Dit is een getuigenis van Angelica Zambrano, een jong Ecuadoriaans meisje, het meisje dat 23 uur gestorven was, en de Hemel en de hel zag. Ook had zij een visioen van Jezus, die terugkwam tijdens de Opname, de Rapture.
Door Angelica Zambrano op 29 september 2009
Locatie: El Empalme, Ecuador
Bereid je voor om je God te ontmoeten!
De Koninkrijken van de Hemel & de hel en de Wederkomst van Christus
Deel 1
Voor een periode van 23 uur werd aan een jong meisje uit Ecuador, genaamd Angelica, de Koninkrijken van de Hemel en de hel getoond, en de Wederkomst van Jezus Christus. Zij was er getuige van dat Jezus weende, terwijl Hij naar menigten van zielen keek, die voor eeuwig verloren waren: een wereld die Hem verworpen had, een gemeente, die voor het grootste deel onvoorbereid is voor Hem, een volk dat gestopt is om te getuigen tegenover de verlorenen, en een vermaaksindustrie die zelfs kinderen naar satan toe lokt. Zij getuigt, dat er veel van onze hoog culturele idolen lijden in de afgrond: zangers, entertainers, en zelfs de paus. Aan Angelica werd ook getoond, hoe het Koninkrijk van de Hemel wonderlijk voorbereid en klaar is: een onvoorstelbare glorieuze plaats, waar geen kwaad bestaat. Toch komt Jezus alleen terug voor een heilig volk, en vele van Gods kinderen zullen niet klaar zijn op die dag, en zullen achterblijven in een wereld, die uit elkaar zal vallen.
BANNED VIDEO: Testimony Angelica Zambrano | Revelation Heaven & hell and Rapture HD
Maxima (de moeder):
Mijn naam is Maxima Zambrano, en we zijn aangesloten bij de Casa de Oracion kerk in El Empalme. Wij waren voor vijftien dagen aan het vasten en wij riepen het uit tot God; mijn dochter Angelica deed ook mee. Tijdens deze vijftien dagen van vasten, kon ik het bovennatuurlijke zien, wat ik nog nooit eerder gezien had. Wij waren aan het bidden en vasten in een retraite, en we bleven zelfs thuis doorbidden, uitroepen, en wachten totdat God tot ons zou spreken.
De Heer gaf ons veel bemoedigingen. Vanwege onze beproevingen wilden we het vaak opgeven, maar de Heer was er om ons te helpen. Hij gaf ons Jeremia 33:3 Roep tot Mij en Ik zal u antwoorden en u grote, ondoorgrondelijke dingen verkondigen, waarvan gij niet weet. Mijn dochter was met klem bezig geweest om dit aan de Heer te vragen, hoewel ik dat toentertijd niet wist.
Angelica (de dochter):
Mijn naam is Angelica Elizabeth Zambrano Mora. Ik ben 18 jaar en studeer op het Colegio José María Velazco Ibarra, hier op El Cantón, El Empalme, Ecuador. De eerste keer dat ik Christus accepteerde, was toen ik 12 jaar was, maar ik zei tegen mezelf, “Geen van mijn vrienden zijn Evangelische Christenen, en ik voel mij als een vreemde in hun midden,” dus verliet ik God en ik ging een heel slecht leven lijden. Maar God trok mij daaruit. Op mijn 15de verjaardag werd ik weer herenigd met God, maar ik was nog steeds dubbelhartig. De Bijbel zegt in Jakobus 1:8 innerlijk verdeeld als hij is, ongestadig op al zijn wegen. En ik was één van deze personen. Mijn vader zei dan, “Je hoeft niet zo te zijn, het ziet er vreselijk uit, het is verkeerd,” maar ik antwoordde dan, “Dit is zoals ik ben, en zoals ik wil zijn. Niemand hoeft mij te vertellen, hoe ik moet zijn of wat ik moet doen, of hoe ik me moet kleden of gedragen.” Hij reageerde met, “God zal je gaan aanpakken. Hij zal je gaan veranderen,”
Rond mijn 17de verjaardag kwam ik dichter tot de Heer. Op 18 april kwam ik tot Hem, en zei, “Here, ik voel mij zo slecht, en ik weet dat ik een zondaar ben,” en ik vertelde Hem hoe ik mij voelde. “Here, vergeef mij. Ik wil dat U mijn naam in het Boek des Levens schrijft en mij accepteert als Uw kind.” Ik had berouw en gaf mijn leven terug aan de Heer. Ik zei, “Here, ik wil dat U mij verandert en een koersverschil in mij maakt.” Ik riep met heel mijn hart, en vroeg Hem, om mij te veranderen. Maar, terwijl de tijd voorbijging, voelde ik geen verandering. Het enige verschil was, dat ik naar de kerk begon te gaan om de Bijbel te lezen en te bidden. Dat was het enige wat in mijn leven veranderde.
