Marietta Davis Hoofdstuk 11. Een vereenvoudigde vertaling van ‘Scenes beyond the Grave, Trance of Marietta Davis’, gepubliceerd door J. L. Scott.

Eindtijdnieuws.com
22 januari 2025

Hoofdstuk 11

Marietta daalt af naar rijken van duisternis

Scène van rollende en levende gedachten

De engel raakte opnieuw mijn voorhoofd aan, en ik was verbaasd dat het heldere, glorieuze visioen, dat ik zojuist had gezien, plotseling verdween. En ik viel onmiddellijk naar beneden, diep onder de aarde, in een donkere, sombere ruimte. Een dikke duisternis omringde mij! Ik was geschokt door de bovennatuurlijke angst, die mijn ziel binnendrong, en me deed schudden tot in mijn diepste wezen! Mijn geest schrok bij elke gedachte, terwijl mijn verstand wanhopig zocht naar een bevredigende verklaring voor wat er met mij gebeurde. Ja, het leek alsof mijn gedachten met elkaar vochten in die dikke duisternis.

Ik hoorde een bulderend geluid in de verte, als het geluid van schuimende oceaanwateren, die over een ruige klif stromen en een machtige waterval vormen. Ik viel nu zo snel, dat ik me probeerde vast te grijpen aan iets, – aan wat dan ook maar! – om mijn afdaling te vertragen. Maar ik faalde. Ik werd getrokken, verder en verder gedwongen naar beneden, in de richting van de verschrikkelijke afgrond (bodemloze put, de hel).

Visioen van de hel

Plotseling flitste er een blauw licht, vergezeld van de geur van zwavel. Eerst verdreef het blauwe licht de duisternis van die afgrond. Maar toen verdween dat licht, en liet een aantal grimmige geesten om mij heen zweven. Dit waren onheilige passies, verzwolgen in vuur. Totdat deze spoken verschenen, dacht ik aan niets anders dan afschuw en wanhoop, vanwege de plotselinge manier waarop deze ervaring zich voordeed, en het vreselijke effect dat het op mij had. Ik was nog banger toen ik deze geesten zag, dus wendde ik me af, op zoek naar veiligheid en bescherming van de engel, die me begeleidde. Ik was onbeschrijflijk geschokt, toen ik merkte dat ze er niet meer was!

Ik was alleen op deze vreselijke plek! Er zijn geen woorden voor om de doodsangst uit te drukken, die ik op dat moment voelde. Eerst dacht ik dat ik zou bidden, maar meteen werd ik afgeleid door scènes van mijn hele leven, die zich voor mij ontvouwden. Ik riep uit: “Kon ik maar voor één kort uur terug zijn op aarde! Had ik nog maar één gelegenheid, al was het maar kort, om mijn ziel voor te bereiden op de eeuwigheid, en klaar te zijn om te sterven!”

De stem van het geweten

Maar mijn eigen geweten begon me te kwellen. Het gedroeg zich als een wreed, kwaadaardig beest, dat met een schorre, bevende stem tegen mij sprak: “In jouw tijd dat je op aarde was, heb je juist datgene verworpen en geminacht wat in je huidige behoefte voorzag. Kun je nu verwachten gunst te vinden in deze plaats van duisternis, verdriet en smart?”

Alsof dit nog niet genoeg was, om mijn ellende nog groter te maken, namen de twijfels en vragen, die ik in mijn geest had, de gedaante aan van levende wezens, die mij met een doordringende blik aankeken. Ze dansten om me heen, bespotten me, veroordeelden me. Zo verzamelden de gedachten van mijn leven zich samen tegen mij in levende vormen. Elke geheime gedachte, die ik ooit had, werd nu een deel van deze levende wezens, die mijn eigen twijfels waren die me onderdrukten. Zelfs sommige gedachten, die ik al lang vergeten was, marcheerden om mij heen, ordelijk maar krachtig.
Opnieuw veranderden deze gedachten van gedaante. En elk werd een bol, die rond en rond ging in mijn geest, in mijn ziel en zelfs in mijn geweten. Hoewel deze sferen of bollen eerst gescheiden leken, verbonden ze zich geleidelijk als delen van mij. Als ik ze probeerde te ontvluchten, zou dat zijn als vluchten voor mijzelf! Als ik zou proberen ze te vernietigen, zou dat hetzelfde zijn als mijn eigen leven uitwissen, mijn eigen bestaan.

Toen begreep ik pas echt de kracht van wat Jezus zei: “Voor elk ijdel woord, dat een mens spreekt, zal hij rekenschap afleggen op de dag des oordeels” (Mattheüs 12:36).
Zelfs de gedachte aan het begrijpen van de betekenis van de woorden van Jezus kwam tot leven, en draaide voor mijn ogen om mij heen, en stuurde mijn geest verder in wanhoop. Mijn ziel verlangde ernaar om verlost te worden uit de duisternis van de hel, en om weer in mijn sterfelijke lichaam te leven.
Precies op dat moment verscheen het vreselijkste tafereel van allemaal. Het was de volledige en perfecte voorstelling van Jezus, mijn gekruisigde Verlosser.

