Marietta Davis Hoofdstuk 19. Een vereenvoudigde vertaling van ‘Scenes beyond the Grave, Trance of Marietta Davis’, gepubliceerd door J. L. Scott.

Eindtijdnieuws.com
28 januari 2025

Hoofdstuk 19

Gerechtigheid en Genade/Barmhartigheid

Gerechtigheid verschijnt….

Een heldere wolk rustte even boven de tempel. En uit die wolk daalde een wezen neer, dat almachtig leek te zijn. Gerechtigheid stond op zijn majestueuze voorhoofd geschreven. Hij bewoog zich als iemand die oppermachtig is, iemand op wiens bevel werelden zouden kunnen wegvluchten, en in wiens hand de universele wet zou kunnen rusten. Alle krachten in zijn aanwezigheid zouden vervagen. Dit machtige wezen rukte op naar een sombere plek, die werd omringd door enorme bergen. Hun hoge toppen reikten tot ver in de blauwe lucht erboven. Zijn gedrag was als iemand, die heel zeker was van zijn plan.

Toen hij heel dicht bij zijn doel kwam, bewoog een donkere wolk langs de bergen naar beneden, vergezeld van een wild vertoon van bliksem in al zijn verschrikking. Het leek alsof elektrische fonteinen ontsprongen uit een oceaan van vuur! Zware donderslagen deden de voet van de massieve heuvels schudden. Vuur, rook en storm werden uitgestoten, terwijl deze elementen elkaar in waanzin leken te omarmen. De scène was angstaanjagend en verschrikkelijk, maar toch kwam Gerechtigheid dichterbij. De bliksemschichten leken zich tot een diadeem om zijn hoofd te kronkelen.

‘Vernietiging’ werd nu in super-vlammende letters weergegeven in de bliksemschichten zelf, op de wolken, en herhaald door de verbluffende donderslagen. Onder deze afschuwelijke vertoning van boze substanties, en de beweging van Gerechtigheid, begon de aarde te schudden, te beven en te wijken.

Op dit moment, toen de opwinding blijkbaar haar hoogtepunt had bereikt, kwam van onder de wolk, aan de voet van de berg, een klaagstem, een stem van wanhoop, die zei: “Spaar ons, is er geen hoop?”
“Geen hoop,” echode de donderslagen, terwijl Gerechtigheid voortging. “Geen hoop,” herhaalde hij, terwijl hij zijn machtige hand ophief. “Geen hoop, geen hoop,” weerklonk de schorre stem van substanties, die onder elkaar worstelden. “We vergaan zonder hoop,” zei een jammerende stem, die steeds zwakker en meer onderdrukt werd. “Helaas, helaas, we vergaan medogenloos,” en op dat moment werden de ellendige man en de groep geopenbaard, die bij hem was in de vorige scène.

Over de man heen boog de bevende vrouw zich, alsof ze hem wilde afschermen tegen de storm, maar toen ze zag dat Gerechtigheid zijn machtige hand ophief, viel ze terug en riep uit: “Alles is verloren! Geen hoop! We gaan ten onder! Ontvang ons, jij afgrond!”
De spanning van dat moment was vreselijk.

Gerechtigheid kwam nog steeds dichterbij, alsof hij in stukken wilde snijden, om de ellendige man te verpletteren, wiens bevende handen smekend omhoog geheven waren – en naast hem en om hem heen waren zijn vrienden gevallen, ook hulpeloos en smekend.

Gerechtigheid moet straf voltrekken voor schending van de wet

Op dat moment zei een stem uit de brandende wolk: “De eisen van de Wet zijn geschonden, wat de verstoring in jou heeft veroorzaakt, o mens. En denk je dat je kunt rommelen met de wet, en er niet de gevolgen van zult ondervinden? Begrijp je niet dat de wet, wanneer die wordt overtreden, vernietiging veroorzaakt in het lichaam dat overtreedt? De morele wet is de wet van verstand en goedheid. Heb jij die niet overtreden? Ja, dat heb je. Nu volgen de gevreesde gevolgen, en jij bent de lijder”.

