Wat is programmeerbare materie? Het is het digitaliseren van het leven… letterlijk! En het is niet nieuw.

Eindtijdnieuws.com
14 maart 2022

 

De slang met de vele gezichten…
De toekomst van nanotech ziet er zowel angstwekkend en verbazingwekkend uit, en het gaat snel.
Nanotech gemaakt van DNA zou de beste manier kunnen zijn om machines op moleculair niveau te ontwikkelen, die compatibel zijn met het menselijk lichaam.

Als het aan de alien kunstmatige intelligentie ligt, dan ziet onze toekomst er ongeveer zo uit:

 

Hacking the brain, programmable matter, nano, nanobots, black goo, 5G, quantum computers HD

Of bekijk de video hier.

 

Ruim 4 jaar geleden verscheen er een video op YouTube:

Programmable Matter Black GOO Nanobots (2017)

Translation => Options (gear wheel) > Subtitles > Automatic translation > Choose your language 

 

R Wayne Steiger is de maker van de niet gecensureerde video. Aan de vijfpuntige ster, het pentagram logo in zijn website, geplaatst in een cirkel, herkennen we waar hij precies voor staat, en dat hij een Vrijmetselaar is. Op een vrij luchtige manier zegt hij er het volgende over:

‘De meesten zijn zich er totaal niet van bewust, dat programmeerbare materie een deel van ons dagelijks leven is geworden. En wat dit eigenlijk betekent, – afhankelijk van je gezichtspunt – kan door de Machines worden onderbroken als alarmerend of een behoorlijke revolutie. Het hangt er gewoon vanaf hoe je de dingen ziet.’

 

De belofte en het gevaar van programmeerbare materie 

Modulaire robotica, metamaterialen, magische verfblikken, en grey goo…

“Elke voldoende geavanceerde technologie is niet te onderscheiden van magie.” – Arthur C. Clarke

De satanische globalisten willen materie kunnen vormgeven naar hun eigen wil, net zo gemakkelijk te besturen als we onze computers en smartphones besturen.

Wat is programmeerbare materie?

Het is niet iets nieuws; wetenschappers en onderzoekers zijn er al ruim 30 jaar mee bezig.
Programmeerbare materie is in wezen hoe het klinkt: materie die zijn fysieke eigenschappen, zoals zijn vorm of optische kenmerken, kan veranderen op basis van de invoer of wens van de gebruiker. Deze definitie varieert van zoiets eenvoudigs als vloeibare kristallen, die kunnen worden veranderd door de toepassing van een elektrisch veld, tot iets zo sci-fi als de vormveranderende moordenaar, bestaande uit vloeibare metaal: de T-1000 uit The Terminator-franchise.

Laten we eens kijken naar een deel van het onderzoek naar programmeerbare materie in 2017 en daarvoor, en waar het uiteindelijk op uit zou kunnen draaien. We beginnen met het bespreken van twee verschillende technische benaderingen voor het realiseren van programmeerbare materie:

1  Modulaire Robotica

2  Metamaterialen

Vervolgens bekijken we hoe ze uiteindelijk in één punt kunnen samenkomen.

 

Modulaire Robotica: zelfrijdende, zelfassemblerende robots

De modulaire robotica-benadering van programmeerbare materie heeft tot doel roboteenheden te ontwikkelen, die zichzelf in willekeurige configuraties kunnen rangschikken. In 2013 ontwikkelde een team van MIT-ingenieurs bijvoorbeeld de eerste prototypes van wat ze M-Blocks noemden, kleine kubusvormige robots, die zichzelf kunnen voortbewegen zonder externe bewegende delen. Bij elkaar gegroepeerd, konden de M-Blocks zichzelf organiseren in eenvoudige, op kubussen gebaseerde configuraties.

Niet alle modulaire robots zijn kubusvormig. Een ander team van MIT liet zich inspireren, door de geometrische complexiteit van eiwitten om moteins (gemotoriseerde eiwitten) te ontwikkelen, kettingachtige assemblages, die zijn samengesteld uit eenvoudige robotmodules. Moteins is gebaseerd op een werkstuk uit 2011, dat een techniek schetst waarmee elke 2D- of 3D-vorm kan worden bereikt, door touwtjes te vouwen, die bestaan ​​uit eenvoudige robot subeenheden.

 

Metamaterialen

Een andere technische benadering van programmeerbare materie is het ontwikkelen van materialen met eigenschappen, die niet in de natuur voorkomen, metamaterialen genoemd. Dit biedt ingenieurs en materiaalwetenschappers de mogelijkheid om stoffen te bedenken, die op unieke manieren kunnen worden gecontroleerd, of zelfs stoffen die inherent kunnen worden berekend (soms computronium genoemd).