De onmacht van valse leringen om te redden!

Plotseling, en in één doorlopend visioen, ging elke gedachte, die ik ooit over Jezus had, voor mijn ogen voorbij en nam een levende vorm aan, die losstond van de vormen van mijn eerdere gedachten. Deze levende vorm had vier compartimenten met precies de juiste beelden erin.
In één vak verschenen beelden van gedachten, die ik had over Jezus als mens.
In een ander vak verschenen beelden van gedachten, die ik had over Zijn speciale verzoening voor een [slechts een] beperkt aantal uitverkorenen. Deze gingen vergezeld van de meest beangstigende beelden van mijn gedachten over gedoemd zijn tot een eindeloze straf, die al vaststond, voordat ik ooit geboren was [wat natuurlijk een leugen van satan is].
In een derde vak verschenen beelden van mijn gedachten over de eeuwige redding van de hele mensheid, waarbij ik dacht dat het niet nodig was om van moreel karakter te veranderen, of om een persoonlijk, levend geloof in Jezus te hebben [wat heel veel valse leraren je leren zodat je verloren gaat].
Elk van deze compartimenten mengde zich in één draaiende bol om mij heen. Deze bol bestond uit tienduizend beelden, die zich snel samenvoegden en weer scheidden. Dit verwarde en verbijsterde mij, maar tegelijkertijd wond het me op en overweldigde het mij.

Ik stond aan de grond genageld door dit machtige, angstaanjagende visioen, dat mijn gedachten bezielde, samengesteld uit elk leerstellig onderwerp, dat ik ooit had gehoord tijdens een lezing, studie, gesprek of meditatie. Oh, hoe deze tegenstrijdige, maar toch verbonden ideeën over Jezus mij verbijsterden! En elke fase van de leer betreffende Christus, Hemel, Hel, Religie of het Eeuwige Leven, die ik ooit in een gesprek had gehoord, of die ik door studie had opgevangen, of in een gesprek had geleerd, of in mijn denken had ontwikkeld, maakte deel uit van het indrukwekkende gezicht [visioen].

Terwijl deze beelden op een verwarde, maar toch ordelijke manier om mij heen draaiden, zag ik in elk een verwrongen beeld van de Heiland. Maar ook afzonderlijk genomen, of vanuit een ander gezichtspunt, kon ik Hem niet zien zoals Hij is. Ik kon de machtige verlossende kracht van Zijn goddelijke heerlijkheid, Zijn eer, Zijn majesteit, Zijn volmaaktheid, niet zien! Ik kon Hem niet zien als een Prins en een Verlosser, in Zijn ware karakter, dat Hij ten aanschouwen van de hele wereld hooghoudt.

Verward was ik bereid alle hoop op te geven, om ooit aan deze plaats te ontsnappen! Ik was er zeker van dat dit visioen het laatste was, dat mijn beker van verdriet tot de rand zou vullen, waaruit ik al gedronken had tot het punt van doodsangst, maar hij zou nooit leeg kunnen raken, zelfs niet in de eeuwigheid.

De Redder verschijnt aan haar

Plotseling zag ik Jezus, Zijn armen naar mij uitstrekkend. De woorden die Hij sprak, waren als lieflijke, heilige muziek, die mijn ziel vervulde met verrukking: “Komt allen tot Mij, die vermoeid en belast zijt, en Ik zal u rust geven” (Mattheüs 11:28).

Het was als het verschil tussen dag en nacht, toen dat glorieuze Wezen, Jezus, in ons midden verscheen, stralend als de zon, omringd met een ronddraaiende halo van licht, die snel, maar kalm bewoog. Ik zag een voorstelling van de ware relatie tussen de Goddelijke Verlosser en het universum van licht, waarin heilige engelen wonen.
Ik zag ook het verschrikkelijke, enorme verschil tussen mijn eigen aard en die sfeer van licht en leven, harmonie en liefde.

Disharmonie van Marietta’s aard

Ja, ik zag Jezus, die ik in mijn waanzin, dwaasheid en scepticisme zo vaak had afgewezen. In het begin wilde ik weg uit de sfeer van mijn gedachten, die mij omringden, en mijn leven verenigen met deze sfeer van licht, zodat ik voor altijd in haar schoonheid, vrede en vreugde kon leven. Maar door het enorme verschil tussen de hoogte van dat zuivere, glorieuze licht en de diepte van mijn onzuivere, gevallen geest, begon ik te twijfelen en me af te vragen of dat licht wel echt was.

Wordt vervolgd, Hoofdstuk 12 De verblijfplaats van de verlorenen

Deel het vrijelijk

Elk gezin, iedereen, zou het moeten kunnen lezen! In elke school en zondagsschool zou het een plaatsje moeten krijgen. Waar het gelezen wordt, kan ongeloof maar weinig invloed hebben. Bijzonder geschikt voor gebruik in gezinnen en op scholen, om de eerste indrukken in de nog jonge geest te vormen. Ik beveel het daarom van harte aan gelovigen en niet-gelovigen aan.

Bron:

https://eindtijdnieuws.com/the-visions-of-marietta-davis-presented-in-contemporary-english-pdf/