Marietta Davis Hoofdstuk 25. Een vereenvoudigde vertaling van ‘Scenes beyond the Grave, Trance of Marietta Davis’, gepubliceerd door J. L. Scott.

Eindtijdnieuws.com
31 januari 2025

Hoofdstuk 25

Judas bekeert zich

Vóór ons werd nu het Joodse Sanhedrin weergegeven, de heersers van de Joden. Ze bedankten elkaar vele malen voor de overwinning van de waarheid op de dwaling, en van het gezond verstand op het fanatisme/extremisme. Ze feliciteerden elkaar in de hoop op vrede, die het gevolg moet zijn van de snelle en efficiënte actie, die werd ondernomen om Jezus, de bedrieger, ten val te brengen.
Hun algemene verschijning getuigde eerder van een trotse, heerszuchtige geest dan die van Gods nederige dienaren. In plaats van hun bezorgdheid te tonen over het goed zorgen voor iemand, die afdwaalde van hun religieuze gewoonten, behandelden ze de zaak als iets dat niet ernstig was, iets waar ze zelfs grapjes over konden maken.

Terwijl zij zich verlustigden in de gloed van hun zegevierende gevoelens, stormde Judas, nu het toonbeeld van ellende, in hun midden en riep wild uit: “Ik heb gezondigd, ik heb onschuldig bloed verraden!”
“Wat gaat ons dat aan. Dat is jouw zaak,” antwoordden de priesters.

Judas vindt geen plaats voor berouw

Bij dit kille en weerzinwekkende antwoord was Judas ontzet. Hij had hun sympathie en hulp in zijn proces verwacht. En omdat hij hen gediend had, had hij zich tot hen gewend voor hulp. Maar in plaats daarvan, wat zij hem aanboden gaf verdriet op verdriet, teleurstelling op teleurstelling, wroeging op wroeging, wanhoop en ellende. Gedeeltelijk herstellende van de schok, veroorzaakt door het onverwachte antwoord, zei hij uiteindelijk: “Zou ik in dit uur van nood geen sympathie verwachten van hen, die eer, zegeningen en vriendschap hebben toegezegd aan degene, die hen naar de gevangenneming van Jezus zou leiden? Ben ik mijn belofte niet trouw nagekomen, en heb ik Hem niet in handen van uw soldaten overgeleverd? Waarom dan dit kille en onverschillige antwoord? Voor u heb ik mijn onschuldige Meester verraden; voor u groette ik Hem op mijn gebruikelijke manier. Meer nog, voor u bezegelde ik mijn verraad met een kus. Zal ik u nu niet net zo trouw vinden aan uw meest plechtige belofte?”

Toen hij naar beneden keek, alsof hij diep en pijnlijk nadacht, riep hij uit: “Toen ik Hem verraadde, keek Hij me liefdevol aan. Die blik zie ik nu. Ik voel de kracht ervan. Hij was goed en rechtvaardig. Ik heb onschuldig bloed verraden”. En haastig gooide hij het zilver neer, waarvoor hij Jezus had geruild, en zei: “Hier is de prijs van mijn Heer en van mijn vrede voor altijd”.
Toen antwoordde een priester: “Dat is inderdaad de prijs, daarvoor hebben wij jouw diensten gekocht; waarom val je ons lastig? Neem het, het is van jou. We hebben je niet meer nodig. Ons doel met jou is bereikt. Ga weg, voordat je hetzelfde lot ondergaat als degene, die nu de poort wordt uitgeleid, om de beloning te ontvangen voor Zijn dwaze religiositeit. Dit is mijn aanklacht: je erkent Jezus, de misdadiger, als onze koning.” Toen voegde de priester eraan toe: “Maak dat je wegkomt, of anders zal de bewaker jou ook naar Golgotha dragen”.