Genade pleit voor de zaak van de zondaar

Toen deze stem ophield, flitste een superieur licht over de scène, en een buitengewoon heldere wolk kwam van boven naar beneden. Uit deze heldere wolk kwam een ander wezen (die kwam met de snelheid van de gedachte). Deze was het toonbeeld van zachtmoedigheid. Haar gedrag was precies het tegenovergestelde van Gerechtigheid!
Terwijl ze Gerechtigheid omhelsde, die nog steeds op de gevallen groep afliep, zei ze: “Ben je onverzettelijk, meedogenloos, jij, die de eeuwige troon rechtvaardigt? Moet de zondaar omkomen? Is er geen hoop?”
“Geen hoop in de arm van de mens,” antwoordde Gerechtigheid met een stem, die de uitgestrektheid van de hemel schudde. De sterren beefden en de aarde schudde en trilde, toen de woorden uit zijn mond kwamen.
Opnieuw herhaalde hij, nog steeds oprukkend: “Er is geen hoop of reden voor hoop voor de gevallen aarde”. Op het moment dat de klap op de zondaar zou vallen, boog Genade/Barmhartigheid, die nog steeds aan de nek van Gerechtigheid hing, zich over die bloedende gedaante, legde haar linkerhand op zijn hart, en hief haar rechterhand op. Ze raakte de arm van Gerechtigheid aan, en zei: “Uw troon, o God, duurt eeuwig. Uw Koninkrijk is van eeuwigheid tot eeuwigheid. Uw Woord duurt voort. Er komt geen einde aan Uw jaren. U, o God, bent heilig. Gerechtigheid is het fundament van Uw troon, het paviljoen van Uw woonplaats, de glorie van de eeuwige heuvels, de verdediging en veiligheid van de Hemel der hemelen, waar ontelbare myriaden van verheerlijkte serafijnen samenkomen”.

Barmhartigheid vervolgde: “Hier, o God, is een gevallen mens. Zonde is de schending van Uw wet. De zondaar heeft zich op Uw regering verlaten [om voor hem te zorgen, wat er ook gebeurt]. Zijn onreine handen raakten het vlammende zwaard van Uw Geest aan. Hij heeft het gewaagd om wraak in eigen hand te nemen; hij heeft gerommeld met Uw wil; en hij heeft geprobeerd te discussiëren met eeuwige en onherroepelijke Gerechtigheid. Hij is gevallen. Hij ligt gekneusd, verminkt en stervend. En toch, O God, hebt U hem als een onsterfelijk wezen geschapen: intellectueel, en daarom verplicht om rekenschap af te leggen, verantwoordelijk, geestelijk. Het is vanwege zijn zonde, dat hij aan de rand van de bodemloze afgrond ligt, waar hij, als hij valt, onsterfelijke pijnen zal voelen en in ellende zal vertoeven, die nooit afneemt of ophoudt. Het riet is gekneusd, maar niet helemaal gebroken; de flakkerende gloed van het rokende vlas is weliswaar uitgedoofd, maar bestaat nog steeds. Barmhartigheid is mijn naam. Barmhartigheid is een attribuut van Uw troon. U, o God, behoort Gerechtigheid en Barmhartigheid/Genade toe! Laat Uw liefde, O U die eeuwig bent, neerdalen; en u, Gerechtigheid, spaar, o spaar deze gevallen mens! Spaar hem, ook al heeft hij gezondigd en zijn zegen ingeruild voor een moment van zondig genot!”

Hier boog Genade haar hoofd, alsof zij de beslissing wilde afwachten. En een stem uit de wolk zei: “Genade, je hebt gepleit voor de zondaar, en de hemel geeft gehoor. Kun je een losprijs vinden? Gerechtigheid, stel je executie uit”.

God had de wereld zo lief….

Toen zei een andere stem: “God had de wereld zo lief dat Hij Zijn eniggeboren Zoon heeft gegeven. Hij zal (de straf van) hun zonden dragen. Door mijn rechtvaardige Dienaar zal Ik velen rechtvaardigen”.

Toen, tijdens een pauze, kwam van rechts de vrouw, die ik bij de dieren in de stal had gezien en die de Baby van Bethlehem aan haar boezem drukte: Maria, de moeder van Jezus. Ze boog zich over de stervende man, en met de hulp van Barmhartigheid bood ze de Baby aan. Eerbiedig keek ze omhoog naar de wolk, en de stem ging verder: “Dit is Mijn geliefde Zoon, in wie Ik een welbehagen heb. Hij zal geen gekneusd riet breken, noch zal Hij rokend vlas doven, totdat Hij het oordeel naar de overwinning zendt. In Zijn naam zullen de heidenen vertrouwen”.