Vervolgens werd ik in augustus uitgenodigd om voor 15 dagen te vasten. Ik besloot om mee te doen, maar voordat ik begon, zei ik, “Here, ik wil dat U hier tot mij gaat spreken.” Tijdens het vasten sprak de Heer met bijna iedereen, behalve mij! Het was alsof de Heer mij niet zag en dat deed zeer. Ik bad, “Here, gaat U niet met mij spreken?” Ik huilde en bleef doorvragen, “Here, houd U wel van mij? Bent U hier? Bent U bij mij? Waarom spreekt U niet met mij, zoals U dat wel doet tegenover de anderen? U spreekt tegen de anderen over zoveel dingen, en U geeft zelfs woorden van profetie, maar niet tegen mij.” Ik vroeg om een teken dat Hij bij mij was, en de Heer gaf mij Jeremia 33:3 Roep tot Mij en Ik zal u antwoorden en u grote, ondoorgrondelijke dingen verkondigen, waarvan gij niet weet. Ik zei, “Here, heeft U zojuist tot mij gesproken?”, omdat ik Zijn hoorbare stem had gehoord, en een visioen had gekregen van de woorden, die geschreven staan in Jeremia 33:3.
Ik zei, “Heer, is dat voor mij?” Ik hield het voor me, terwijl de anderen allemaal aan het getuigen waren over wat de Heer hun had gegeven en had laten zien. Ik hield me stil en bleef over de woorden nadenken. “Roep tot Mij” betekent bidden. Maar wat betekent, “grote en onbegrijpelijke dingen?” Ik dacht, “Dit kan alleen maar Hemel en hel betekenen.” Dus zei ik, “Heer, ik wil dat U mij alleen maar de Hemel laat zien, en niet de hel, omdat ik gehoord heb dat het een verschrikkelijke plaats is.” Maar daarna bad ik met heel mijn hart, “Heer, als het Uw wil is om mij meer te laten zien, laat het zo geschieden, maar verander mij dan eerst. Ik wil dat U een verandering in mij brengt. Ik wil anders zijn.”
Zodra we klaar waren met vasten, begonnen de beproevingen en moeilijkheden te komen. En ik voelde mij soms te zwak en niet in staat, om continue met de Heer te wandelen. Maar Hij gaf mij kracht; ik begon Zijn stem te horen en ik leerde Hem beter kennen. Wij werden goede vrienden. De Heer is onze beste Vriend, de Heilige Geest! Ik vertelde Hem: “Heer, U bent mijn beste Vriend. Ik wil U beter leren kennen,” en ik deelde al mijn gedachten met Hem.
Ik bad de gehele maand augustus. En in november kwam er een dienstknecht van de Heer in ons huis, die zei, “Moge de Heer je zegenen.” Ik antwoordde met, “Amen.” Daarna zei hij, “Ik ben hier om je een boodschap van God te geven… je moet jezelf gaan voorbereiden, omdat de Heer je grote en ondoorgrondelijke dingen wil bekendmaken, die je niet weet. Hij gaat je de Hemel en de hel laten zien, omdat je dat vanuit Jeremia 33:3 steeds gevraagd hebt.” Ik vroeg, “Ja, hoe weet u dat? Ik heb dat aan niemand verteld.” Hij antwoordde, “Dezelfde God, die jij dient en prijst, is dezelfde God die ook ik prijs, en Hij is Degene die mij alles vertelde.”
