Een Oor-op-een-Chip, het oor van een dode sprinkhaan… Deze verboden technologie draait allemaal om frequentie: wanneer je de frequentie kunt opvangen en coderen, dan kun je hiermee hele soorten en rassen controleren, dus ook de mens.
Een team van onderzoekers aan de Universiteit van Tel Aviv in Israël is een andere weg ingeslagen, en heeft een biohybride robot gemaakt, die kan ‘horen’ door het oor van een dode sprinkhaan. Ja, u hoort het goed!
Commentaar van een insider:
“Het draait allemaal om frequentie, Deborah, en als je de frequentie kunt opvangen en coderen, kunnen hele (dier) soorten worden gecontroleerd, en dat doen ze dus ook.”
De robot ontvangt elektrische signalen via het oor.
De onderzoekers van de Universiteit van Tel Aviv verbinden een echt sprinkhaan oor met een robot. Een technologische en biologische ontwikkeling, die ongekend is in Israël, en de wereld heeft bereikt. Voor het eerst in de geschiedenis werd het oor van een dode sprinkhaan verbonden met een geprogrammeerde robot, die de elektrische signalen van het oor ontvangt en daarop reageert. Het resultaat is buitengewoon: als de onderzoekers één keer klappen, hoort het oor van de sprinkhaan het geluid, en beweegt de robot zich naar voren. Wanneer de onderzoekers twee keer klappen, beweegt de robot achteruit, omdat het zo geprogrammeerd werd.
De resultaten van het onderzoek zijn gepubliceerd in het prestigieuze tijdschrift Sensors.
De onderzoekers leggen uit dat ze aan het begin van de studie probeerden te onderzoeken, hoe de voordelen van biologische systemen geïntegreerd konden worden in technologische systemen. “We kozen voor het gehoor, omdat het gemakkelijk kan worden vergeleken met bestaande technologieën, in tegenstelling tot bijvoorbeeld het reukvermogen, waarbij de uitdaging veel groter is”, zegt Dr. Maoz. Onze taak was om de elektronische microfoon van de robot te vervangen door het oor van een dood insect, het vermogen van het oor te gebruiken om de elektrische signalen van de omgeving te detecteren, – in dit geval de trillingen in de lucht – en, met behulp van een speciale chip, de insecten input om te zetten in die van de robot.”
Om deze onconventionele taak uit te voeren, kreeg men te maken met een aantal uitdagingen…
In de eerste fase bouwden de onderzoekers een robot, die kan reageren op signalen, die hij uit de omgeving ontvangt. Vervolgens konden de onderzoekers het dode sprinkhaan oor isoleren en karakteriseren en in leven houden, dat wil zeggen functioneel, lang genoeg om het succesvol met de robot te verbinden. In de laatste fase wisten de onderzoekers een manier te vinden, om de signalen van het oor van de sprinkhaan op te vangen, op een manier die de robot kon gebruiken. Aan het einde van het proces kon de robot de geluiden ‘horen’ en reageren.
Speciaal apparaat: Ear-on-a-Chip
“Prof. Ayali’s laboratorium heeft uitgebreide ervaring met het werken met sprinkhanen, en ze hebben de vaardigheden ontwikkeld om het oor te isoleren en te karakteriseren”, legt Dr. Maoz uit. “Het laboratorium van Prof. Yovel heeft de robot gebouwd, en de code ontwikkeld waarmee de robot kan reageren op elektrische auditieve signalen. En mijn laboratorium heeft een speciaal apparaat ontwikkeld, Ear-on-a-Chip, waarmee het oor gedurende het experiment in leven kan worden gehouden, door zuurstof en voedsel aan het orgaan toe te dienen, terwijl de elektrische signalen uit het oor van de sprinkhaan kunnen worden gehaald, en versterkt en naar de robot kunnen worden gestuurd.”
Open deur naar sensorische integraties tussen robots en insecten
“Over het algemeen hebben biologische systemen een enorm voordeel ten opzichte van technologische systemen – zowel in termen van gevoeligheid als in termen van energieverbruik. Dit initiatief opent de deur naar sensorische integraties tussen robots en insecten. Het kan veel omslachtigere en duurdere ontwikkelingen op het gebied van robotica overbodig maken.”
Robottechnologie: Je kunt het zo gek niet bedenken!
“Het moet duidelijk zijn, dat biologische (robot)systemen verwaarloosbare energie verbruiken in vergelijking met elektronische systemen. Ze zijn miniatuur klein, en daarom ook extreem zuinig en efficiënt! Ter vergelijking: een laptop verbruikt ongeveer 100 watt per uur, terwijl het menselijk brein ongeveer 20 watt per dag verbruikt. De natuur is veel geavanceerder dan wij, dus we zouden het moeten gebruiken. Het principe dat we hebben gedemonstreerd, kan worden gebruikt en toegepast op andere zintuigen, zoals reuk, zicht en aanraking.
Sommige dieren hebben bijvoorbeeld verbazingwekkende vermogens om explosieven of drugs te detecteren. De oprichting van een robot met een biologische neus kan ons helpen mensenlevens te behouden en criminelen te identificeren op een manier, die tegenwoordig niet mogelijk is. Sommige dieren weten hoe ze ziekten moeten opsporen. Anderen kunnen aardbevingen voelen. The sky is the limit.”
Stel je eens voor, kevers met camerarugzakken, of motten die in kleine auto’s rijden…
Ze kunnen het resultaat zijn van echte insectenexperimenten.
De bewegingen in het experiment zijn misschien nog vrij eenvoudig, maar de wetenschap achter de robot, ‘Ear-Bot’ genaamd, is behoorlijk wild, en – als u het mij zou vragen, – uit op de totale controle van mens en dier! Denk hierbij aan allen, die niet mee willen gaan met het Beest systeem, de Nieuwe Wereldorde.
Bronnen:
http://stopthecrime.net/wp/2021/03/05/news-release-dead-locust-ear-on-a-chip/
https://www.eurekalert.org/pub_releases/2021-03/tu-awf030221.php