Toen antwoordde Gerechtigheid: “Heeft Hij de verzoeking doorstaan en buiten de poort geleden? Heeft Hij de dood overwonnen? Kan Hij de verzoekingen tegenhouden, die tegen de mensen strijden? Kan Hij de eigenzinnigheid van een verdorven hart veranderen? Kan Hij de tornado’s van verleidingen bedwingen die de mensen vernietigen, kan Hij de vloed van verleidelijke, aanlokkelijke dingen stoppen, die de naties naar de bodemloze afgrond trekken?”

Toen zei Barmhartigheid: “De toekomst zal u antwoorden, o u die de maatstaf van billijkheid hanteert, de standaard van universele rechtvaardigheid”.

Toen Barmhartigheid geantwoord had, veranderde de scène, en op de heuvel, die de Olijfberg genoemd wordt, zag ik een wezen dat mooier was dan de zonen der mensen. Hij hief Zijn ogen op naar de hemel, en zei: “Ik kom zoals over Mij geschreven staat in de bundel van het boek, om Uw wil te doen, o God!”

Toen verscheen er een grote menigte misvormde wezens. Ze leden onder elke denkbare menselijke conditie en schandelijke verdorvenheid. Hij sprak tot hen, en zei: “Als iemand dorst heeft, laat hij dan tot Mij komen en drinken. Ik ben de Weg, de Waarheid en het Leven. Niemand komt tot de Vader dan door Mij”. Toen zei een andere stem: “Dit is de Zoon van David, de hoop van Israël, de heldere Morgenster. De Zon der Gerechtigheid komt nu op. Waarheid in haar verlossende glorie van Hem, die de Eeuwige Bron is, verschijnt nu. Kijk naar Hem, u die verloren gaat, want Hij komt om u te verlossen”.

De Herder zoekt het verloren schaap

Opnieuw zag ik de verminkte gestalte van het ellendige wezen. Deze woorden waren op zijn slechte en moeilijke gehoor gevallen, en hoewel hij ze nauwelijks begreep, hief hij zijn ogen op, alsof hij wilde zien vanwaar hoop werd aangeboden. Terwijl hij keek, daalde Hij, die op de berg stond, neer en boog zich over hem heen, en zei: “Wat verlang je?”
En de lijder zei: “O, dat ik verlossing mocht vinden!”
Toen antwoordde de glorieuze Persoon, die zich over hem heen boog: “Ik ben gekomen om het verlorene te zoeken en te redden”.

Toen zei Gerechtigheid tot Barmhartigheid: “Waar is uw losprijs?”
En een andere stem zei: “Aanschouw het Lam van God, dat de zonde van de wereld wegneemt”. En degene die verlossing aanbood zei: “Daarom ben Ik in de wereld gekomen”.
“Zo ook”, zei een engel, “door Uw striemen is de zondaar genezen”.
“Maar,” antwoordde Gerechtigheid, “heeft hij gezegevierd?” Toen sprak hij tot Barmhartigheid en vervolgde: “Jij die de zaak van de zondaar bepleit, weet dat totdat degene die jij voorstelt als Verlosser de gevallen mens nadert, met deze strijdige elementen in zijn hand, Hij niet zal redden. Zoek je nog steeds de redding van dit gevallen wezen, zijn herstel in harmonie?”
“Ja,” antwoordde Barmhartigheid, “daarvoor kom ik tussenbeide”.

Wordt vervolgd, Hoofdstuk 20 Het verraad

Deel het vrijelijk

Elk gezin, iedereen, zou het moeten kunnen lezen! In elke school en zondagsschool zou het een plaatsje moeten krijgen. Waar het gelezen wordt, kan ongeloof maar weinig invloed hebben. Bijzonder geschikt voor gebruik in gezinnen en op scholen, om de eerste indrukken in de nog jonge geest te vormen. Ik beveel het daarom van harte aan gelovigen en niet-gelovigen aan.

Bron:

https://eindtijdnieuws.com/the-visions-of-marietta-davis-presented-in-contemporary-english-pdf/