We begonnen al snel met gebed. Er waren wat vrouwen uit de kerk en wat familieleden, die met ons meebaden. Maar zodra wij begonnen te bidden, begon ik te zien hoe de Hemelen zich openden. Dus zei ik, “Ik zie dat de Hemelen opengaan, en twee engelen komen naar beneden!” De man zei, “Vraag aan ze, waarom ze hier zijn.”
Zij waren lang en mooi, met prachtige vleugelen. Zij waren groot en glanzend, en ze leken transparant, briljant als goud. Ze droegen kristallen sandalen, en hadden heilige gewaden aan. “Waarom zij jullie hier?” Ze glimlachten, en zeiden, “Wij zijn hier, omdat je een taak hebt, die je moet vervullen. Wij zijn hier, omdat je de Hemel en de hel moet bezoeken, en wij zullen niet vertrekken, voordat dit alles geschied is.” Ik reageerde met, “Dat is goed, maar ik wil alleen de Hemel bezoeken en niet de hel.” Zij glimlachten en bleven daar, maar ze zeiden niets meer. Nadat wij klaar waren met bidden, zag ik hun nog steeds daar.
Ik begon ook de Heilige Geest te zien; Hij is mijn beste Vriend. Hij is heilig; Hij is alwetend; Hij is alom tegenwoordig! Ik kon Hem zien, transparant en briljant op hetzelfde moment, met een briljant uiterlijk. Ik kon Zijn glimlach zien en Zijn liefdevolle starende blik! Ik kan Hem nauwelijks beschrijven, omdat Hij veel mooier is dan de engelen. De engelen hebben hun eigen schoonheid, maar de Heilige geest overtreft hun in schoonheid! Ik kon Zijn hoorbare stem horen, een stem vol van liefde, een hartstochtelijk stem. Ik kan Zijn stem gewoon niet uitleggen: een stem als de donder en tegelijkertijd zegt Hij, “Ik ben bij je.” Dus bleef ik er naar streven om continue met God te wandelen, zelfs wanneer er beproevingen waren, die ons omringden. We gingen door hele moeilijke momenten, maar op hetzelfde moment ook door overwinningen. Ik zei, “Heer, laat Uw wil geschieden.” Ik bleef de engelen zien, zelfs op school en in mijn klassen. Ik was zo blij, zo vol van vreugde, omdat ik hun echt kon zien!
De dienstknecht van de Heer, die mijn huis had bezocht, vertelde mij om mijzelf te gaan voorbereiden, omdat ik de Hemel en de hel zou gaan zien. Maar hij zei ook nog iets, wat ik moeilijk vond. Hij zei, “Je gaat sterven.” Het was niet makkelijk, toen ik dit hoorde.
“Hoe zal ik gaan sterven? Ik ben nog zo jong,” vroeg ik. Hij antwoordde, “Maak je er geen zorgen over. Alles wat God doet, is perfect, en Hij zal je weer tot leven wekken, zodat je kan getuigen over de Hemel en de hel, waarvan God wil, dat wij daar allemaal vanaf weten.” Ik zei, “Amen, maar zal ik overreden worden door een auto? Hoe zal ik sterven?” Ideeën stroomden door mijn gedachten, maar de Heer zei tegen mij, dat ik me geen zorgen moest maken, en dat alles onder controle was. Ik zei, “Dank U, Heer!”
Op 6 november, nadat ik van school naar huis was gegaan, waren de engelen nog steeds bij mij. Zelfs, terwijl ik de Heer prees, spraken zij niet tegen mij. Het enige wat ze zeiden, was, “Heilig, heilig, heilig, halleluja.” Zij gaven glorie, eer en aanbidding aan onze hemelse Vader. De Heilige Geest was daar samen met de engelen, en ik verheugde mij! Veel mensen zeggen dat het evangelie saai is, maar dat is een grote leugen van de duivel, om de mensen te weerhouden om Gods aanwezigheid te zoeken. Ik geloofde dit eerst ook, maar nadat ik de Heer en de Heilige Geest ontmoet heb, weet ik dat het evangelie niet saai is. Het is de allermooiste ervaring, die je kan hebben op aarde!
