, ik geloof dat God je verhaal gaat gebruiken.”
Dus als iemand gered wil worden, hoeft hij alleen maar dit gebed te bidden, namelijk Jezus in zijn hart vragen, en geloven dat Jezus aan het kruis is gestorven. Hij is de Zoon van God, en Hij is voor ons allen aan het kruis gestorven, voor onze zonden, om ons vrij te maken, zodat we de Heer kunnen dienen en Hem kunnen aanbidden. Vraag Jezus dus in je hart, en zeg:
“Lieve Heer Jezus, vergeef mij mijn zonden. Ik geloof dat U voor mij aan het kruis bent gestorven, en ik wil U dienen en aanbidden. Ik wil een persoonlijke relatie met U, Heer Jezus, de Zoon van God [en God gekomen in het vlees]. Ik wil U dienen en de Vader aanbidden voor de rest van mijn leven, in de kostbare naam van Jezus.
Amen.”
Einde van Catherines getuigenis
Afsluitende woorden
Waarom zou iemand van jullie het ongeloofwaardig vinden dat God dit zou kunnen doen?
Hij is de Soevereine Heer, en niets is te moeilijk voor Hem. Net zoals Mozes en Elia verschenen en met Jezus spraken in hun verheerlijkte gedaanten (Mattheüs 17:1-8, Markus 9:2-8, Lukas 9:28-36), zo kan de Heer iedereen, die Hij dat toewenst, toestaan om dit soort ervaringen te hebben.
Dit maakt allemaal deel uit van de gemeenschap van de heiligen, waarover in de Bijbel wordt gesproken. Volgens de apostel Johannes: ‘… indien wij in het licht wandelen, zoals Hij in het licht is, hebben wij gemeenschap met elkaar, en het bloed van Jezus, Zijn Zoon, reinigt ons van alle zonde’ (1 Johannes 1:7). Zij die op deze manier in het licht wandelen, hebben niet alleen gemeenschap met de Heer, maar ook met de Zijnen hier op aarde. En als God ervoor kiest om het toe te staan, hebben zij ook gemeenschap met de heiligen in heerlijkheid.
We moeten echter niet proberen om rechtstreeks contact met hen te zoeken! Zulke ontmoetingen komen tot stand voor hen, die ijverig de Heer zelf zoeken, zoals Johannes deed op het eiland Patmos. Terwijl hij op de dag des Heren in de Geest was, kreeg hij een verbazingwekkende openbaring van God, die hij opschreef in het boek Openbaring. Hij zag niet alleen de Heer Jezus Christus en de hemelse Vader, maar ook engelen en heiligen in heerlijkheid, waaronder de vierentwintig oudsten. Hij sprak zelfs met een van de vierentwintig oudsten (Openbaring 7:13).
Toen ik Catherine vroeg hoe Maria eruitzag, zei ze:
“Maria had donker haar en bruine ogen, en zag eruit als een jong Joods meisje (ze leek sterk op de vrouw op deze foto). De Katholieke kerk echter beeldt haar af als een Engelse vrouw met blond haar en blauwe ogen. Ze ziet er niet uit zoals zij haar afbeelden; ze hebben het bij het verkeerde eind. Ze sprak met grote autoriteit en een krachtige stem. Ze sprak hetzelfde Engels als ik, met het Zuid-Londense accent [zodat ik haar kon verstaan], omdat ik in Zuid-Londen ben opgegroeid.”
Catherine verklaarde verder: “De Heilige Geest bevestigde later aan mij, dat Jezus Zijn moeder naar mij had gestuurd om….
mij te helpen het trauma te genezen van een mishandelende pleegmoeder, en het nooit hebben gehad van een liefhebbende moeder.”
Ze vervolgde: “Als ik mensen over dit visioen vertel, wijs ik er altijd op dat Jezus Zijn moeder naar mij heeft gestuurd, zodat ik zou weten bij wie ik hoor – ‘Jezus’ – en niet om Katholiek te worden, zoals sommige mensen hebben gezegd. Want hoewel ik Jezus die nacht niet zag, was Hij er toch, want ik hoorde Zijn stem luid en duidelijk, wat voor Katholieken een getuigenis is dat Jezus onze Verlosser is en dat ze niet tot Maria moeten bidden of haar moeten aanbidden.”
Catherine’s tweede ontmoeting in de hemel vond later in haar leven plaats….
tijdens een periode van verdriet, die ze doormaakte. In haar tweede ontmoeting beschrijft ze onder meer hoe ze God op Zijn troon zag zitten met Jezus aan Zijn rechterhand, en de vier levende wezens rond de troon, evenals de vierentwintig oudsten en talloze, miljoenen, engelen rondom.
Opmerking van de auteur:
‘Dus als u dit getuigenis interessant vond, dan denk ik dat u ook dit andere getuigenis over Catherine interessant zult vinden: Catherine Hughes’ tweede ontmoeting in de hemel.
Catherine is niet Katholiek en volgt ook niet de Katholieke praktijken, die verband houden met Mariaverering.
Als voormalig Katholiek wil ik heel duidelijk stellen dat noch Catherine, noch de Heer, noch mijn artikel over haar ervaring op enigerlei wijze de onbijbelse Katholieke praktijk van het aanbidden van Maria, het vereren van haar of het bidden tot haar, wat afgoderij is, goedkeuren!
Wilt u Hem leren kennen?
Als u Jezus persoonlijk wilt leren kennen, kan dat. Het begint allemaal wanneer u zich bekeert en in Jezus gelooft. Weet u wat Gods Woord, de Bijbel, zegt?
Jezus kwam in Galilea en predikte het evangelie van God, en zei: “De tijd is vervuld en het Koninkrijk van God is nabijgekomen; bekeer u en geloof het evangelie.” (Markus 1:14b-15). Hij predikte dat we ons moeten bekeren en geloven.’ – Len Lacroix
Merk op:
Een completer getuigenis van Catherine Hughes, dat ik later vond, wil ik graag transcriberen in het Engels (de brontaal), omdat deze zelfs nog meer bijzondere en leerzame en bemoedigende aspecten noemt, die de auteur eigenlijk heeft weggelaten. Haar tweede visioen is hierbij inbegrepen.
Merk ook de (nieuwe) vertaalbutton rechtsboven op! 😊
Please share!
Bron:
Teen Dies, Enters Heaven, Meets Jesus — Catherine’s Testimony
