Ontmoeting van Elizabeth Nebenfuhr met Jezus, en Zijn instructies aan de gelovigen in de eindtijd

Elizabeth Nebenfuhr: Bovennatuurlijke visitatie van Jezus, en een krachtig, waarschuwend woord! 

Brook Johnson Ardoin: Ik stuur je het verhaal van wat een groepslid zag en werd verteld door Jezus, toen ze onder narcose was in 2006. Het is geweldig, en ik wist onmiddellijk in mijn geest dat het een gezond getuigenis en een waarachtige waarschuwing was. De Heer spoorde me aan om het te delen!

 

Gepost op 23 juni 2017 door Tony Koretz van A Minute to Midnite

Tony wordt vergezeld door Elizabeth Nebenfuhr. Elizabeth had een krachtige ontmoeting met Jezus, toen zij op de operatietafel lag, onder narcose. Of het een bijna-doodervaring was, of een visioen, is niet helemaal duidelijk, maar de boodschap die zij kreeg en die ze moest delen, is heel duidelijk.

In Elizabeth’s eigen woorden:

Ik was in een hemelse plaats. Waar ik was, was het zó mooi, en het ging door, voor altijd en eeuwig; het is licht, liefde en schoonheid. Ik wist dat ik mijn ogen niet van Hem af kon houden. Ik werd volledig verteerd door Zijn aanwezigheid. En niets kon mij ervan weerhouden naar Hem te staren. Hij sprak tot mij. Zijn stem was zacht en kalm. Hij zei: “Ik heb werk voor je te doen en je moet luisteren”. Ik schudde mijn hoofd, en zei: “Ja, ja, ja”, en Hij zei: “Ik kom spoedig!” Toen zei Hij: “Voordat Ik kom, zullen er catastrofale gebeurtenissen en grote verwoestingen plaatsvinden”.

Luister naar het volgende interview om de volledige, krachtige boodschap te beluisteren. Een deel ervan heb ik voor u vertaald.

 

Supernatural Visitation of Jesus & Given Powerful Word Of Warning! Elizabeth Nebenfuhr

Zie ook: Elizabeth Nebenfuhr – Most Incredible Near Death Encounter With Jesus – 2nd One – Must Hear – Wow!

Gepost op 26 juni 2017 door Tony Koretz

Dit is een bijna-doodervaring, die u ‘moet’ horen, waarin een van de belangrijkste eindtijdberichten die we ooit hebben gepubliceerd, wordt onthuld. We vinden het van groot belang dat iedereen hiernaar luistert. U zult er enorm door worden geraakt.

Het is het getuigenis van Elizabeth Nebenfuhr, haar tweede ongelooflijke ontmoeting met Jezus. Het is heel anders dan de eerste ervaring, die ze besprak in een eerder interview bij A Minute to Midnite. Sommige luisteraars beschreven de eerste ervaring in termen als: ‘het beste getuigenis, wat ze ooit hebben gehoord’.

Deze tweede ervaring, de tweede ontmoeting, is bijna onbegrijpelijk in termen van kracht en belangrijkheid. Deel dit alstublieft zoveel mogelijk met anderen.

 

Brook Johnson Ardoin:

Ik weet dat de Heer haar zelfs de woorden gaf om te gebruiken, om de heerlijkheid die ze zag te kunnen beschrijven, hoewel ze zegt dat ze het moeilijk vond om het uit te leggen. Maar het werd zo goed uitgelegd, en gezalfd.

Mijn geest ‘sprong op’ van binnen, toen ik las hoe ze veel dingen beschrijft…

Ik heb nog nooit iemand de mantel van Jezus horen beschrijven, die Hij droeg… dat zelfs Zijn mantel Hem leek te prijzen! Omdat Hij zó heilig is, schijnt zelfs Zijn kleding te leven, en te prijzen degene die het draagt. Hoe geweldig! En ze spreekt ook over hoe gebed is in het geestelijke rijk, wanneer wij gebeden uitspreken. Het belangrijkste is de boodschap die Jezus haar beveelt, dat ze het de mensen moest gaan vertellen. Het is zeker een boodschap die je niet wil missen!