Ik kon zien, spelen met, en zelfs praten met de Heilige Geest. Maar de engelen spraken niet met mij; zij aanbaden de Heer. Ik zei dan, “Heilige Geest, kom met mij mee en doe dit of dat,” en Hij was er dan. Ik kon Hem voelen en zien. Ik zag Hem als Hij opstond, en zette zelfs een stoel voor Hem neer. Ook al zien velen Hem niet, Hij is hier! Die relatie is blijven bestaan. En er is geen reden om dat te stoppen, als je dat eenmaal hebt ervaren… ik zou me daar nooit van willen weerhouden. Als ik bedenk, waar Hij mij uit vandaan heeft getrokken, zoals ik voordien was, dan ben ik zo dankbaar voor Zijn genade, voor al Zijn liefde naar de mensheid en naar mij toe!
Op 7 november, toen ik naar huis terugging, hoorde ik een stem, die zei, “Wees voorbereid, want je zal vandaag sterven!” Ik wist dat het de Heilige Geest was, omdat ik Hem kon zien. Ik negeerde Zijn stem, en zei, “Heer, Ik wil vandaag niet sterven!” Maar Hij herhaalde, “Wees voorbereid, want je zal vandaag sterven!” Deze keer zei Hij het luider en met veel meer kracht. Ik antwoordde, “Heer, ik weet dat U het bent, die tegen mij spreekt; ik vraag alleen maar voor een bevestiging, en daarna, doe met mij wat U wilt. Ik zal doen, wat U ook vraagt; Ik geef mij over, zelfs al ben ik bang, omdat ik weet, dat U met mij bent en U echt bent.”
Ik bad, “Laat die persoon, die U eerder gebruikt heeft, aan mij de boodschap overbrengen. Laat hem in mijn huis aangekomen zijn, voordat ik arriveer, en laat hij mij vertellen, dat ik vandaag zal sterven.” De Heer weet, op een of andere manier, ons verleden, heden en toekomst. Hij wist, wat ik Hem zou vragen. Dus, toen ik thuis kwam, was de dienstknecht van de Heer er al.
Maxima:
Toen mijn dochter thuiskwam, waren wij in de keuken. Toen Angelica de dienstknecht van de Heer zag, zei ze, “Moge de Heer je zegenen.” De man van God reageerde met, “God zegen je. Ben je klaar? Want vandaag is de dag dat de Heer je wil meenemen, om 16:00 uur.” Ze stond daar maar, verbaasd dat de Heer haar verzoek had ingewilligd.
Angelica:
Toen ik dit hoorde, zei ik, “Amen… maar ik wil niet sterven, ik kan niet sterven! Nee, Heer, ik ben bang, heel erg bang, angstaanjagend bang!” De dienstknecht van de Heer zei, “Laten we bidden, dat jouw angst je nu zal verlaten in de naam van onze Heer.” Ik zei, “Amen”, en we baden. Al vrij snel voelde ik dat alle angst mij verliet, en er kwam een onvoorstelbare vreugde, waardoor doodgaan het beste leek te zijn wat mij kon overkomen. Ik begon te glimlachen en te lachen, terwijl iedereen naar mij keek. Zij konden allemaal zien, dat ik veranderde van somberheid naar blijdschap. Ik was aan het glimlachen, springen en aan het zingen!
Maxima:
Mijn dochter voelde onmiddellijk vreugde in haar hart komen en begon te eten. Ze at een beetje van alles, zeggende, “Als ik niet terugkeer, heb ik in ieder geval gegeten en ben ik vol.”
Angelica:
Iedereen begon te lachen en vroeg, “Waarom gedraag je jezelf zo? In plaats van verdrietig te zijn, ben je blij. Je bent zo vreugdevol.” Ik vertelde hen, “Logisch, ik ga de Heer zien! Ik zal bij Hem zijn, maar ik weet niet of ik terugkom. Dus wil ik al mijn bezittingen weggeven.” Ze staarden mij allemaal aan en vroegen, “Ga je al je bezittingen weggeven?” Mijn moeders ogen stonden wijd open van verbazing!