In 2016 boekten onderzoekers van de Universiteit van Pittsburgh een voor hen spannende vooruitgang in programmeerbare metamaterialen, door een hybride materiaalsysteem te ontwikkelen.

Andere metamaterialen, die de weg zouden kunnen banen voor programmeerbare materie zijn ontworpen met vormveranderende mogelijkheden. Bijvoorbeeld, ingenieurs van de Universiteit van Bristol ontwikkelden een metamateriaal, geïnspireerd door de Japanse papierkunst van kirigami (vergelijkbaar met origami, maar met sneden naast vouwen). Door spanning uit te oefenen op een kirigami-honingraatstructuur, konden ze de vorm en mechanische eigenschappen van het materiaal manipuleren. Dit op kirigami geïnspireerde metamateriaal kan van vorm en mechanische eigenschappen veranderen.

Nog een vormveranderend metamateriaal, bijgedragen door ingenieurs en materiaalwetenschappers van de Washington State University, kan veranderen bij blootstelling aan warmte en (blauw) licht. Waar hebben we dat blauwe licht eerder gezien?

Nog weer een ander metamateriaal, ontwikkeld uit zijde-eiwit, kan worden ontworpen voor verschillende biologische, chemische, of optische functies. Een toepassing van dit materiaal is een chirurgische pin, die van kleur verandert op het hoogtepunt van zijn mechanische limieten. “Deze aanpak is een stap in de richting van de ontwikkeling van multifunctionele apparaten, die een verbinding kunnen vormen tussen de biotische en abiotische wereld”, aldus de ingenieurs van de Tufts University achter het op zijde gebaseerde metamateriaal.
Facebooks ‘Meta’ rebranding kwam daarbij natuurlijk precies op het juiste moment.

 

Claytronics

Mogelijk zijn zowel robotica als metamateriaal nodig, om de ‘ultieme vorm van programmeerbare materie’ te ontwikkelen. Als dat zo is, zou het overbruggen van de kloof tussen modulaire robotica en vormveranderende metamaterialen de sleutel zijn tot het creëren van een slimme, veranderbare en natuurlijk programmeerbare substantie. Een naam voor deze ultieme vorm van programmeerbare materie is claytronics, een vakgebied dat terminator-achtige materie voorstelt, die elke gewenste vorm kan aannemen.

De belangrijkste eenheid van claytronics is het claytronic-atoom, ofwel catom, voorgesteld als een computer op nanoschaal, die kan communiceren en interageren met andere catoms. Idealiter zouden gebruikers in staat moeten zijn om met groepen catoms te communiceren, om hun vorm naar believen te veranderen. Het Carnegie Mellons Claytronics Project toont bijvoorbeeld auto ontwerpers, die interactie hebben met een klein, claytronic model van een auto: ze kunnen het naar believen vormgeven, letterlijk aan elkaar doorgeven, en zelfs van kleur laten veranderen.

Misschien is één van de meest ontwrichtende toepassingen van claytronics een revolutie in de manier waarop we met elkaar communiceren. Vergeet audio en video; claytronics kan een geheel nieuw gevoel voor communicatie bieden, genaamd pario, die auditieve, visuele en fysieke sensaties combineert.

Stel je eens een futuristische versie van Skype voor, waarbij je niet alleen ziet en hoort met wie je praat, maar waar je ook fysiek kunt communiceren met een levensecht claytronic model van hen. De landingspagina van het Claytronics Project luidt:

“Ons doel is om tastbare, interactieve vormen aan informatie te geven, zodat de zintuigen van een gebruiker digitale omgevingen zullen ervaren, alsof ze niet te onderscheiden zijn van de werkelijkheid.”

 

De belofte van programmeerbare materie

‘Oké’, denk je misschien, ‘programmeerbare materie is cool, maar wat zijn de toepassingen ervan?’
Je bedoelt, voorbij de mogelijke versmelting van digitale en fysieke realiteit? Maak je geen zorgen: dat is nog maar het topje van de ijsberg, vervolgt Engineering.com, alsof er geen enkel gevaar in de lucht hangt.

‘Realizing Programmable Matter’

Om te beginnen, zoals vaak gebeurt met een ‘opkomende’ technologie, heeft programmeerbare materie de interesse van het leger gewekt. Het Defense Advanced Research Projects Agency (DARPA) heeft in 2006 opdracht gegeven voor een studie met de titel: ‘Realizing Programmable Matter’, waarvan een concept hier te vinden is. Het rapport was overtuigend genoeg dat DARPA in 2009 $ 4 miljoen USD in een programma voor programmeerbare materie heeft gesluisd.