 

Elizabeth Nebenfuhr:

Dit is wat mij overkwam op een operatietafel! Lees het alsjeblieft en voel je vrij om het te delen, of eigenlijk: alsjeblieft, deel het!

Op 9 februari 2006 ging ik naar het ziekenhuis voor een schouderoperatie aan mijn arm, die wegkwijnde na chemotherapie-injecties voor de behandeling van borstkanker. Bij mij werd in 2004 die diagnose gesteld.

Alles wat ik je vertel, geloof ik met heel mijn hart, en is waar.

Ik heb de aanwezigheid van de Almachtige GOD eerder ervaren, dus ik voelde Hem die ochtend bij mij in de kamer. Ik herinner me dat ik huilde, omdat de anesthesie pijnlijk was. En ik begon in de geest te bidden. Kort daarna was ik niet meer in de operatiekamer. Ik stond nu in de aanwezigheid van Jezus Christus, onze Heer. Hij stond voor mij. Zijn aanwezigheid was allesomvattend. Zijn aanwezigheid was overal tegelijk; het is moeilijk voor onze geest om dit te bevatten.

Het enige wat ik kon doen, was vol ontzag voor Hem staan.

Ik voelde grote kracht van Hem uitgaan, en Zijn verbazingwekkende liefde… Zijn liefde is eeuwig. Licht was overal, hoewel het niet verblindend was. Het was rustgevend voor de ogen, en het ging eeuwig door. Het licht was warm en prachtig.

Hij was daar, vóór mij, reëler dan alles wat ik ooit in mijn leven heb meegemaakt!

Hij werd keer op keer grootgemaakt. Toen ik naar Hem keek – en mijn gedachten waren slechts: ‘U bent zo mooi, Heer’, leek Hij enorm te zijn, als een oude boom die uitgespreid is en zo hoog reikt als het oog kan zien. Zijn gewaad was verbluffend! Het was als geen ander materiaal in deze wereld. Het was gemaakt van licht, dansend en sprankelend als een delicate sluier. Maar ik kon er als zodanig niet doorheen kijken. Het bewoog zich als een zijden kledingstuk, dat waaide in een zachte zomerbries. Het was adembenemend, terwijl het gewaad golvend leek; het leek lof te zingen voor degene die het droeg. Ik heb geen perfecte woorden om zo’n schoonheid te beschrijven. Ik was vol bewondering.

Toen keek ik op naar waar Zijn gezicht zou moeten zijn, en wat ik zag, was puur witgouden licht, dat helderder scheen dan de zon. Het licht was erg warm en het was liefde. Ik herinner mij dat ik aan mijn fysieke lichaam dacht, en waar het was. Ik voelde dat ik heel was in de geest. Het punt is dat ik in de natuur heel weinig haar had, door de chemotherapie. En ik had geen borst meer, maar nu voelde ik me heel.

Mijn geest leek als dat van een kind te zijn.

Ik zeg niet dat ik dacht als een kind, maar het overweldigd zijn door ontzag leek zo kinderlijk. Ik dacht niet aan iets of iemand van de aarde, totdat Hij dit mij liet doen. We hebben geen aardse zorgen als we bij Hem zijn. Ik hoefde niet te praten. We communiceerden door middel van gedachten, wat moeilijk uit te leggen is. Ik zou denken en Hij zou dan antwoorden, en Hij zou met mijn geest spreken. Het was zoiets verbazingwekkends! Hij liet me begrijpen, dat ik deze keer niet voor altijd bij Hem zou blijven. Hij sprak tegen me op een manier, die ik begreep. Hij had een belangrijke boodschap voor mij.

Ik was op een hemelse plek…

Waar ik was, was het zo mooi, en het ging door, voor altijd en eeuwig; het is licht, liefde en schoonheid. Ik wist dat ik mijn ogen niet van Hem af kon houden. Het is niet zoals hier op aarde, waar onze ogen afdwalen van een object, of onze gedachten afdwalen. Ik was alleen in staat om te zien, wat Hij me wilde laten zien, niet meer en niet minder. Ik begreep dit.