De verdorvenheid van het menselijk ras

Toen kwam er een machtige engel naderbij, die zei: “Zie de wegen van de mensen, geopenbaard in het geval van Judas bij de overpriesters en de leiders van de Joden. Zij hebben slechts de natuurlijke ingevingen gevolgd van het verdorven hart. Kan er dan niet gezegd worden dat het natuurlijke verstand een vijand is van God; het is niet onderworpen aan Zijn wet, en dat kan ook niet.
Zijn de wegen van de mensen niet het tegenovergestelde van Gods wegen? Worden ze niet vaak egoïstisch gepland en in het geheim gedaan? Zijn de neigingen van de activiteiten van de mens niet verontreinigd met onrechtvaardigheid? Zoekt hij niet alleen zegeningen voor zichzelf, en vergeet hij niet zijn naaste te zegenen? Vraag het de mensen op aarde. Kijk in hun geschiedenissen, en wat zie je anders dan de verdorvenheid van het menselijk hart. Laat haar wijzen, haar filosofen en haar dichters een getrouw antwoord geven. Laat hen ontwaken, die sluimeren in de graven! Laat heren, machtige heersers en priesters spreken vanuit hun hoge posities, en ze zullen allemaal de waarheid onthullen, dat de mens verdorven is. Laat de tranen en het verdriet van de afhankelijke, de dienaar en de slaaf zich verenigen, en zij zullen hetzelfde droevige verhaal van menselijk leed vertellen, dat alleen te vinden is in de verdorvenheid van het hart van de mens.
Judas verraadde zijn Heer, en ruilde daarmee rechtvaardigheid en goedheid voor aardse rijkdom. Ja, zijn verdorvenheid is geopenbaard, maar zijn verdorvenheid is slechts veel meer van dezelfde verdorvenheid, die bij de vele onheilige zielen is. Hij offerde een grote zegen, zijn beste Vriend, op voor applaus en tijdelijke zegeningen. Handelt de mens niet vaak op dezelfde manier? Verraadt hij niet vaak een vriend, of laat hij een broeder niet in de steek, hem achterlatend te midden van opeenstapelende zorgen? Hoewel de filosofen van de aarde het afschuwelijke beeld graag zouden verbergen, verraadt de mens zijn collega niet voor tijdelijk gewin? Hoe velen hebben zichzelf niet omringd met luxueuze dingen, terwijl ze de vele behoeftigen in hun eigen gemeenschap negeerden? Komen deze luxe artikelen niet vaak, zelfs ten koste van het bloed, van een ongelukkig wezen?”

Toen zei een andere engel, die uit een tegenovergestelde richting naderde: “Moeten deze waarheden niet geopenbaard worden aan het verstand van de zuigeling?” Onmiddellijk verscheen er een tafereel voor ons, waarin de aarde met haar vele diversiteiten werd getoond. In deze scène werden broeders afgebeeld, die broeders verraadden voor hun persoonlijk gewin, ouders hun kinderen, echtgenoten hun vrouwen, vrienden die elkaar ruilden als louter handelswaar, naties in hun oorlogvoering en piraterij, die de armen en afhankelijke mensen zwaar teisterden. Miljoenen mensen werden gezien, lijdend in de laagste verloedering, levend en stervend zonder hoop.

Moeders drukten krampachtig hun baby’s voor de laatste keer aan hun borst, en drukten een afscheidskus op hun roze lippen, terwijl het zogende kind zich met een stervende greep vastklampte aan de nek van zijn moeder. Echtgenoten keken wanhopig naar hun mishandelde vrouwen en hun kinderen, wiens hart gebroken was. Armoede, onderdrukking, pijn, angst, plundering en moord werden onthuld.

Onder deze gemengde menigte waren er enkelen, die probeerden de krachten te breken die mensen in zulke wanhopige omstandigheden hielden: om de zwepen van de slavendrijver en zijn wrede instrumenten af te nemen; om in de behoeften van het lijden van elke klasse te voorzien; om de hongerigen te voeden, de naakten te kleden, de gebrokenen van hart te verbinden; om oorlog in vrede te veranderen; om van het slagveld een verblijfplaats voor de armen en afhankelijke mensen te maken; om ware vriendschap te ontwikkelen, en ware godsdienst tot stand te brengen; om de verdraagzamen te verlichten; om op te staan tegen de vervolgers, en universele vrijheid en harmonie onder de mensen te vestigen, gegrondvest op gerechtigheid en barmhartigheid. Nu, deze nobele zielen, die probeerden te helpen, werden elke dag geconfronteerd met ontmoedigingen, maar ze gaven niet op. Ze bleven standvastig in hun welwillende activiteiten.

Toen daalde er een licht neer, en er was een beschermengel over elk van hen die, bezig waren met het werk van redding. Deze engelen waren aangesteld door de Hemel, en waren vol van de Heilige Geest. Zij probeerden hen aan te moedigen in hun werk, hun inspanningen, en hen te doordringen van heilige en welwillende verlangens.

Er werd ook een licht geopenbaard, dat neerdaalde uit een onzichtbare bron, en dat het hart vulde van elke sterveling, die, in de naam van de heilige godsdienst van het Kruis, worstelde om hulp te brengen aan het ellendige ras.
“Dit,” zei de engel, “is Heilige Inspiratie. De Geest van God inspireert iedereen, die uit God geboren is, om door te gaan de mensen te herstellen van hun zonden en de gevolgen daarvan, en hen naar een gezegend leven te brengen”.