Niet voor niets is DARPA geïnteresseerd in programmeerbare materie, aangezien het een aantal militaire toepassingen biedt! Bijvoorbeeld, zoals de Claytronics-modelauto, konden militairen plannen maken met een 3D-kaart van een slagveld, die naar behoefte kon worden gevormd.
Programmeerbare materie kan ook worden gebruikt voor een ‘universeel reserveonderdeel’, om problemen midden in de strijd op te lossen.
Nog ambitieuzer: soldaten zouden schijnbaar magische toegang hebben tot tools op aanvraag! Mitchell R. Zakin, programmamanager voor het DARPA Programmable Matter Project, lichtte dit laatste punt toe:

“In de toekomst zal een soldaat iets achter in zijn voertuig hebben, dat eruitziet als een verfblik. Het blik is gevuld met deeltjes van verschillende groottes, vormen en mogelijkheden. Deze individuele bits kunnen kleine computers, keramiek, biologische systemen zijn – mogelijk alles wat de gebruiker wil dat ze zijn. De soldaat heeft een sleutel van een bepaalde maat nodig. Hij zendt een bericht uit naar de container, waardoor de deeltjes automatisch de sleutel vormen. Nadat de sleutel is gebruikt, realiseert de soldaat zich, dat hij een hamer nodig heeft. Hij stopt de sleutel terug in het blikje, waar het zichzelf weer uit elkaar haalt in zijn onderdelen en zich opnieuw vormt tot een hamer.”

De potentiële toepassingen van programmeerbare materie eindigen echter niet bij het leger!

NASA test revolutionaire vormveranderende vleugel

Op het gebied van ruimtevaart zou programmeerbare materie een vliegtuig kunnen produceren, dat de vorm van zijn vleugels tijdens de vlucht zou kunnen veranderen! Iets hoger opstijgend, biedt programmeerbare materie nieuwe mogelijkheden voor het manoeuvreren en samenstellen van complexe objecten in de ruimte.

Een van vorm veranderende vliegtuigvleugel wordt ontwikkeld door NASA.
Elektronica zou ook enorm kunnen profiteren van de vooruitgang in programmeerbare materie. Slimme, aanpasbare antennes kunnen hun structuur wijzigen, in reactie op de veranderende eisen van de gebruikers. Bovendien zou aanpasbare elektronica geweldig zijn voor variabele omgevingen, waardoor bruikbaarheid mogelijk is van het stof en de hitte van de woestijn tot het vocht van de jungle.

“Als je een gereedschap of een radio koopt, ben je niet beperkt tot de geïnstalleerde versie van wat je hebt gekocht… het zal zich kunnen aanpassen aan de omgeving en aan wat je nodig hebt om te doen”, zegt Zakin.

 

Programmeerbare materie kan ook van invloed zijn op ons normale, dagelijkse leven

Slimme kleding zou bijvoorbeeld in staat zijn om zijn kenmerken te veranderen, als reactie op temperatuurveranderingen of gebruikersvoorkeuren. Of misschien ben je je huissleutel vergeten. ‘Geen probleem! Pak gewoon je ‘magische verfblik’, en haal er een nieuwe uit!’ Of, ‘met de fysieke sensatie van pario, zou je tegen je andere aan kunnen kruipen om een ​​film te kijken, terwijl zij op zakenreis zijn’.

‘Met programmeerbare materie is alles mogelijk’

Uiteindelijk lijkt de belofte van programmeerbare materie alleen beperkt te worden door onze verbeeldingskracht. Aan het meest futuristische einde van het spectrum is er een volledig einde aan schaarste: met algemene materie op aanvraag kunnen we onze middelen tot het uiterste oprekken.

 

Het gevaar van programmeerbare materie

Dus wat is het addertje onder het gras?
Nu, als ik zo vrij mag zijn om hierop te antwoorden: de aloude slang, satan, met de vele gezichten!

Het Grey Goo scenario

Een populaire doemscenario voorspelling voor gevallen engelen technologie, zoals programmeerbare materie, wordt ook wel het grey goo scenario genoemd, waarbij robots op nanoschaal alle biomassa van de aarde consumeren om zichzelf te vermenigvuldigen, of een voorgeprogrammeerd product te construeren.
Maar zijn we daar nu in 2022 niet hard naar op weg?

Hoewel sommige verre sci-fi scenario’s een reëel risico vormen, zoals een op hol geslagen kunstmatige intelligentie (AI), lijkt het erop dat het grey goo scenario eigenlijk gewoon science fiction is. Tenminste, dat is wat de elite ons wil doen geloven bij het promoten van hun biotechnologie. Want volgens hen kan dit alleen gebeuren ten gevolge van een opzettelijk en moeilijk engineeringproces, en kan dus nooit een ongeluk zijn.