Ik werd volledig verteerd door Zijn aanwezigheid.

En niets kon mij ervan weerhouden naar Hem te staren, mits Hij beval dat ik dat niet zou moeten doen.
Toen sprak Hij tot mij. Zijn stem was zacht en kalm. Hij zei: “Ik heb werk voor je te doen en je moet luisteren”. Ik schudde mijn hoofd, en zei: “Ja, ja, ja”, en Hij zei: “Ik kom spoedig!” Toen zei Hij: “Voordat Ik kom, zullen er catastrofale gebeurtenissen en grote verwoestingen plaatsvinden”.  Mattheüs 23, Markus 13:1-37, Lukas 21:10:24

Ik zag de wereld, zoals die zal zijn als het einde komt…

te veel om op te schrijven, maar ik verzeker je dat we begonnen zijn met de weeën. Hij liet mij de aarde vol gruwelen zien… Het was zo gruwelijk, dat ik weet dat Hij me een groot deel heeft bespaard.

Ik voelde in mijn geest, dat Hij me aan het voorbereiden was. Hij wil dat Zijn kinderen op Zijn terugkeer zijn voorbereid. Er waren dingen, die Hij me liet zien, en dat Hij me in Zijn genade helpt om deze dingen niet te veel in mijn geest vast te houden. Want het is soms te veel om te dragen. Maar ik zeg je dat Zijn oordelen zwaar zijn. Hij sprak over de tijden van het einde, en Hij zei: “Er zal hopeloosheid zijn”. En toen voelde ik Zijn woorden, die Hij sprak. Ik zag daarna de gezichten van hopeloosheid en wanhoop. Het zal zó bedroevend zijn, dat de harten van de mensen zullen bezwijken.  Lukas 21:26

We huilden; Zijn hart was gebroken.

Ik voelde Zijn hart voor de gehele schepping. Dit is toen Hij zei: “Wees niet bang”. En Hij stelde me gerust. Hij zou me nooit verlaten, en degenen die op Hem vertrouwen.

Op dat moment gebeurde er iets met mij. Het was iets bovennatuurlijks op het moment dat Hij zei: “Wees niet bang”. Ik voelde dat Zijn kracht en moed beetje bij beetje in mij werden geplaatst. Moeilijk ook om uit te leggen. Misschien kon het niet allemaal in een keer worden gedaan? Of ik moest door een soort proces gaan, dat ik niet ken. Het enige dat ik weet, is dat het in fasen leek te gaan waarin mij vrijmoedigheid, durf, werd geschonken.

Het volgende is een boodschap voor iedereen, die Zijn wil doet.

Hij doordrong mij ervan, dat ik geestelijke vijanden zal hebben en dat er mensen zullen zijn, die mij zullen vervolgen omwille van Zijn naam. Het enige wat ik kon bedenken was: ‘Ik sta hier met de Heer, en ik zou de mensen moeten gaan vertellen dat we in het einde der tijden leven, en dat we veel zullen gaan zien, voordat Hij komt… Niemand zal me geloven’.

Op het moment dat ik dat dacht, zei de Heer: “Elizabeth, je moet hen allemaal vertellen, wat Ik je vertel en laat zien”.
Toen voelde ik mijn geest van binnen schreeuwen: ‘Ze zullen me niet geloven, Heer! U ziet waar ik ben in het natuurlijke, Heer!’ Het enige dat ik toen kon bedenken, was dat ik in het ziekenhuis onder narcose lag, op de operatietafel. Toen zei ik: “Ze zullen gaan denken dat dit een wilde droom is van de anesthesie.” Toen plotseling wist ik voor mezelf, dat ik mijn hele leven dromen heb gehad, en dat ik nog nooit zo op deze manier heb gedacht in mijn dromen. Dit deed me weten dat ik ergens anders was, terwijl mijn lichaam op een operatiekamer ligt te slapen, maar mijn geest wakker is. Het was op dat moment niet eens mogelijk om te denken dat het een droom was! Jezus was echt en ik was bij Hem. Niemand kan me ooit iets anders vertellen, nooit.