“Maar,” vervolgde de engel, “een mens kan op geen enkele manier de diepte van de zonde begrijpen, waarin het hart is gevallen – een hart, dat deel kan nemen aan zulke wreedheden als je zojuist hebt gezien. En hoewel engelen deze daden van mensen zien, en zich erover verbazen, zijn ze bij de mens zo gewoon en zo natuurlijk voor zijn perverse natuur, dat hij die dingen niet alleen ziet zonder enige spijt in zijn hart, maar dat hij er soms ook aan meedoet, als hij er geld voor krijgt. Om de mens te verlossen is goedheid nodig, die het menselijk begrip te boven gaat. Niemand anders dan God, die Liefde is, en die machtig en in staat is om te redden, zou zo’n gevallen ras kunnen redden. Als engelen de liefde van God voor de gevallen mens zien, verheffen ze de naam van onze hemelse Vader met dankbare lofprijzingen”.

“Ja, we zullen onze God aanbidden voor het tonen van Zijn liefde aan de mens, die dood is in misdaden en zonde,” antwoordden de aanwezige engelen. “Hij heeft hulp gestuurd door iemand die machtig is en in staat om te redden. We zullen Hem loven, we zullen Hem eeuwig loven, amen; voor eeuwig, voor eeuwig, amen”.
“Zeker,” vervolgde de spreker, ”Hij komt naar beneden om de geruïneerde wereld op te heffen, om dit eigenzinnige ras van mensen in harmonie te brengen, en om de misleidde geest te redden. Hij staat toe dat menselijke harten hun verborgen natuur onthullen, omdat hun natuur op die manier gereinigd kan worden. God is hierin rechtvaardig, want zij die in de hemel zijn, kijken naar beneden, en terwijl ze het menselijke ras zien, hebben ze medelijden met hen. Daarom doen de engelen, die gezonden zijn om de zielen van de mensen te dienen, dat graag. Ja, ze komen graag naar de aarde voor een opdracht van barmhartigheid”.

“Engelen verheugen zich er altijd over om de wil van God te doen,” herhaalde de grote menigte, en de beschermengelen zwaaiden met hun handen toen de scène veranderde.

Zuigelingen krijgen een periode van rust en ontspanning

“Rust,” zei de opperste beschermengel, “jullie zuigelingen, die deze taferelen gadeslaan, rust een poosje uit, meng je in de sociale taferelen van het paradijs en genot’.
Toen sprak de engel tot een gezelschap van geesten rechts van hem: “Breng de bloemen, die op de heilige vlakten zijn verzameld. Laat de zuigelingen geesten verfrist worden. Laat de geur van de bloemrijke berg neerdalen, en laat iedere geest bezeten zijn van vreugde. Geest van heilige rust, vervul hen met Uw eeuwige vrede”.

Na alle opwinding van de voorgaande scènes over onderwerpen, die zo enorm en opwindend van belangstelling waren, was de tijd van genieten wijselijk aangepast aan die rust die nodig was.
Toen hoorde ik een stem zeggen: “Wie zou God niet kunnen prijzen voor het bestaan, voor de onsterfelijkheid en voor de gelukzaligheid van het paradijs?”

De kleuters vingen het geluid op en begrepen het belang. En terwijl ze hun handjes ophieven, antwoordden ze: “We zullen onze hemelse Vader aanbidden, we zullen altijd met liefde en eerbied de naam van onze Verlosser noemen. We zullen ons vrolijk laten leiden door onze beschermengelen. En wanneer we voorbereid zijn, en ons begrip op de juiste manier is vergroot, zullen we als dienaren van goedheid uitgaan, waarheen de Heer, onze Verlosser, ons ook zal leiden. Toen seinde elke beschermer met haar hand, en iedereen was snel in zijn oude positie.

Wordt vervolgd, Hoofdstuk 26 Golgotha

Deel het vrijelijk

Elk gezin, iedereen, zou het moeten kunnen lezen! In elke school en zondagsschool zou het een plaatsje moeten krijgen. Waar het gelezen wordt, kan ongeloof maar weinig invloed hebben. Bijzonder geschikt voor gebruik in gezinnen en op scholen, om de eerste indrukken in de nog jonge geest te vormen. Ik beveel het daarom van harte aan gelovigen en niet-gelovigen aan.

Bron:

https://eindtijdnieuws.com/the-visions-of-marietta-davis-presented-in-contemporary-english-pdf/