Maxima:
Mijn dochter begon haar dingen weg te geven. Ze gaf alles weg, alles! Vrouwen van de kerk waren bij ons, zoals gewoonlijk, en ze gaf aan iedereen iets. Toen ik naar haar intenties vroeg, zei ze, “Als ik terugkom, dan kunnen ze alles aan mij teruggeven, maar als ik niet terugkom, dan mogen ze alles houden.”
Angelica:
Ik kan me voorstellen hoe verdrietig mijn moeder zich moet hebben gevoeld, toen ik dat zei. Maar ik voelde me zo blij, toen ik alles begon weg te geven: mijn kleding, mijn bed, mijn mobieltje, alles, met één voorwaarde: als ik terugkom, moet alles weer aan mij worden teruggegeven. Ze begonnen allemaal te lachen.
Maxima:
Ze was vastberaden, maar als een moeder voelde ik zoveel verdriet. Het was niet makkelijk. Ik vroeg mij af, “Heer, als het moment aanbreekt, hoe zal het zijn?” Ik kon het niet begrijpen. Terwijl zij begonnen met bidden, was ik dingen in huis aan het organiseren. Zij zeiden, “Zuster, kom, laten we bidden.” Maar ik antwoordde, “Begin maar alvast, ik zal er later bij komen. Laat mij deze taak nog even afmaken.”
Angelica:
Ze bleven mij allemaal observeren, terwijl we baden. Ik bad, “Heer, ik wil Uw wil doen. U bent niet een man, dat U zou liegen of berouw zult hebben. Ik weet dat U echt bent. Als ik niet in staat bent om Uw taak te volbrengen, dan is het beter dat U mij meeneemt en daar laat; maar als ik Uw wil zal kunnen volbrengen, breng mij dan terug. Maar help mij om de waarheid te vertellen; bereid mij voor, help mij om te preken en om te vertellen, dat de mensen zich moeten bekeren.” Dat was mijn kortste gebed. Ik vertelde dit aan de dienstknecht van de Heer, en zei, “Vertel mijn moeder niet wat ik tegen de Heer gezegd heb.” Hij antwoordde, “Ik zal het haar nu nog niet vertellen, maar als de Heer je eenmaal weggenomen heeft, zal ik het haar vertellen.” We bleven bidden en kwamen samen in een gebedskring.
Maxima:
Om 15:30 uur vertelde de Heer aan Zijn dienstknecht om mijn dochter te zalven. Sommige van ons gingen de kamer in en zalfden haar. Hij gaf ons twee minuten om haar helemaal te zalven, vanaf haar haren, alles, haar hele lichaam. Ze was volledig gezalfd.
De Dood
Angelica:
Mijn moeder en een andere vrouw van de kerk, Fátima Navarrete, zalfden mij met olie. Maar terwijl ze mij zalfden, voelde ik dat iets mij bedekte; het was alsof glas mij omringde. Het is moeilijk uit te leggen. Het voelde alsof ik bedekt was met iets als een wapenuitrusting, en ik kan niet verklaren, waarmee ik bedekt was. Hierna, wanneer ze probeerden om mij aan te raken, konden ze dat niet meer.
Maxima:
Terwijl we aan het bidden waren over Angelica, probeerde ik mijn handen op haar te leggen, maar ik kon haar niet aanraken! Ze had een of ander soort van bedekking om haar heen. Het was vreemd, maar niemand kon haar aanraken! Deze bedekking was 30 cm dik om haar heen, van de bovenkant van haar hoofd tot aan de onderkant van haar voeten. Daar schrok ik het meeste van. Ik heb wel meer mijn handen opgelegd in de dienst van de Heer, maar zoiets als dit was nog nooit gebeurd. Ik zei, “O, er moet wel iets aan de hand zijn,” en ik begon te bidden en de Heer te danken. Plotseling voelde ik enorme vreugde. Het verdriet was uit mijn hart weggegaan. De pijn was weg, en ik voelde me nu vreugdevol en blij! We bleven bidden en om ongeveer 16:00 uur viel mijn dochter op de grond.