Het enige wat ik wilde, was dit onthouden.

Ik wilde niet vergeten, is wat ik mezelf bleef vertellen. Het punt is dat mensen zo diep slapen, dat ze zich sowieso nooit een droom zouden herinneren. Maar ik zei tegen mezelf: ‘Als ik me dit zal kunnen herinneren, dan is het geen droom’.

Ik voelde ook dat de Heer een genezing aan het doen was op mijn korte termijn geheugen, vanwege de effecten van chemotherapie, en mij kennis bijbracht over de dingen die komen gaan, en de tekenen voor de komst van de dag van de Heer.

Ik zag toen een visioen van een hond, die water van zich afschudde na een bad. En de Heer zei: “Dit is hoe de medicatie je systeem zal verlaten”. Hij verzekerde mij, dat ik onmiddellijk naar huis zou gaan, zonder ziek te worden of lusteloos. Ik word normaal altijd ziek van de anesthesie na een operatie, en het duurt even voordat ik wakker word. Dit was niet mijn eerste operatie. Voor die tijd had ik er al veel gehad.

Terwijl ik bij de Heer stond, zei ik: “Ze zullen me niet geloven!”

Hij zei: “Het maakt niet uit wat de mens denkt, of dat ze je geloven. Vertel hen gewoon wat Ik je vertel!”
Toen dacht ik: ‘Ze gaan me bespotten’.
En Hij zei: “Ze bespotten Mij eerst!” Toen werd mij duidelijk gemaakt, wat Hij doormaakte om ons de gave van verlossing te brengen. Ik wist het meteen, ik wist wie ik voor Hem was en wat ik voor Hem moest doen. Ik leef niet meer, maar Christus leeft in mij. Toen riep ik in mijn geest: “Ik kan niets doen zonder u, Heer!” Ik snikte in de geest: “Ik wil dat ‘ik’ het niet ben. Neem wat verwijderd moet worden, Heer. Laat mij zien hoe ik U moet dienen. Ik wil niet over mijzelf roemen, opscheppen!”

Plots gebeurde er iets…

En opnieuw voelde ik weer een diep gevuld worden; ik kan het niet uitleggen. Ik voelde vrijmoedigheid, en toen zei Hij: “Je zult over Mij roemen!” Er waren ook meer persoonlijke dingen gebeurd, maar ik vertel je wat ik je vertel, zodat je zult begrijpen dat ik een babychristen was, toen dit allemaal gebeurde. Ik had geen idee, hoe ik met mensen over Jezus moest praten, laat staan ​​hen vertellen dat ik Hem had gezien.
Ik luisterde nu angstig en bevend naar de Heer, en vroeg me niet langer af hoe ik zou gaan doen, wat Hij van me zou vragen.

Ik voelde dat ik op dit punt vol aandacht was…

Het enige dat ik me herinner was, dat Hij me liet zien dat we voorbereid moeten zijn, dat onze geest moet worden voorbereid op Zijn terugkeer, en dat we anderen moeten helpen om zich voor te bereiden. We moeten onze geestelijke huizen op orde krijgen, en de volledige wapenrusting aandoen. Want een geestelijke strijd ligt zwaar voor ons aan de horizon. Het demonische zal in de komende dagen in de mensen toenemen. En we moeten ons voorbereiden en beginnen te bewegen in de gaven. We moeten begrijpen, dat het geen kerkje spelen meer is. Er is geen ‘mijn bediening’, ‘mijn kerk’, ‘mijn aanbiddingsteam’, ‘mijn voorganger’… Hij zal de afgoden in ons hart beginnen te verpletteren! Hij wil een heilig volk, dat geheiligd is en eensgezind de dingen doet, die Hij beval buiten de muren van de veramerikaniseerde (verwereldlijkte) kerk en denominaties.

Hij is mensen apart aan de kant aan het zetten, om de weg van de Heer te helpen bereiden.

