Wanneer wij terugzien op alles wat wij hebben geschreven, is het voldoende duidelijk, dat de Heer elk middel heeft gebruikt om ons te bevestigen, dat de Bijbel het ware profetische Woord is, waaraan wij aandacht moeten schenken.
Het is ons ook duidelijk genoeg getoond, dat alles erop gericht was om ons door middel van de vroegere profetieën, en de gezichten en voorzeggingen die wij nu hebben ontvangen, de zekerheid te geven: ‘Achter het voorhangsel is een wonderbaar Vaderland’. Geen vreemdeling, geen pelgrim vindt hier op aarde bevrediging. De bevrediging komt aan het eind van de reis.
Wanneer de reis over moeilijke wegen en lastige bergen voert, kan het voorkomen dat de pelgrim afgemat raakt door zijn zware lasten, en nauwelijks het zingen van de vogels hoort, nauwelijks iets merkt van de verfrissende geur van de bloemen aan de kant van de weg, of blij is met het gezelschap van zijn medepelgrim. Maar zo zal het eind van de weg niet zijn.
Het Vaderland
Wanneer de pelgrims in het Vaderland komen, worden gebogen en vermoeide lichamen vernieuwd door een bad in de rivier des levens. En in een oogwenk, in een moment, worden wij veranderd. Dit vergankelijke moet onvergankelijkheid aandoen. De ouderdom zal niet meer bestaan! Er zijn geen oude mensen in de hemel, geen strompelende voetstappen van bejaarden. Nergens in de stralende stad zullen de mensen hinder hebben van slechte ogen, dove oren, of scheefgegroeide ledematen.
Voor zulken is het Koninkrijk van de hemel
Er is een gemeenschappelijke liefde voor Gods schepping. Het is een stad, waar het nooit donker wordt; de stad heeft de zon des daags niet nodig, of de maan des nachts. De gouden straten behoeven niet te worden geveegd. De met juwelen versierde woningen behoeven geen reparatie. Er zijn daar geen aankondigingen van dokterspraktijken, geen zieken of lijdenden; er bestaat kommer noch zorg; het is een stad zonder krassen op de gouden deuren, zonder lijkstoet op de gouden straten; een stad waar zwaarmoedigheid en geklaag zijn opgehouden; een stad waar de dood verslonden is door leven en wel door overvloedig leven; een stad van zuivere ongestoorde vreugde.
Het is een land zonder wolken, waar nooit onweer voorkomt. In dit gelukkige land is geen broodnijd, geen strijd om het levensonderhoud. Er bestaan geen zelfzuchtige manipulaties; geen zelfzuchtige, liefdeloze achterdocht. Niemand maakt zich daarom zorgen over wat hij zal eten, of waarmee hij zich zal kleden. De witte klederen scheuren nooit. De bomen met de levensvruchten worden nooit kaal. Het water des levens droogt nooit op, en wie wil kan drinken.
Eeuwige vreugde
muziekinstrumenten
Deze muziekinstrumenten zijn behoorlijk onvolkomen, als je het vergelijkt met de perfecte harpen en trompetten en muziekinstrumenten, welke bespeeld worden in de stad van oneindige vreugde. Alle vreugde en verrukkingen van de meest vrolijke jeugd is in de hemel het erfdeel van allen. In onze gelukkigste dagen hier zijn wij nog aarden vaten. In onze beste momenten voelen wij grote vreugde en een bijna grijpbaar geluk, maar voordat wij het kunnen grijpen, worden wij omlaag getrokken door de zwaartekracht van het aardse.
Kinderen dansen en spelen
Zij lopen, huppelen en springen van vreugde. Ze zingen en jubelen! Soms schijnt hun vreugde en geluk volmaakt te zijn. De zulken behoort het Koninkrijk der hemelen. Maar de meest uitgelaten vreugden en de vreugdekreten van de gelukkigste jeugd op aarde zullen overtroffen worden door grotere onbeschrijfelijke vreugde, wanneer dit aan de aarde gebonden stoffelijke lichaam vervangen is door het wezenlijke lichaam.
In het nieuwe Jeruzalem bevinden allen zich ‘in de liefde’, iedereen is in de liefde met iedereen. In de liefde zijn op aarde is niet te vergelijken met het in de liefde zijn in het land van heerlijkheid. Geen enkele tweedracht, geen enkele onvolkomenheid, niet één liefdeloze gedachte zal het volmaakte in de liefde zijn met allen verstoren!