Angelica:
Tijdens het bidden voelde ik mij kortademig; ik kon amper ademen. Ik voelde een pijn in mijn buik en in mijn hart. Ik voelde dat mijn bloed langzamer ging stromen, en ik voelde een enorme pijn over heel mijn lichaam. Het enige wat ik kon zeggen was, “Heer, geef mij kracht, geef mij kracht!” omdat ik voelde dat ik niet zo verder kon. Ik had geen kracht; het was mij aan het verlaten! Toen ik naar de hemel opkeek, in de geestelijke wereld, niet met mijn fysieke ogen, zag ik dat de hemel zich opende. Ik zag engelen, niet twee of tien, maar miljoenen van hen verzamelden zich. In het midden van die miljoenen engelen zag ik een Licht, 10.000 keer helderder dan de zon. En ik zei: “Heer, dat bent U, Die komt!”
Maxima:
Toen ze neerviel, probeerden we haar op te laten staan, maar ze was niet in staat om uit zichzelf te blijven staan. Op dat moment konden we haar nog aanraken. Ze zei, “Bid, ik heb geen kracht. Mamma, ik heb geen kracht, en ik voel pijn.” Eerst voelde ze pijn in haar hart, en vervolgens ging de pijn naar beneden, in de buurt van haar buik. We bleven bidden en smeken tot de Heer. De Heer nam haar leven!
Nooit eerder in mijn leven had ik iemand zien sterven. Ik moest het aanzien, dat mijn dochter gekweld werd! Het was helemaal niet gemakkelijk! Ik kon haar laatste paar woorden niet verstaan, en op het laatst stopte ze. Ik plaatste mijn hand op haar gezicht en een spiegel tegen haar mond, om te zien of ze nog ademde. Ze ademde niet meer; dat was opgehouden. Ik hield haar vast; ze was nog warm, zoals gewoonlijk. Ik nam een laken, en bedekte haar. En in korte tijd werd ze koud, erg koud. Haar haren hingen naar achteren, zoals dat gebeurt bij de haren van een dode, en ze werd ijzig koud.
Angelica:
Jezus was naar beneden aan het komen en ik voelde mijn lichaam sterven. Terwijl Jezus en de engelen dichterbij kwamen, voelde ik dat ik mijn lichaam aan het verlaten was en dat ik niet langer in mijn lichaam was. Ik leefde niet meer; ik was stervende. Het was angstig! Toen mijn lichaam op de vloer viel, waren ze hier al. Mijn huis was vol met engelen, en in het midden van de engelen zag ik een Licht, sterker dan de zon! Het was erg moeilijk. Ik voelde enorme pijn, terwijl mijn ziel en geest werden weggescheurd.
Ik schreeuwde en huilde, toen ik mijn lichaam op de grond zag liggen. Ik vroeg “Here, wat gebeurt er? Wat gebeurt er?” Ik wilde mijn lichaam aanraken en er opnieuw naar binnengaan. Maar toen ik dit probeerde, leek het op het beetpakken van lucht. Ik kon het niet aanraken. Mijn hand ging er dwars doorheen! Geen van hen, die aan het bidden waren, konden mij horen. En ik schreeuwde, “Here, help mij!”
Maxima:
Mijn man arriveerde, terwijl wij aan het bidden waren, en hij zag haar daar liggen…
De Heer gaf mij op dat moment kracht, omdat ik niet wist wat ik moest doen. Het was net of ze in een coma was. Maar ik wist dat ze in orde was, want het was het werk van de Heer. Dus ik zei, “Here, laat Uw wil geschieden.”
***wordt vervolgd!***
Bronnen:
http://www.theymetjesus.com/documents/angelica_eng_1/angelica_eng_part_1.htm
http://www.theymetjesus.com/dutch/documents_dutch/angelica_dut/angelica_dut_part_1.htm
http://www.theymetjesus.com/dutch/word-pdf/angelica_dutch.pdf
http://www.theymetjesus.com/word-pdf-eng/23_horas_muerta_english.pdf