En we behoren elkaar lief te hebben, en te bidden dat we zullen volharden.

Terwijl ik bij Hem stond, voelde ik Zijn pure liefde.

Ik had nooit gedacht, dat ik ooit zoiets moois zou kunnen voelen. Er valt niets mee te vergelijken! Hij is liefde, geheel liefde. Mij werd begrip gegeven van wat ik zag… Zijn gezicht dat ik zag, was een ander licht dan de rest van Hem. Ik kon geen kenmerken zien, alleen licht. Zijn gezicht was geest, het was heerlijkheid! Zijn gewaad was een licht, dat in bestaan ​​werd gesproken, gecreëerd en levend! Ja, dit is een wild concept, maar getrouw aan wat ik weet dat de waarheid is. Ik kon mijn ogen niet van Hem afhouden, van Zijn pracht en majesteit. Toen gebaarde Hij met Zijn rechterhand, Zijn enorme arm bewegend. Hij was enorm, zoals ik al zei. Terwijl Hij Zijn arm bewoog, bewoog Hij de atmosfeer. Het leek zoiets als wanneer je water beweegt met je armen als je zwemt.

Jezus stond voor mij en was aan het spreken, en Hij liet me dingen zien…

Toen, rechts van mij, zag ik mijn vriendin Caroline. Ze was in een andere vorm dan al het andere dat ik zag. Het was alsof ik een hologram zag. Ze leek groter, net als op een filmscherm. Ik zag haar vanaf haar romp omhoog, en haar hoofd was gebogen; haar handen waren gevouwen in gebed. Ik wist dat niet haar hele wezen hoefde te worden getoond; dit ging om haar beeltenis.
De Heer zei: “Zie je haar?”
Ik zei: “Ja, dat is mijn vriendin Caroline”. Caroline was in de wachtkamer, samen met mijn man.
Hij zei: “Ze bidt precies op dit moment voor jou”. Hij zei toen: “Gebed is zó belangrijk, en velen hebben voor je gebeden”. Ik voelde toen hun gebed. Hij liet me zien, dat gebed in de geest wordt gevoeld!
Toen zei Hij: “Gebeden zijn lofprijs aan Mij!”

Toen zei Hij met ernst, gezag en mededogen:

“Vertel hen hoeveel Ik van hen houd!” Ik houd van hen! Ik houd van hen, ik houd van hen!” Elke keer dat Hij zei: “Ik houd van hen”, leek het steeds luider en luider te worden, en werd Zijn wezen sterker in mij. Ik kon een diep verlangen naar de mensen toe voelen, om hen te laten weten hoeveel Hij van hen houdt.
Ik knikte met mijn hoofd, en zei in de geest: “Ja, ja, ja!”
Hij zei: “Degenen die Mij kennen en Mijn stem horen, zullen de waarheid kennen. Vertel iedereen de waarheid!”
Opnieuw zei ik, “Ja, ja, ja”.

Toen moest ik, zo ver als mijn ogen konden kijken, rechts van mij en naar boven kijken, iets dat ik alleen kan omschrijven als het zien van een deel van het licht, en daarna het meest briljante blauw, dat verscheen als de lucht. Het was als niets dat ik ooit eerder heb gezien. Ik zag wat op wolken in de verte leek, maar ik wist niet zeker of dat ook precies was dat ze waren. Dus begon ik mijn best te doen om het te kunnen zien. Ik geloof niet dat ik de diepte ervan kon begrijpen, aangezien ik noch in mijn lichaam, noch daarbuiten was, veronderstel ik?

Wat ik zag was als dansen, weven, zweven, muzikale trillingen…

de enige manier waarop ik het kan beschrijven, als wierookrook die zweefde en wervelde in de lucht. Muziek – aanbidding en lofprijs – leeft in het hemelse rijk, en de gebeden zijn ook levend! Alles wat er is gesproken en adem heeft, prijst GOD, en heeft leven. Het is allemaal van Hem. Ik zag iets wat ik niet kan bevatten in het natuurlijke.