Niettegenstaande de belemmering door deze stoffelijke tempel, klinkt er op aarde een lied in onze ziel. In haar strijd om zich te uiten, schijnt zij soms voor een moment de boeien te verbreken, maar al spoedig klinkt het lied niet meer volmaakt. Toen God de mens schiep, legde Hij muziek in zijn ziel. Maar de wanklanken van het aardse bedierven de harmonie. Het verloren akkoord zal pas in de hemel worden gevonden, wanneer wij ons in de tempel bevinden, die van boven is. De mooiste, heerlijkste en meest volmaakte muziek hier op aarde is slechts een zoeken naar het verloren akkoord en de harmonie, die de verlosten en de engelen in de hemel bezitten. Vanaf de tijd dat de zonen van Adam harpen en fluiten begonnen te bespelen tot op de dag van vandaag, zijn de prachtigste muziekinstrumenten, die op aarde zijn vervaardigd, slechts een nabootsing van de trompetten, harpen en instrumenten in de gouden Stad, waarop de verloren akkoorden zijn aangebracht en waarop de muziek in volmaakte harmonie door de verloste zielen ten gehore kan worden gebracht.
Eén uur in het paradijs is alle moeite om er te komen waard.
Veel muziek en ritme, dat door de Vader in de zielen van Zijn kinderen werd gelegd, is door de duivel veranderd in duistere kanalen voor vleselijke lusten. Vanaf de wilde dansen van de meest woeste barbaren in de bergen, tot op de op vermaak beluste, verhitte mensen in moderne dansclubs, danst men op het muzikale ritme van vleselijke genoegens, d.w.z. ter bevrediging van het vlees.
In de hemel dansen de verlosten en de engelen uit vreugde op heilige, reine muziek, dat al het aardse en natuurlijke genieten te boven gaat, op een ritme, waarbij ook de sterren meedeinen en meezingen in hun baan.
Een park van vreugde en vruchten
In de stad ligt een park, een Eden, een park van vreugde en vruchten. Hier, waar het onechte vervangen is door het echte, wordt in al Gods scheppingen, of het nu dieren of planten zijn, niets gevonden dat kwaad of verderf veroorzaakt op gans Zijn heilige berg.
Op aarde hebben wij weinig zicht op de schoonheden in Gods schepping, en we begrijpen er nog veel minder van. Het stof der aarde heeft de vensters van onze ziel tot matglas gemaakt. Wij zien als door zo’n venster alles alleen maar onduidelijk. Wanneer God de bedekkingen weggeveegd heeft en de ogen van de ziel heeft geopend, zullen wij pas echt de heerlijkheid van de wonderbare schepping van God kunnen zien en kunnen waarderen. Daar boven in Eden zullen wij tot dat alles in staat zijn.
Daar is een park, waar vogels van allerlei pluimage voortdurend zingen; daar is een land, waar ieders oor in staat is die melodieën te horen, die het hart ontroeren. Daar is een land waar bloemen van allerlei kleur eeuwig bloeien. Daar is een land waar ieders oog deze bloemen in hun schoonheid kan zien. Daar is een land waar de geur van de roos van Saron en het Lelietje van Dalen zich vermengt met duizend geuren, die onze wereld nooit heeft gekend.
Ondertussen lijkt het alsof wij het licht van de Stad achter de wolken zien, maar wij raken dit beeld kwijt; het vervaagt, omdat ons zien zo onvolkomen is. Vaak lijkt het alsof wij de verrukkelijke muziek uit een andere sfeer horen, maar de klank gaat ten onder in de valse andere geluiden, die dichter bij ons staan. Vaak ervaren wij dat we opgetrokken worden uit alles wat ons tot slaven maakt, maar de aantrekkingskracht van de aarde houdt onze voeten gevangen als blokken hout in aardse boeien. Menigmaal zou de ziel graag willen ontsnappen naar het land, dat schoner is dan de dag, maar zij valt weer terug in vertwijfeling, omdat haar vleugels gebroken zijn.
Wie denkt dat hij in staat is om alleen naar de stad van de vrijheid te gaan, vindt de weg hopeloos versperd door de dingen van deze wereld, het vlees en de duivel, en bezit in zichzelf zelfs geen kracht om te overwinnen.
Maar er is een weg!
eindelijk thuis
***Word vervolgd!***
Bronnen:
