Visioenen van Marietta Davis | Hoofdstuk 26 Golgotha

Marietta Davis Hoofdstuk 26. Een vereenvoudigde vertaling van ‘Scenes beyond the Grave, Trance of Marietta Davis’, gepubliceerd door J. L. Scott.

Eindtijdnieuws.com
1 februari 2025

 

Hoofdstuk 26

Golgotha

Toen sprak een stem, vol medeleven, uit een wolk die ver daarboven rustte, en zei: “Golgotha onthult haar wonderen. Bereid je voor om getuige te zijn van de laatste strijd van de Verlosser, als Hij de vernietiger in de dood ontmoet”.

Toen deze stem ophield, hief de hoofdbewaakster haar ogen en heilige handen op, en zei: “O Heer, onze Bewaarder, schenk ons ondersteunende hulp. Bewaar onze gedachten terwijl we getuigen zijn. Bereid ons voor om te begrijpen. Vul ons met zachtmoedigheid, eerbied en heilige liefde.”
De stem vervolgde: “Deze scène brengt dingen naar voren, die zo interessant zijn als onsterfelijkheid/eeuwigheid, net zo belangrijk als de waarde van een geest, die nooit sterft. Laat de zon verduisterd zijn, en de sterren bedekt. Laat de natuur pauzeren, en de hemel zwijgen. Jullie, Serafijnen en Cherubijnen, leg jullie hemelse muziekinstrumenten neer, waarop u de heiligste hymnen uit, terwijl de scène zich voltrekt.
Jullie bloemen universums, laat jullie hoofden hangen; en laat jullie bladeren hangen, jullie prieeltjes. Jullie wateren, sta stil, laat het kabbelende geruis de stilte niet verbreken. Jullie vogels, die zingen in onsterfelijke bossen, wees stil; en jullie briesjes, pauzeer, terwijl de Verlosser lijdt”.

Toen verscheen Golgotha onder bleke schaduwen….

We konden een groep mensen zien op de plek van de kruisiging, die allemaal gefixeerd leken te zijn op wat er gebeurde. In het midden stonden drie kruizen, waaraan menselijke vormen hingen. Vlakbij hen zat een groep soldaten, alsof ze aan het gokken waren; maar ook zij waren gefixeerd op iets, niet wetend wat de oorzaak zou kunnen zijn. Er klonk treurig gemompel als op grote afstand. Dit gefluister leek de levensgeest in iedereen stil te leggen. En een gevoel van somberheid, die totale wanhoop naderde, was zichtbaar op het gezicht van iedere geest.

Uiteindelijk ging er een zacht gefluister van bewaker naar bewaker, dat zei: “Luister! De natuur ademt een plechtige treurzang! De natuur lijdt. Helaas! Helaas!”
Weer was alles stil. Geen geluid of beweging verstoorde de stille somberheid.

Geleidelijk aan scheen er een bleek licht over Golgotha, waardoor het tafereel duidelijker werd. De drie kruizen werden beter zichtbaar, totdat we uiteindelijk de vorm en de gelaatstrekken konden onderscheiden van hen, die aan het lijden waren.
“Het is Jezus! Jezus lijdt! Jezus blaast Zijn laatste adem uit!” barstte elke geest uit. Een plotselinge huivering greep hen, en zij bogen hun gezichten, terwijl ze bleven herhalen: “Jezus lijdt! Jezus blaast Zijn laatste adem uit!”

Terwijl zij zo bogen, zei Jezus: “Vader, vergeef het hun, want ze weten niet wat ze doen”.
“O, wat een liefde, wat een wonderbaarlijke goedheid!” riepen de nederige geesten uit. “Hij bidt voor Zijn kruisigers. Geef ons, o Allerhoogste, altijd diezelfde geest”.

Terwijl Jezus bad, dreven de soldaten en de heersers de spot met Hem, en zeiden: “Hij heeft andere mensen gered, laat Hem zichzelf redden als Hij de Christus, de Uitverkorene van God is”. Deze kille en wrede bespotting bracht de geesten ertoe hun hoofd op te heffen, en steeds strak naar de scène te kijken. Maar wie zou ooit hun genegenheid voor Hem, en hun verdriet over het feit dat ze Hem aan een kruis genageld zagen, ooit volledig kunnen beschrijven?