Ik voelde dat hemelse wezens bijeenkwamen.

Ik kreeg geen details, omdat engelen niet aanbeden mogen worden, en veel mensen aanbidden hen, in plaats van God, wanneer ze van een engel horen, en verwonderen zich dan. Dus ik wist dat ik dat niet behoorde te weten, dat wat ik zag, want het ging niet om hen, maar om Jezus. En ik zei: “Dat is zo mooi, wat is dat?”
Hij antwoordde: “Dat zijn de gebeden van Mijn voorbidders”. Ik zag de gebeden van de voorbidders naar de troonzaal van de almachtige GOD worden gebracht. En weer zei ik: “Dat is zo mooi!” Er vond iets zó heiligs plaats en het was heerlijk! Ik zal het nooit vergeten.

Hij zei toen: “Vertel het lichaam, vertel de kerk, vertel al Mijn kinderen, om Mij te aanbidden in geest en in waarheid!” Met zo een gezag zei Hij daarna: “Vertel Mijn kinderen dat ze voorbede moeten doen in geest en in waarheid!”

Hij doordrong mij er toen van, dat de Bijbel het enige woord van GOD is,

dat er geen ander boek is dat je over Hem zou kunnen onderwijzen. Hij zei dat Hij me zou geven wat ik nodig had, om de mensen te vertellen over alles wat ik had gezien. En ik hoorde Hem zeggen, dat ik met Zijn kinderen moest praten en hen moest vertellen, dat velen van hen de manieren van mensen leren, wat verkeerde leringen zijn, gegeven door vele valse leraren en profeten. Er werden geen woorden gesproken, maar een impressie om alleen naar Zijn stem te luisteren.

Want een ander is gekomen en is nu op de aarde, en misleidt velen.

Daarna was het tijd en moest ik terug. Toen herinnerde ik me, waarvoor ik terug moest: mijn man, mijn familie, en alles wat ik nodig had om de boodschap van Jezus te delen. En toen, met al Zijn liefde voor mij die ik kon voelen, zei Hij: “Zeg hen dat Ik van hen houd en dat Ik spoedig kom!”
Dat was in 2006, en ik vertel je dat ik vandaag weet dat Hij spoedig komt.

Toen werd ik plotseling wakker, en begon te roepen in de operatiekamer:

“Ik zag Jezus! Ik zag Jezus, ik zag Jezus!!!” Tot verbazing van zowel de doctoren als de verpleegsters werd ik volledig nuchter wakker, en zonder nadelige gevolgen van de anesthesie, of enige pijn. Het enige wat ik wilde doen, was het van de daken schreeuwen.

Mijn man kwam de herstelkamer binnen. En alles wat ik kon zeggen, was: “Ik zag Jezus!”
Na een paar minuten vroeg ik mijn man om mijn vriendin te halen, zodat ze alles wat ik van de Heer gehoord had, zou kunnen opschrijven. Ik huilde zo hard van de ervaring, en ook omdat ik mijn Heer moest verlaten!

Binnen de volgende 30 minuten zetten ze me in een rolstoel, en werd ik naar huis gestuurd…

Ik wilde vooral weggaan, omdat ik dringend met mijn vriendin moest praten om alles op te schrijven, omdat ik zo bang was dat ik het misschien zou vergeten. Ik ben het niet vergeten… Maar wat ik me realiseerde was, dat ik met haar moest en wilde praten, zodat ze zou weten dat de Heer haar zag bidden voor mij, en dat ze zo speciaal voor Hem is, en om haar te vertellen hoe haar gebeden eruit zagen als ze omhoog gingen naar de troonzaal van de hemel. De gebeden waren prachtig. Oh, dat iedereen maar zo’n schoonheid kon zien!

Wat hierboven is beschreven, is een waarheidsgetrouw verslag, en werd geschreven door Elizabeth Nebenfuhr over haar eigen ervaring.

De video vertelt u net iets meer; u zult erdoor aangeraakt worden, dat weet ik zeker.

 

Bron:

Aminutetomidnite

You may also like