Dat wil echter niet zeggen dat programmeerbare materie zonder risico’s is:

“Veel ernstiger is de mogelijkheid, dat een grootschalige en handige productiecapaciteit kan worden gebruikt, om ongelooflijk krachtige niet-replicerende wapens te maken in ongekende hoeveelheden. Dit zou kunnen leiden tot een onstabiele wapenwedloop en een verwoestende oorlog! Beleidsonderzoek naar de effecten van geavanceerde nanotechnologie zou dit als een primaire zorg moeten beschouwen, en op hol geslagen replicatie als een verder weg gelegen probleem”, beweert Chris Phoenix.

Als een soldaat in de strijd in een verfblik kan reiken, en er een hamer uit kan trekken, waarom zouden ze er dan niet iets veel verwoestenders kunnen uithalen? Waarom zou een burger, met toegang tot vergelijkbare technologie, geen krachtige wapens kunnen maken, zonder medeweten van enige autoriteit?
Er zijn dus veel problemen, die moeten worden aangepakt naarmate de programmeerbare materie technologie zich ontwikkelt.

 

Een programmeerbare kwestie van tijd 

Dus wanneer krijgen we precies de krachtige mogelijkheden van programmeerbare materie?
Zoals we hebben gezien, is onderzoek naar het onderwerp zowel actief als gevarieerd en vruchtbaar. Ondanks enkele te optimistische verwachtingen – tenzij DARPA ons in de steek laat -, lijkt het onvermijdelijk, dat onze technische capaciteiten uiteindelijk onze futuristische fantasieën zullen inhalen, besluit het artikel.

Wel, dat DARPA niet veel goeds voor de mensheid in petto heeft, dat wisten we al.

 

Creëer alles wat je maar wilt met programmeerbare materie

Wat als je aan iemand een echt, driedimensionaal object zou kunnen faxen? De oplossing zou kunnen komen in de vorm van programmeerbare materie, een materiaal dat vooraf bepaalde vormen aanneemt, en op verzoek van vorm kan veranderen. We zagen in 2014 al vroege prototypes van Carnegie Mellon en Intel komen in de vorm van claytronics. Dus wat staat deze technologie te wachten en waarom zouden we er enthousiast over moeten zijn?
Deze enthousiaste Vrijmetselaar legt het u haarfijn uit:

 

Create Anything You Want With Programmable Matter

 

Nogmaals, dit is niet nieuw, en deze video werd in 2014 gedeeld met de wereld. Stel je eens voor hoe ver ze nu, 7 jaar later, zijn… en tel daarbij het feit op, dat de technocraten achter de schermen zo’n 50 jaar verder zijn in technologie dan ze ons publiekelijk laten weten…

 

Wanneer de gevaccineerden levend dood zijn: Nanobots veranderd in Black Goo?

Zonder twijfel is dit de meest satanisch technologie die er bestaat, en DARPA werkt er hard aan mee.
Het is de satanische agenda van de Vrijmetselaars/Satanisten/Luciferianen, die ook achter de COVID-19 injecties zit.

De elite heeft reeds alle middelen tot haar beschikking om kunstmatig leven te creëren vanuit een kadaver, en dan hebben we het nog niet eens over klonen. In zijn eenvoudigste bewoordingen is nanotechnologie atomair precieze productie.

Het is duidelijk geworden dat de COVID-19 injectie grafeenoxide nanobots bevat, die het ijzeroxide in de hemoglobine van het bloed consumeren. Terwijl de nanobots zich langzaam voortplanten, wordt tegelijkertijd een magnetische, metalen structuur in het lichaam opgebouwd. De bouw is voltooid wanneer het ijzeroxide uiteindelijk is opgebruikt.

Natuurlijk wordt het menselijk leven op een bepaald moment in het proces beëindigd, omdat het lichaam niet kan overleven zonder bloed. En hoewel het lichaam dood is, zullen de grafeenoxide nanobots zichzelf uiteindelijk veranderen in een voelende substantie, genaamd ‘black goo’, als ik Astrid Stuckelberger moet geloven.

Zodra de demonische entiteit, black goo programmeerbare materie, is ingebed en geactiveerd in de doden, wordt het lichaam als het ware geanimeerd als een voertuig voor demonen.

Black Goo is te zien geweest in vele films, zoals:

Lucy, Stranger Things, Spider-Man 3, Alien Covenant, Prometheus, A Haunting In Connecticut, Ares, The Matrix en The Silver Surfer. Met Predictive Programming kondigt de elite al dertig jaar lang de komst van black goo aan.

 

Bron:

https://www.engineering.com/story/the-promise-and-peril-of-programmable-matter