Een paar van Jezus’ vrienden bogen zich bij het kruis. Hun verdriet was meer dan huilen. Lijden hield hen vast, zoals de dood een bleek lijk vasthoudt. Eén uit dat kleine gezelschap was Maria, de moeder van Jezus, die altijd dichtbij Hem bleef tijdens Zijn lijden, maar die zich bewust leek van de zekerheid van Zijn lijden en veroordeling. Als een heilige moeder leed ze met Hem mee, maar ze kon Hem niet redden.

Jezus wendde Zijn blik naar de groep, en zei tegen Maria: “Vrouw, zie uw zoon”. Toen sprak Hij tot de geliefde discipel: “Zie uw moeder”. Zo toonde Hij zelfs in zijn lijdensweg Zijn menselijkheid, en nodigde Hij die discipel uit om Maria te steunen, die wegzonk onder haar gewicht van verdriet. De discipel ondersteunde Maria daarna, die op hem leunde, terwijl ze naar haar Zoon keek in zijn laatste beproeving.

Bekering van de misdadiger aan het kruis

Toen schold een van de misdadigers, die met Jezus gekruisigd was, Hem uit en zei: “Als jij de Christus de Messias bent, red dan jezelf en ons”. Hierop gaf de Heer geen antwoord, maar keek medelijdend naar hem.
De andere misdadiger bestrafte zijn medegevangene, en zei: “Wij krijgen de straf, die ons toekomt vanwege onze wandaden, maar deze man heeft niets misdaan”. Toen zei hij op een toegewijde manier tegen Jezus: “Degenen hier, die dwaas grappen hebben gemaakt, veronderstellen dat U overwonnen en gedood bent; maar ik voel bij U een invloed, die de menselijke natuur te boven gaat. U bent van eeuwigheid tot eeuwigheid. Mysterie hangt om U heen, o Heer! Ik weet dat in U de fonteinen van het leven bestaan. U zult eeuwig leven. Zult U, o Heer, aan mij denken als U in Uw Koninkrijk komt?”

Toen keek de Heer naar hem, en de liefde van Zijn geest overschaduwde en vervulde degene, die zo tot Hem sprak. De Heilige Geest werkte in zijn hart de noodzakelijke verandering voor zijn vereniging met de goddelijke principes van eeuwig leven en liefde. En in antwoord op zijn gebed, zei Jezus: “Omdat de hulp die je zocht uit je hart kwam, is je gebed verhoord. Ik zeg je dat je vandaag zeker met Mij in het paradijs zult zijn”.

Dit antwoord was als het leven, dat aan de doden werd gegeven. En de misdadiger, hoewel hij in doodsangst verkeerde, toonde die ontroering, die voortkomt uit een vergeven ziel, een geest die bevrijd is. Hij kreeg gratie [bevrijding], niet van de uitvoering van het vonnis van een aards tribunaal [gerecht], maar vergiffenis van de hemel – een bevrijding van de macht van zonde en dood! Hij was niet langer bang. Door Jezus werd, op dat laatste en moeilijkste moment, alle zegen van de hemel verkregen. Zijn lichamelijk lijden leek als een heilige betovering te werken om het lichaam tot rust te brengen, terwijl de ziel voort scheen te midden van de duisternis, en boven de doodskloof zweefde, klaar voor haar gelukkige vlucht, een uitgang van dood naar leven, van sterfelijkheid naar het bezit van eeuwige werkelijkheden!

Terwijl dit tafereel zich voltrok, hadden de spotters rond het kruis de Goddelijkheid van Jezus niet opgemerkt, die zich manifesteerde in de vergeving van de zonde. Maar de engelen en zuigelingen zagen met verwondering en dankbaarheid de goedheid, die op dat moeilijke moment werd tentoongesteld! En de indruk was zo diep dat de kinderen altijd daarna, wanneer zij naar de kruisiging verwezen, zich de dief herinnerden en over zijn gebed spraken, en over het welwillende antwoord van de Verlosser – het antwoord, waardoor de hele hemel aan de stervende zondaar werd gegeven.

Wordt vervolgd, Hoofdstuk 27 Dood van de Verlosser – De laatste strijd

 

Deel het vrijelijk

Elk gezin, iedereen, zou het moeten kunnen lezen! In elke school en zondagsschool zou het een plaatsje moeten krijgen. Waar het gelezen wordt, kan ongeloof maar weinig invloed hebben. Bijzonder geschikt voor gebruik in gezinnen en op scholen, om de eerste indrukken in de nog jonge geest te vormen. Ik beveel het daarom van harte aan gelovigen en niet-gelovigen aan.

 

Bron:

https://eindtijdnieuws.com/the-visions-of-marietta-davis-presented-in-contemporary-english-pdf/

You may also like